Black Friday: τι συμβαίνει στον εγκέφαλό μας;

Η πίεση του χρόνου σε συνδυασμό με το επιτυχημένο μάρκετινγκ, κάνουν αδρεναλίνη και ντοπαμίνη να χτυπήσουν «κόκκινο» με αποτέλεσμα η «δίψα» για αγορές να παραπέμπει σε εθισμό.
Οι υπερπροσφορές ανακοινώνονται και ισχύουν για λίγες μόλις ώρες. Η αδρεναλίνη σκαρφαλώνει στα ύψη και η επιθυμία μας για την απόκτηση του πολυπόθητου προϊόντος που μόλις έχει λάβει μεγάλη έκπτωση, είναι ικανή να μας τρελάνει. Φέτος για πρώτη φορά, η αμερικανικής προέλευσης «Μαύρη Παρασκευή» ή αλλιώς Black Friday ήρθε και στην «στραγγαλισμένη» ελληνική αγορά, κυρίως από αλυσίδες καταστημάτων, με αποτέλεσμα ο κόσμος να ξεχυθεί στους δρόμους από νωρίς το πρωί για να προλάβει τις ανταγωνιστικές τιμές, λίγες μόλις μέρες πριν τις γιορτές.
Πραγματικές προσφορές ή επιτυχές μάρκετινγκ;
Ιδιαίτερα στην περίπτωση των ηλεκτρονικών συσκευών, οι αναλυτές συμβουλεύουν τους καταναλωτές πέρα από την τιμή των προϊόντων σε προσφορά, να ελέγχουν πάντα την παλαιότητα των μοντέλων που έχουν βάλει στο… μάτι. Δεν είναι λίγες άλλωστε οι περιπτώσεις, όπου καταστήματα ξεπουλούν όσο-όσο ξεπερασμένα προϊόντα που απλά δεν λένε να φύγουν από τις αποθήκες τους, ενώ άλλα χρησιμοποιούν τους γνωστούς «κράχτες» που περιορίζονται σε λίγα μόλις κομμάτια.
Υπό την πίεση όμως, της μιας και μοναδικής ημέρας προσφορών και σε συνδυασμό με τις κατακόκκινες ταμπέλες που φωνάζουν 50%, δημιουργείται στον καταναλωτή μια ακατανίκητη «δίψα» για αγορά αντίστοιχη με τον εθισμό στο αλκοόλ και τις ναρκωτικές ουσίες, υπογραμμίζουν αμερικανοί επιστήμονες.
«Στην πραγματικότητα η απόφαση μιας αγοράς λαμβάνεται μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, χωρίς ιδιαίτερη λογική» εξηγεί η δρ ΚεονΓιάνγκ Όου, από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, στο Μπάφαλο, η οποία ειδικεύεται στο νευρομάρκετινγκ – έναν ανερχόμενο τομέα μελέτης της καταναλωτικής συμπεριφοράς με τη βοήθεια των νευροεπιστημών.
«Όταν βγαίνουμε για ψώνια σε περιόδους υπερπροσφορών, συνήθως τείνουμε να αντιδρούμε αυθόρμητα με αποτέλεσμα να μην ζυγίζουμε το αποτέλεσμα των πράξεών μας ή να μελετούμε ιδιαίτερα την ποιότητα ή την παλαιότητα του προϊόντος σε προσφορά. Άρα οι περισσότερες αποφάσεις μας λαμβάνονται στιγμιαία» αναφέρει η ειδικός.
Σύμφωνα με την ίδια, στη θέα μιας δελεαστικής προσφοράς, αφήνουμε πίσω τον «μετρημένο» τρόπο σκέψης που ακολουθούμε συνήθως π.χ. στον χώρο εργασίας μας, ακριβώς επειδή πρόκειται περισσότερο για αποφάσεις με συναισθηματικό υπόβαθρο, οι οποίες λαμβάνονται υποσυνείδητα.
Το «κυνήγι» και ο εθισμός
«Την στιγμή που αποφασίζουμε να αγοράσουμε κάτι, αισθανόμαστε όμορφα και υπάρχει μια έξαψη θετικών συναισθημάτων. Όμως αργότερα, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση του αλκοολισμού ή του εθισμού σε ναρκωτικές ουσίες, μας κατακλύζουν έντονα συναισθήματα ενοχής τα οποία δύσκολα μπορούμε να υπερνικήσουμε» αναφέρει από την πλευρά της η δρ Κιτ Γιάροου, ψυχολόγος με εξειδίκευση στις καταναλωτικές συμπεριφορές και ομότιμη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Γκόντεν Γκέιτ, στο Σαν Φρανσίσκο. «Κάπως έτσι δημιουργείται ο καταναλωτικός εθισμός, καθώς μας γεννιέται η ανάγκη να βιώσουμε εκ νέου περισσότερη ικανοποίηση».
Υπάρχει βέβαια και η θεωρία του «κυνηγιού», πίσω από την ικανοποίηση που μας χαρίζουν τα ψώνια. Η είσοδος στο αγαπημένο μας κατάστημα, ακόμα και αν αυτό είναι διαδικτυακό, σύμφωνα με τους επιστήμονες σηματοδοτεί για τον οργανισμό μας την έκκριση μεγαλύτερων ποσοτήτων ντοπαμίνης – του νευροδιαβιβαστή που σχετίζεται με τα κέντρα ικανοποίησης και ανταμοιβής του εγκεφάλου.
«Τα ψώνια είναι σαν το κυνήγι του θησαυρού» υποστηρίζει ο Ντάρεν Μπρίτζερ, από την λονδρέζικη συμβουλευτική εταιρεία νευρομάρκετινγκ, Neurostrata. «Η φάση της αναζήτησης είναι από μόνη της μια διαδικασία που μας προσφέρει κίνητρο».
«Οι περισσότεροι καταναλωτές αποφασίζουν αν θα αγοράσουν κάτι ή όχι, μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου» τονίζει η δρ Όου. «Κατά τη διάρκεια του καταναλωτικού αυτού “ξεσπάσματος” η κορύφωση των εγκεφαλικών κυμάτων αποκαλύπτει το “συναισθηματικό δέσιμο” που μπορεί να έχει κάποιος με ένα συγκεκριμένο προϊόν».
Τις περισσότερες φορές, αυτές οι παρορμήσεις ενεργοποιούνται βάσει προηγούμενων εμπειριών π.χ. με συγκεκριμένες εταιρείες – γεγονός που κατά τους ειδικούς αποτελεί το μυστικό του αποτελεσματικού μάρκετινγκ –, ή μέσω του εντοπισμού πολυπόθητων προϊόντων που έχουν καταγραφεί στην λίστα των επιθυμιών μας.  «Η όλη διαδικασία μάλιστα δεν ξεκινάει από την στιγμή που θα μπούμε σε ένα κατάστημα, αλλά ήδη από τη στιγμή θα γεννηθεί η ιδέα της πράξης μας. Άρα δεν διαφέρει και πολύ από την ιδέα ενός ποτού» προσθέτει η δρ Όου.
Ο φόβος ότι θα χάσουμε μια φοβερή προσφορά, μας βάζει κατά τους ειδικούς σε μια ανταγωνιστική διάθεση, γεγονός που δυσκολεύει τρομερά τον έλεγχο των παρορμητικών αγορών - ιδιαίτερα στην ιδέα ότι κάποιος άλλος μπορεί να την προλάβει αντί για εμάς. Στο εξωτερικό μάλιστα, κατά την περίοδο του Black Friday καταγράφονται αρκετά περιστατικά τσακωμών ή ακόμα και καυγάδων σε καταστήματα μεταξύ πελατών.
«Η αυθόρμητη υπερδιέγερση που παρατηρείται σε περιόδους εκπτώσεων, είχε σχεδιαστεί από τη φύση ώστε να μας προστατεύει από τις αρκούδες και όχι από άλλους καταναλωτές» λέει χαριτολογώντας η δρ Γιάροου. «Ο λόγος για τον οποίο η συγκεκριμένη αντίδραση είναι τόσο δυνατή και η επιθυμία πραγματικά ακατανίκητη, είναι γιατί δεν υποβάλλεται σε περαιτέρω ανάλυση από εμάς τους ίδιους».

Πηγή: Βήμα Online

Νέες μορφές συναλλαγών: Ιστορία καινοτομίας και εξέλιξης

Σύμφωνα με διεθνή ερευνητικά δεδομένα, οι καταναλωτές συμφιλιώνονται όλο και περισσότερο με τις σύγχρονες μορφές συναλλαγών. Καθώς η τεχνολογία αναπτύσσεται, νέες εφαρμογές κάνουν την εμφάνισή τους και οι καταναλωτές καλούνται να τις υιοθετήσουν και να ωφεληθούν από πρωτοποριακές δυνατότητες.
Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η πρόκληση πλέον δεν βρίσκεται τόσο στην ανάπτυξη της τεχνολογίας, η οποία ούτως ή άλλως θα συνεχίσει να τροφοδοτεί με ολοένα και περισσότερες και πιο καινοτόμες δυνατότητες, αλλά στην αλλαγή των συνηθειών. Η διείσδυση των νέων μορφών συναλλαγών στις μικροπληρωμές και στις επιχειρήσεις όπου παραδοσιακά οι πληρωμές γίνονται κυρίως με μετρητά, όπως καφετέριες και περίπτερα, αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για την ελληνική αγορά, μας λέει ο Αθανάσιος Γεραμάνης, Country Manager της Mastercard σε Ελλάδα, Κύπρο & Μάλτα, περιγράφοντας τις παραμέτρους που θα οδηγήσουν στην ευρύτερη ανάπτυξη των εν λόγω μορφών συναλλαγών στην ελληνική αγορά. Η Νέλλη Τζάκου-Λαμπροπούλου, Γενική Διευθύντρια Λιανικής Τραπεζικής της Εθνικής Τράπεζας, επισημαίνει επίσης την ανάπτυξη των ηλεκτρονικών αγορών μέσω internet και mobile, την πρόσβαση του καταναλωτή στην υπηρεσία, τη δυνατότητα αποδοχής των συναλλαγών αυτών σε σημεία πώλησης και τη σωστή προβολή των υπηρεσιών. Όπως μας λέει η ίδια, η στάση των καταναλωτών βελτιώνεται, γεγονός που οφείλεται τόσο στις ενέργειες ενημέρωσης, όσο και στα σχετικά προγράμματα επιβράβευσης. «Ταυτόχρονα, αναβαθμίζουμε συνεχώς τις παρεχόμενες υπηρεσίες με στόχο την αύξηση της ασφάλειας (chip & pin συναλλαγές) αλλά και τη βελτίωση διενέργειας των συναλλαγών (ταχύτερες contactless συναλλαγές)».

Από το πορτοφόλι, στις «over the air» συναλλαγές Η νέα, 3η όπως αποκαλείται, εποχή στις συναλλαγές, φέρει κυρίως τη σφραγίδα του «mobile» και του «contactless» με την τεχνολογία NFC. Η εφαρμογή της εν λόγω τεχνολογίας στις πλαστικές κάρτες είναι το πρώτο βήμα και, σύμφωνα με τον Γιώργο Δρυμιώτη, Διευθύνοντα Σύμβουλο της Cardlink, αυτό που κάνει πραγματικά τη διαφορά, είναι η εφαρμογή της σε άλλες συσκευές, όπως κινητά, ρολόγια, wearable συσκευές και πράγματα που ίσως δεν μπορούμε ακόμη να σκεφθούμε. «Το επόμενο βήμα, είναι να αλλάξει και ο τρόπος ταυτοποίησης του κατόχου, που σήμερα γίνεται με το παραδοσιακό pin», απαντά ο ίδιος στην ερώτησή μας για το τι επιφυλάσσει η τεχνολογία.

Είναι πιθανόν λοιπόν να δούμε σε μεγάλη κλίμακα χρήση βιομετρικών δυνατοτήτων στη διαδικασία ταυτοποίησης του κατόχου, όπως για παράδειγμα δακτυλικά αποτυπώματα, προκειμένου να πραγματοποιηθεί μια συναλλαγή. «Επόμενη τεχνολογία που σίγουρα θα δούμε να εφαρμόζεται, είναι η πλήρως “over the air” συναλλαγή», συμπληρώνει ο Γ. Δρυμιώτης. Τι σημαίνει αυτό; «Μόνον με τη φυσική παρουσία στο κατάστημα, τη συσκευή του πελάτη και το κατάλληλο οικοσύστημα λογισμικού, θα είναι δυνατή η πραγματοποίηση συναλλαγών με την επιχείρηση».

Πηγή: Marketing Week

Αλκοολούχα Ποτά: Στρατηγική marketing... βαριάς φορολογίας

Mέχρι και το 2007 η χώρα μας ήταν η έβδομη μεγαλύτερη αγορά whisky παγκοσμίως, ενώ στην κατά κεφαλή δαπάνη για το εν λόγο ποτό, οι Έλληνες ξεπερνούσαν ακόμα και τους Σκωτσέζους. Η μόνη χώρα με υψηλότερη κατά κεφαλήν δαπάνη για whisky ήταν εκείνη την εποχή η Σιγκαπούρη. Η οικονομική κρίση που έπληξε λίγο αργότερα και τη χώρα μας ωστόσο, άλλαξε άρδην τα δεδομένα.

Κι όμως, μέχρι το 2007 όλα έμοιαζαν «ειδυλλιακά» για την αγορά whisky και δη των αλκοολούχων ποτών. Την χρονιά εκείνη, η μεγαλύτερη αγορά whisky στον κόσμο ήταν των ΗΠΑ, με πωλήσεις 419,2 εκατ. λιρών, μόλις 4πλάσιες από τις ελληνικές εκείνης της περιόδου, Κι όμως, οι ΗΠΑ είναι μια χώρα με πληθυσμό 30 φορές μεγαλύτερο από αυτόν της Ελλάδας. Αντίστοιχα εξαιρετική ήταν η εικόνα και σε επίπεδο όγκου πωλήσεων, αφού η χώρα μας το 2007 ήταν στο top ten των μεγαλύτερων αγορών whisky του πλανήτη, καταλαμβάνοντας την 10η θέση. Και μετά ακολούθησε...ο Αρμαγεδών. Η βίαιη επέλαση της οικονομικής κρίσης άλλαξε άρδην τα δεδομένα πρώτα της κοινωνίας και μετά της αγοράς.

Τα αισθητά μειωμένα εισοδήματα, η ανασφάλεια του Έλληνα για το μέλλον και ο περιορισμός των εξόδων του, οδήγησαν την κατανάλωση αλκοολούχων ποτών σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Το whisky δε, δέχθηκε ισχυρά χτυπήματα, η κατανάλωσή του έπεσε σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, που ανάλογα είχε να δει η συγκεκριμένη αγορά από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Βέβαια οι Έλληνες, περιόρισαν μεν την κατανάλωση whisky, ωστόσο στράφηκαν σε φθηνότερα αλκοολούχα ποτά και δη στα ελληνικά παραδοσιακά, όπως το τσίπουρο, το ούζο και το κρασί. Το πρόβλημα ωστόσο για τις εταιρείες αλκοολούχων ήταν ότι δεν ήταν δυνατόν να επωφεληθούν από αυτή τη στροφή των Ελλήνων καταναλωτών, αφού η κατανάλωση στράφηκε κυρίως στο χύμα κρασί, ούζο και τσίπουρο και όχι στα επώνυμα brands.

ΙΟΒΕ: Μείωση προστιθέμενης αξίας κατά 42,85%Tην βαθιά κρίση στην οποία βρίσκεται ο κλάδος των αλκοολούχων ποτών στην Ελλάδα επιβεβαιώνει και η τελευταία ειδική μελέτη του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), στην οποία το Ίδρυμα διαπιστώνει ότι οι βασικές αιτίες της κρίσης ήταν η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των καταναλωτών, αλλά και η μεγάλη αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης, που έπληξε καίρια την αναπτυξιακή δυναμική του. Σύμφωνα με τη μελέτη, η παρατεταμένη ύφεση της ελληνικής οικονομίας και οι επιπτώσεις των αυξήσεων στον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης Οινοπνευματωδών Ποτών-ΕΦΚΟΠ (+125% εντός της διετίας 2009-2010) και στο συντελεστή ΦΠΑ, έχουν αδρανοποιήσει τη δυναμική του κλάδου. Αποτέλεσμα ήταν η μείωση της προστιθεμένης αξίας του στα χρόνια της κρίσης κατά 42,85%.

Στην ίδια μελέτη επισημαίνεται ότι η αύξηση της φορολογίας όξυνε την παράνομη παραγωγή και εμπορία ποτών, με αποτέλεσμα τη μεγάλη διαρροή δημοσίων εσόδων και την όξυνση του αθέμιτου ανταγωνισμού. Εφόσον διατηρηθεί η υψηλή φορολογία, η παράνομη διακίνηση θα συνεχίζεται, εκτιμά το ΙΟΒΕ, το οποίο παράλληλα προτείνει την σταδιακή αποκλιμάκωση του ΕΦΚΟΠ μέχρι το 2016 στο επίπεδο του ευρωπαϊκού μέσου όρου, εκτιμώντας ότι έτσι θα αναστραφεί η πορεία των δημοσίων εσόδων και του κλάδου. Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, η μελέτη αναφέρει ότι η συνολική συνεισφορά του κλάδου των αλκοολούχων ποτών στην ελληνική οικονομία είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς η εγχώρια προστιθέμενη αξία που παράγεται από όλες τις κατηγορίες επιδράσεων προσεγγίζει το 1,2 δισ. ευρώ, μειωμένη ωστόσο σημαντικά σε σύγκριση με το 2009 όταν ήταν 2,1 δισ. ευρώ.

Πώς προήλθαν τα ονόματα των εταιρειών;

Στον παρακάτω σύνδεσμο διαβάστε ένα ενδιαφέρον άρθρο για το πώς προήλθαν τα ονόματα 50 μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών:

How 50 Big Companies Got Their Names

Η αξία της μάρκας (brand)

Οι επιχειρήσεις επενδύουν πολλά στην εικόνα των μαρκών τους προκειμένου να αυξήσουν τις πωλήσεις τους και την "δέσμευση" των πελατών τους.

Δείτε στο παρακάτω διάγραμμα του Economist πώς αποτιμώνται οι αξίες των διαφόρων μαρκών των εταιρειών και ποιες εταιρείες είδαν την μεγαλύτερη αύξηση στην αξία των μαρκών τους σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο:

Brand value

Best Workplaces 2013: Εργασιακό περιβάλλον με βραβείο

Για 11η συνεχή χρονιά πραγματοποιήθηκε η βράβευση των επιχειρήσεων με το καλύτερο εργασιακό περιβάλλον, σε επίσημη εκδήλωση που πραγματοποίησε το Great Place to Work® Institute Hellas.

Η έρευνα Best Workplaces 2013 διεξήχθη το φθινόπωρο του 2012 και η αξιολόγηση των εταιρειών ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο του 2013. Συνολικά συμμετείχαν 51 εταιρείες από διάφορους κλάδους της αγοράς, οι οποίες στο σύνολό τους απασχολούν 36.498 εργαζόμενους. Ο συνολικός αριθμός των εργαζομένων που έλαβαν μέρος στη φετινή έρευνα ανήλθε στους 13.159.

Best Workplaces 2013
	250+ εργαζόμενοι		50-250 εργαζόμενοι		20-49 εργαζόμενοι
1	Eλαΐς-Unilever Hellas	1	Microsoft Hellas	1	SAS Institute
2	Νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ	2	British American Tobacco Hellas	2	Randstad
3	Αθηναϊκή Ζυθοποιία	3	Μέλισσα Κίκιζας ΑΒΕΕ Τροφίμων	3	Sprint Integrated Communications
4	Παπαστράτος ΑΒΕΣ	4	Roche Hellas	4	ActionAid Ελλάς
5	PepsiCo - Tasty Foods	5	MARS Hellas	5	Royal Canin Hellas
6	Costa Navarino	6	SCA Hygiene Products
7	Διαμαντής Μασούτης Α.Ε.	7	Genesis Pharma
8	Teleperformance Hellas	8	General Mills
9	Novartis Hellas	9	General Electric (GE)
10	Pharmathen	10	Diageo Hellas

Το Great Place to Work Institute είναι μια διεθνής συμβουλευτική εταιρεία αξιολόγησης και έρευνας με εκπροσώπηση σε περισσότερες από 45 χώρες στην Ευρώπη, την Αμερική, την Ασία, την Αφρική και την Ωκεανία.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Marketing Week στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση:

Best Workplaces 2013

ΗΠΑ: Ποιος τρώει στα McDonald΄s τα Χριστούγεννα;

Έχοντας δει τα αποτελέσματά της απόφασής της να αφήσει πολλά καταστήματα ανοιχτά την Ημέρα των Ευχαριστιών, η McDonald’s (MCD) θέλει το δίκτυο franchise της να κάνει το ίδιο την ημέρα των Χριστουγέννων. Σου δημιουργεί ωστόσο την απορία: Ποιος θα ήθελε ένα Happy Meal για χριστουγεννιάτικο γεύμα;

Μάλλον όσοι δεν έχουν καλύτερες επιλογές, για αρχή. «Πιθανότατα άνθρωποι που κόλλησαν στο δρόμο, στην προσπάθειά τους να φτάσουν στις οικογένειές τους», λέει ο Peter Saleh, αναλυτής του κλάδου εστίασης της Telsey Advisory. «Αν είσαι ανοιχτός, όταν οι άλλοι δεν είναι, τείνεις να έχεις περισσότερη δουλειά».

Τα νούμερα δεν είναι αμελητέα. Σχεδόν 93 εκατομμύρια Αμερικανοί θα διανύσουν απόσταση 80 km και άνω την εβδομάδα πριν την Πρωτοχρονιά, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της ΑΑΑ, Robert Sinclair Jr. H AAA δεν υπολογίζει ξεχωριστά τα νούμερα για την 25η Δεκεμβρίου και ενώ αρκετοί θα έχουν φτάσει στον προορισμό τους μέχρι τότε, δεν θα προκαλούσε έκπληξη στον Sinclair αν οι ταξιδιώτες ήταν υπεύθυνοι για το μεγαλύτερο μέρος του χριστουγεννιάτικου τζίρου των McDonald’s. «Τα McDonald’s είναι μία από τις εταιρείες που επωφελήθηκαν πιο πολύ από την επέκταση των εθνικών οδών των ΗΠΑ», λέει.

Το Advertising Age αποκάλυψε εσωτερικά memos της αλυσίδας για τις επιδόσεις τις ημέρες των εορτών. «Η μεγαλύτερη μας ευκαιρία σε ημέρα γιορτής ως σύστημα είναι τα Χριστούγεννα», αναφέρει ένα memo από τον Γενικό Διευθυντή Λειτουργιών των McDonald’s στις ΗΠΑ, Jim Johannesen. «Πέρυσι, τα καταστήματα εστίασης που παρέμειναν ανοιχτά τα Χριστούγεννα συγκέντρωσαν κατά μέσο όρο 5.500 δολάρια σε πωλήσεις».

Η εκπρόσωπος της εταιρείας Lisa McComb λέει ότι την ημέρα των Ευχαριστιών έμειναν ανοιχτά 1.200 περισσότερα καταστήματα σε σχέση με πέρυσι, φέρνοντας επιπλέον έσοδα 36 εκατ. δολαρίων. Η ημέρα αυτή συνέβαλε σίγουρα στην εκπληκτική αύξηση 2,5% των πωλήσεων της αυσίδας για το μήνα Νοέμβριο, που ακολουθησε μετά από πτώση 2,2% τον Οκτώβριο. Αν η McDonald ΄s πετύχει τα ίδια επίπεδα πελατείας την ημέρα των Χριστουγέννων, θα δει τις πωλήσεις δ’ τριμήνου να κάνουν ένα άλμα 72 εκατ. δολαρίων. Η McComb λέει ότι είναι απόφαση των ιδιοκτητών/επιχειρηματιών των εστιατορίων το αν θα ανοίξουν στις 25 Δεκεμβρίου.

Πηγή: Capital.gr

Χαλά μόλις λήξει η εγγύηση

Αυξάνονται οι κατηγορίες σε βάρος κατασκευαστών ηλεκτρονικών ότι τα προϊόντα τους αντέχουν όσο διαρκεί η εγγύηση και μετά χαλούν αναγκάζοντας τους καταναλωτές να αγοράσουν καινούργια. Υπάρχει πρόθεση ή είναι σύμπτωση;

Χάλασε ο εκτυπωτής ή η καφετιέρα μόλις έληξε η εγγύηση; Μήπως η τιμή και τοποθέτηση ανταλλακτικού στον φορητό υπολογιστή ήταν εν τέλει ακριβότερη από την αγορά καινούργιου; Αν απαντήσετε «ναι», τότε θα γνωρίζετε ίσως ότι πολλά προϊόντα, κυρίως ηλεκτρονικά, έχουν…. «ημερομηνία λήξης».
Καλό για τους κατασκευαστές διότι διασφαλίζεται η ζήτηση προϊόντων και κακό για τους καταναλωτές διότι πρέπει να βάζουν βαθιά το χέρι στη τσέπη για να ξαναγοράσουν ένα προϊόν χωρίς να συντρέχει οπωσδήποτε λόγος. Η πολιτική αυτή έχει δυστυχώς επιπτώσεις και στο περιβάλλον επειδή όλα τα χαλασμένα ηλεκτρονικά καταλήγουν στα σκουπίδια ή στην καλύτερη περίπτωση στην ανακύκλωση.

Στην κορυφή η Samsung μέχρι τις 7 Νοεμβρίου

Ο Στέφαν Σρίντε δημιούργησε μια γερμανόφωνη ιστοσελίδα www.murks-nein-danke.de η οποία φιλοξενεί εμπειρίες-καταγγελίες καταναλωτών για προϊόντα που ήταν….ελαττωματικά πριν την ώρα τους και χάλασαν μόλις έληξε η εγγύηση. «Οι περισσότερες καταγγελίες γίνονται για ηλεκτρονικά προϊόντα», λέει στην DW ο Στέφαν Σρίντε. Στις πρώτες θέσεις βρίσκονται η Epson, η Brother, η Philips και η Apple. Στην κορυφή μέχρι τις 7 Νοεμβρίου του 2012 βρίσκονταν η κορεατική εταιρία Samsung.

Το πρόβλημα στα ηλεκτρονικά παρουσιάζεται, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του Στέφαν Σρίντε σε νευραλγικά σημεία, που έχουν ένα κοινό στοιχείο. Πρόκειται για μικρά και φθηνά ανταλλακτικά, όπου χρησιμοποιήθηκε για λόγους οικονομίας πλαστικό και όχι μέταλλο.

Η λύση στα χέρια των καταναλωτών!

Ο οικονομολόγος Ντομινίκ Ενστε από το Ινστιτούτο της Γερμανικής Οικονομίας στην Κολωνία επιβεβαιώνει τα λεγόμενα του Στέφαν Σρίντε: «Οι κατασκευαστές δεν τοποθετούν στα προϊόντα τους υλικά που αντέχουν. Ο δημιουργός της ιστοσελίδας διαμαρτύρεται λέγοντας ότι ήδη από τον σχεδιασμό ενός ηλεκτρονικού προϊόντος δεν δίνεται καμιά σημασία στην ανθεκτικότητα.

Κατά την άποψη του Ντομινίκ Ενστε η αγορά έχει τη λύση του προβλήματος στα χέρια της. Ο λόγος για την ισχύ του καταναλωτή. «Οι καταναλωτές μπορούν να αποφασίσουν ποια προϊόντα τους ταιριάζουν καλύτερα και πoια όχι», λέει ο Γερμανός ειδικός. Η ανθεκτικότητα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα όταν αγοράζουμε ένα προϊόν, λέει ο Ντομινίκ Ενστε. Το ίδιο ισχύει επίσης για τις πληροφορίες γύρω από την κατασκευή, καθώς και τις δυνατότητες ανακύκλωσης. Με τον τρόπο αυτό ο πελάτης μπορεί να αποφασίσει καλύτερα αν επιθυμεί να αγοράσει κάτι που θα αντέξει 5 χρόνια ή αν θα αγοράσει μέσα σε μια πενταετία δύο προϊόντα».

Πηγή: Deutsche Welle

Φέτα, ούζο, ελιές

Η κρίση αναγκάζει πολλούς Έλληνες να σκεφθούν διαφορετικά και να στραφούν στις εξαγωγές. Αυτό ισχύει και για τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα, τα οποία όμως δύσκολα βρίσκουν το δρόμο προς τα σουπερμάρκετ.

Καμιά άλλη χώρα της ευρωζώνης δεν αύξησε τόσο πολύ τις εξαγωγές της στο πρώτο εξάμηνο του 2012 όσο η Ελλάδα. Σύμφωνα με τη Eurostat το ποσοστό αυτό κυμαίνεται στο 12%. Η κρίση αναγκάζει τους Έλληνες να στραφούν στις εξαγωγές και τα αγροτικά προϊόντα είναι ένας τομέας που ενδείκνυται. Από τη δεκαετία του 1980 ο τομέας της γεωργίας διαρκώς συρρικνώνεται. Οι εξαγωγές γεωργικών προϊόντων
αντιπροσωπεύουν μόλις το ένα τέταρτο των συνολικών εξαγωγών.
Σύμφωνα με στοιχεία της γερμανικής Στατιστικής Υπηρεσίας, από τις συνολικές εισαγωγές ελληνικών προϊόντων το 2011, το 13,5% αντιστοιχεί σε εισαγωγές φαρμάκων ενώ μόλις το 7,5% σε εισαγωγές λαδιού, φέτας, ούζου και ελιάς. Δεν είναι ωστόσο εύκολο τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα να βρουν το δρόμο για τα ράφια των γερμανικών σουπερμάρκετ. Αυτό ήταν και το θέμα ελληνογερμανικής εκδήλωσης του Ιδρύματος Κόνραντ Άντενάουρ πρόσφατα στο Λαγκαδά.

 

Τα ελληνικά προϊόντα για να μπορούν να είναι εξαγώγιμα θα πρέπει να διαθέτουν υψηλή ποιότητα, χαμηλή τιμή, να είναι διαθέσιμα σε μεγάλες ποσότητες και οι προϋποθέσεις αυτές να έχουν διάρκεια. Αυτά υποστηρίζει ο Γιόαχιμ Σαλίνσκι, ο οποίος έχει γράψει πολλά άρθρα στην εφημερίδα «Lebensmittel», τη μεγαλύτερη εφημερίδα του κλάδου:
«Όταν σκέφτομαι το θέμα ελληνικά κρασιά, αμέσως έρχεται στο μυαλό μου ότι είναι πάρα πολύ ακριβά. Είναι πράγματι πολύ καλά αλλά η αναλογία τιμής και ποιότητας δεν αντιστοιχεί. Δεν πληρώνω 18 ευρώ για ένα μπουκάλι κρασί, μόνο και μόνο γιατί οι ελληνικές δομές απαιτούν κάτι τέτοιο».

Καλή έρευνα αγοράς και συνεργασίες
Η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει πολλούς Έλληνες να επιστρέψουν στην ύπαιθρο. Ο αριθμός των ανθρώπων που ασχολούνται με τη γεωργία έχει αυξηθεί κατά 7% το τελευταίο διάστημα. Πολλοί από αυτούς διαθέτουν υψηλό μορφωτικό επίπεδο και έχουν στραφεί σε νέα προϊόντα όπως είναι τα σαλιγκάρια, τα μανιτάρια και η τρούφα.

Για τον Πέτρο Μιχελιδάκη, διευθυντή της ελληνικής αντιπροσωπείας στην έκθεση στο Ντίσελντορφ, θα πρέπει πρώτα να γίνει μια καλή έρευνα αγοράς και να διαπιστωθεί εάν τα προϊόντα αντιστοιχούν στην ποιότητα και στην αγορά και κατά δεύτερον να δημιουργηθούν συνεργασίες και συνεταιρισμοί που λειτουργούν.
Για τον Γιόαχιμ Σαλίνσκι σημαντικό είναι τα ελληνικά προϊόντα να αποκτήσουν ταυτότητα, όπως για παράδειγμα ροδάκινα από τη Βέροια, μήλα από το Πήλιο. Το να καταφέρουν να ξεχωρίζουν τα ελληνικά προϊόντα σε μια αγορά παγκοσμιοποιημένη, είναι η μόνη πιθανότητα να προωθηθούν στις αγορές του εξωτερικού:
«Σαν Γερμανοί καταναλωτές ίσως να δείχναμε μεγαλύτερη συμπάθεια για τα ελληνικά προϊόντα εάν μας ενημέρωναν για την προέλευσή τους και την αξία τους. Δεν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο».
Εάν κάποιος εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους ένα ελληνικό προϊόν είναι ακριβότερο από κάποιο άλλο ίσως και να δεχθεί ο καταναλωτής να πληρώσει περισσότερα. Άλλωστε και ο ανταγωνισμός μεταξύ των σουπερμάρκετ είναι πολύ μεγάλος και είναι και αυτά αναγκασμένα να προσφέρουν ενδιαφέρουσες προσφορές.

Πηγή: Deutsche welle 

Ηλεκτρονικά καταστήματα vs επώνυμων αλυσίδων

Με δεμένα μάτια στον ανταγωνισμό που αναπτύσσεται ραγδαία πλέον μέσω του internet βαδίζουν στην Ελλάδα οι μεγάλες πολυεθνικές και εγχώριες αλυσίδες ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών ειδών, οι οποίες πωλούν τα ίδια προϊόντα σε τιμές 20-30% ακριβότερες από τα ηλεκτρονικά καταστήματα.

Μια πρόχειρη έρευνα αγοράς που μπορεί να κάνει κάποιος εύκολα στο διαδίκτυο δείχνει ότι ένας καταναλωτής μπορεί να εξοικονομήσει σήμερα τουλάχιστον το 20% των χρημάτων του αν αγοράσει τα ίδια προϊόντα σε ένα ηλεκτρονικό κατάστημα, αντί  απευθείας στις τέσσερις-πέντε μεγάλες αλυσίδες ηλεκτρονικών.

Στις επώνυμες αλυσίδες το κόστος αγοράς για έξι συγκεκριμένα προϊόντα ίδιας μάρκας και χαρακτηριστικών (λ.χ μια ηλεκτρική κουζίνα, έναν απορροφητήρα, ένα ψυγείο, μια τηλεόραση 42 ιντσών, έναν φορητό υπολογιστή και ένα κλιματιστικό) θα ήταν 3.658 ευρώ.  Αν τα ίδια ακριβώς προϊόντα αγοράζονταν από ελληνικά e - shops θα κόστιζαν 3.000 ευρώ ή περίπου 20% φτηνότερα.

Ηλεκτρονικοί υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα και αξεσουάρ, ψυγεία, κουζίνες, τηλεοράσεις, κλιματιστικά, και χίλια δυο ανάλογα προϊόντα τα οποία αποτελούν ελαστική μεν, ακριβή δε, δαπάνη για ένα νοικοκυριό, συνεχίζουν να πωλούνται πολύ ακριβότερα στα επώνυμα καταστήματα από ό,τι στα «εικονικά» και μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις σε τιμές πανομοιότυπες μεταξύ των ανταγωνιστικών αλυσίδων.

Όχι άδικα, πλέον, χιλιάδες καταναλωτές έχουν στραφεί στις αγορές μέσω internet, όχι μόνο για ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά, αλλά για κάθε είδους υπηρεσία ή προϊόν που μπορούν να βρουν φτηνότερα είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό.

Η τελευταία έρευνα του Εργαστηρίου Ηλεκτρονικού Εμπορίου του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών υπολόγισε σε περίπου 1,7 δισ. ευρώ τον τζίρο του e-shopping στην Ελλάδα για το 2011, αυξημένο κατά 30% σε σχέση με το 2010, ενώ ανάλογη αύξηση αναμένεται και για φέτος. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, σήμερα περίπου 1,5 εκατ. καταναλωτές πραγματοποιούν 14 -15 on line αγορές το χρόνο, ξοδεύοντας περί τα 1.150 ευρώ εκ των οποίων τα 2/3 κατευθύνονται σε ελληνικά sites.

Γιατί ακριβότερα;

Ένα ισχυρό, αλλά όχι ακλόνητο, επιχείρημα των μεγάλων εμπορικών καταστημάτων που βλέπουν να χάνουν πελάτες όχι μόνο λόγω της μείωσης των εισοδημάτων αλλά και της διαρροής προς το ηλεκτρονικό εμπόριο, είναι πως οι τιμές τους είναι υψηλότερες επειδή επιβαρύνονται με τα μισθολογικά κόστη του προσωπικού που απασχολούν, τα έξοδα ενοικίων, τα λειτουργικά έξοδα, τις δαπάνες διαφήμισης μεταφοράς και αποθήκευσης, τα κόστη ανάπτυξης, κ.α.

Δεν απαντούν όμως επαρκώς ούτε στο ερώτημα γιατί οι μεγάλες αλυσίδες όπως το Πλαίσιο, η Electronet, η Κωτσόβολος, η Electroworld, ή τα Media Markt πωλούν όλες ανεξαιρέτως τα προϊόντα τους στην ανώτερη κλίμακα τιμών παρότι έχουν τη δυνατότητα εκτέλεσης μαζικών παραγγελιών σε κεντρικό επίπεδο, καλύτερα logistics και ισχυρότερη διαπραγματευτική σχέση με τις αντιπροσωπείες, ούτε επίσης στο ερώτημα γιατί οι εγχώριες θυγατρικές πολυεθνικών ομίλων (Dixons, Μedia Markt κ.ά.) πωλούν τα ίδια προϊόντα στην Ελλάδα 15-20% ακριβότερα από όσο στις άλλες χώρες όπου δραστηριοποιούνται.

Από την άλλη πλευρά, τα ηλεκτρονικά καταστήματα που κατά τεκμήριο έχουν πολύ πιο χαμηλά κόστη (1-3 υπάλληλοι, έξοδα αποθήκης, λογισμικού, αγορά domain name, και ο... φωτογράφος που φωτογραφίζει τον τιμοκατάλογο) είναι σαφές ότι υπερτερούν στον τομέα των λειτουργικών εξόδων, αλλά υστερούν στη δυνατότητα της εκτέλεσης μαζικών παραγγελιών όπως συμβαίνει με τις μεγάλες αλυσίδες οι οποίες έτσι πετυχαίνουν καλύτερες τιμές. 

Κυριότερο όπλο των μικρών καταστημάτων ηλεκτρονικού εμπορίου ώστε να είναι πιο ανταγωνιστικά στις τιμές, είναι οι λεγόμενες «παρα-εισαγωγές», ή «παράλληλες εισαγωγές», δηλαδή οι παραγγελίες προϊόντων όχι από τον επίσημο αντιπρόσωπο-προμηθευτή, αλλά από παράλληλα δίκτυα στο εξωτερικό (π.χ Γερμανία, Γαλλία,  Βουλγαρία, Τσεχία κ.ά), ή σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμη και οι παραγγελίες απευθείας από τις εταιρείες παραγωγής. Σε άλλες περιπτώσεις υπάρχουν καταστήματα ηλεκτρονικού εμπορίου που συνεργάζονται μεταξύ τους στις παραγγελίες ώστε να πετυχαίνουν μεγαλύτερες εκπτώσεις από τους προμηθευτές μέσω της αύξησης των ποσοτήτων.

Η οικονομία των Pussy Riot στο YouTube

Έκτακτο δελτίο: Το φυλακισμένο ρωσικό πανκ ροκ συγκρότημα Riot Pussy «δεν απέκτησε διεθνή φήμη χάρις στη μελωδικότητα της μουσικής του αυτή καθ’ αυτή».

Η γνώση αυτή -η οποία βέβαια δεν προκαλεί καμία έκπληξη αν κάνει κανείς κλικ σε ένα Pussy Riot video στο YouTube- αναφέρεται στο ακαδημαϊκό πόνημα (pdf) που συνέταξε ομάδα τριών ερευνητών πάνω στον τομέα του ηλεκτρονικού εμπορίου από το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν. Η 45σέλιδη μελέτη, που είναι γεμάτη εξισώσεις και μαθηματικούς τύπους, εξηγεί πώς το να είναι κανείς σκόπιμα προσβλητικός μπορεί να βοηθήσει ένα βίντεο κλιπ να αναδειχτεί μέσα από το χάος του YouTube, όπου κάθε λεπτό ανεβαίνουν βίντεο διάρκειας 72 ωρών. «Οι περισσότεροι θεατές έκαναν κλικ στο βίντεό τους από περιέργεια», όχι επιθυμία να παρακολουθήσουν ένα βίντεο υψηλής ποιότητας, γράφει ο καθηγητής Andrew Whinston και οι υποψήφιοι διδάκτωρες Liangfei Qiu και Qian Tang.

Δεν φιλοδοξούν όλοι να γίνουν Pussy Riot, που προβάλλουν τόσο προκλητικές εικόνες όσο η καταπάτηση μιας Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας -ένα βίντεο που επέσειε διετή φυλάκιση για τρία μέλη της μπάντας. Αλλά ο Whinston, οικονομολόγος που διδάσκει επιστημονική διαχείριση και συστήματα πληροφορικής, λέει ότι είναι σημαντικό για τους ανθρώπους του μάρκετινγκ να εντοπίσουν τις ιδιότητες εκείνες που κάνουν ένα βίντεο να έχει τόσο ραγδαία διάδοση και ένα άλλο να περνά απαρατήρητο.

Το YouTube της Google (GOOG) γίνεται γρήγορα όχι μόνο το πιο σημαντικό εμπορικό site, αλλά και ένα μέρος όπου κάποιοι άνθρωποι μπορούν να θέσουν τα θεμέλια μίας σταδιοδρομίας, επισημαίνει ο Whinston, υπενθυμίζοντας επιτυχίες που σημείωσαν άνθρωποι, όπως η Michelle Phan, η οποία παρουσιάζει βίντεο με συμβουλές μακιγιάζ στο δικό της κανάλι του YouTube.

Η μελέτη του Πανεπιστημίου του Τέξας εξηγεί τους δύο λόγους που οι άνθρωποι κάνουν κλικ σε ένα βίντεο το οποίο έχει συγκεντρώσει πολλά κλικ από άλλα άτομα προηγουμένως. Ο ένας είναι η "κοινωνική μάθηση", το γεγονός δηλαδή ότι εφόσον άλλοι άνθρωποι το έχουν παρακολουθήσει άρα πρέπει να είναι καλό. Ένας πολύ διαφορετικός λόγος είναι αυτό που λέμε «το φαινόμενο του δικτύου (network effect)». Ένα βίντεο, άσχετα από το αν είναι καλό ή όχι, αποκτά μεγαλύτερη αξία για να το παρακολουθήσει κανείς όσο περισσότεροι είναι αυτοί που το έχουν ήδη δει. Γιατί τότε γίνεται αντικείμενο συζήτησης και όσο περισσότεροι άνθρωποι το έχουν δει, τόσο πιο ζωντανή γίνεται η συζήτηση.

Τα βίντεο των Pussy Riot -και η πρόσφατη αντι-ισλαμική ταινία που πυροδότησε τον μουσουλμανικό κόσμο- έχουν πολλά επισκέψεις στο YouTube αλλά επίσης πολύ χαμηλές αξιολογήσεις. Για αυτά τα βίντεο, το «φαινόμενο του δικτύου» υπερτερεί του φαινομένου της "κοινωνικής μάθησης". Συνολικά στο YouTube, αναφέρει η μελέτη, η κοινωνική μετάδοση προκαλείται 60% από το φαινόμενο του δικτύου και 40% την επίδραση του φαινομένου της κοινωνικής μάθησης.

Ένα αποτέλεσμα της έρευνας του Τέξας πάνω στα φαινόμενα δικτύου, λέει ο Whinston, είναι ότι το YouTube ίσως θα πρέπει να καταβάλει μεγαλύτερη προσπάθεια να φυτέψει τους κατάλληλους σπόρους στα βίντεο – δηλαδή, να παροτρύνει με κάποιο τρόπο έναν κρίσιμο αριθμό ανθρώπων να τα παρακολουθήσει ώστε να ακολουθήσουν και άλλοι και έτσι τα βίντεο αυτά να έχουν την ευκαιρία να διαδοθούν.

Οι Pussy Riot δεν χρειάζονται καμία συμβουλή για να γίνουν διάσημες. Οι pank rockers φαίνεται να έχουν ενστερνιστεί την κατά πρόσωπο φιλοσοφία του καλλιτέχνη Pablo Picasso και του Andre Malraux, του συγγραφέα που έγινε υπουργός πολιτισμού της Γαλλίας. Στον πρόλογο της μελέτης τους, οι συντάκτες παραθέτουν αυτά που λέει ο Malraux για τον Picasso: «Πρέπει να δημιουργείτε εικόνες που δεν θα αποδεχθούν. Κάντε τες αφρό στο στόμα. Αναγκάστε τους να καταλάβουν ότι ζούμε σε ένα πολύ παράξενο κόσμο».

Ο Coy είναι οικονομικός συντάκτης του Bloomberg Businessweek.

Πηγή: Capital.gr

Επιλέγουν "Ελληνικά" δυο στους τρεις καταναλωτές

Μικρότερο καλάθι για 7 στους 10 Έλληνες καταναλωτές (ποσοστό 68%) οι οποίοι εξακολουθούν να είναι απαισιόδοξοι, να έχουν άγχος και να αισθάνονται οικονομική και εργασιακή ανασφάλεια.

Όμως μεγάλο ποσοστό εξ αυτών (71%) βλέπει την οικονομική κρίση και ως μια ευκαιρία που θα οδηγήσει σε θετική αλλαγή για την κοινωνία και την οικονομία. Μάλιστα, διαφαίνεται ότι δημιουργούνται πλέον δομικές αλλαγές στις καταναλωτικές συνήθειες των Ελλήνων, οι οποίες θα διατηρηθούν για αρκετά χρόνια ακόμη και μετά το τέλος της οικονομικής ύφεσης.

Ολοένα και περισσότεροι Έλληνες δηλώνουν ότι όταν τελειώσει η κρίση δεν θα αγοράζουν και θα ξοδεύουν όπως παλιά – ποσοστό που αυξήθηκε από 30% των ερωτηθέντων το 2011 σε 44% των ερωτηθέντων το 2012. Την ίδια ώρα το 78% των Ελλήνων δήλωσαν ότι σε αντίστοιχη ποιότητα και τιμή προτιμούν τα εγχώρια προϊόντα αλλά μόνο το 36% των ερωτηθέντων είναι έτοιμοι να πληρώσουν περισσότερο για αυτά

Τα συμπεράσματα αυτά προκύπτουν από παγκόσμια έρευνα σε 16 χώρες την περασμένη Άνοιξη της συμβουλευτικής εταιρείας The Boston Consulting Group (BCG) στην οποία συμμετείχαν 20.000 ερωτηθέντες, συμπεριλαμβανομένων 780 Ελλήνων.

Ειδικότερα από την έρευνα προέκυψε ότι σχεδόν όλοι οι Έλληνες αισθάνονται ότι έχουν επηρεαστεί προσωπικά από την οικονομική κρίση και η χαμηλή αυτοπεποίθηση που αισθάνονται έχει οδηγήσει σε σημαντική μείωση των αγορών σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια με το 68% να δηλώνει ότι θα μειώσει κι άλλο τις αγορές, το 28% θα παραμείνει στα ίδια επίπεδα και μόνο το 4% σκοπεύει να αυξήσει τις αγορές.

Ωστόσο σε σχέση με την προηγούμενη έρευνα της εταιρείας το ποσοστό εκείνων που δήλωναν ότι θα μειώσει και άλλο τις αγορές του περιορίστηκε. Πέρυσι είχε αγγίξει το 83%.

Ποιες κατηγορίες αντέχουν
Σχετικά

Τι σημαίνει να είσαι "green";

Η προσπάθεια μιας εταιρείας να μειώσει το περιβαλλοντικό της αποτύπωμα εξακολουθεί να αποτελεί ανταγωνιστικό πλεονέκτημα; Ή μήπως πλέον, το να είσαι «green» είναι εκ των ων ουκ άνευ;

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχουμε ζήσει μια «σεισμική» μεταβολή, ως προς τον τρόπο με τον οποίο η επιχειρηματική κοινότητα αντιλαμβάνεται τη σχέση της με το περιβάλλον και την προστασία του. Από την αρχική σχεδόν άρνηση των προβλημάτων και απροθυμία λήψης αποφάσεων, περάσαμε σε μια «φρενίτιδα» ευαισθητοποίησης, εκπόνησης και υλοποίησης σχετικών προγραμμάτων και πρωτοβουλιών. Στις σύγχρονες θεωρίες του Μάρκετινγκ, η «πράσινη» διάσταση μιας επιχείρησης συγκαταλέγεται στις βασικές παραμέτρους επιτυχίας.

Παράλληλα, αναλαμβάνοντας σχετικές πρωτοβουλίες και δράσεις, οι επιχειρήσεις «κερδίζουν» ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στο μυαλό των καταναλωτών. Είναι όμως αλήθεια έτσι; Η επιχειρηματολογία που συμφωνεί με την παραπάνω θέση είναι αρκετά ανεπτυγμένη, όμως υπάρχει και η αντίθετη άποψη. Όπως επισημαίνει σε άρθρο της στο smallbiztrends η Kelly Spors –δημοσιογράφος που κάλυπτε επί χρόνια επιχειρηματικό ρεπορτάζ στην Wall Street Journal και πλέον εργάζεται ως freelancer-, σήμερα ίσως γίνεται περισσότερο ξεκάθαρο από ποτέ, ότι τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.

Σήμερα, όλες οι επιχειρήσεις, κάθε είδους και κάθε μεγέθους, δραστηριοποιούνται στην προσπάθεια εξοικονόμησης ενέργειας, στη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, στη χρήση περισσότερο αειφόρων και φιλικών προς το περιβάλλον υλικών, κ.λπ. «Το να είσαι “green”, ίσως δεν σε κάνει πια τόσο μοναδικό». Σύμφωνα με την ίδια, υπό αμφισβήτηση τίθεται επίσης το αν και κατά πόσον το να είναι μία επιχείρηση φιλική προς το περιβάλλον, συνεπάγεται μεγαλύτερη επιτυχία στους καταναλωτές.

Το green marketing οδηγεί σε πωλήσεις;  

Ο Joel Makower, ιδρυτής και συντάκτης του GreenBiz.com, λέει σχετικά: «Για περισσότερα από 20 χρόνια, οι καταναλωτές απέδειξαν ότι δεν είναι πρόθυμοι να δώσουν τελικά με τα χρήματά τους “ψήφο εμπιστοσύνης” στο πράσινο Μάρκετινγκ. Οι λόγοι είναι πολλοί και σύνθετοι, αλλά το αποτέλεσμα συγκεκριμένο: Εξαιρώντας κάποιες συσκευές εξοικονόμησης ενέργειας, κανένα “πράσινο” προϊόν δεν απέσπασε ποτέ κάτι περισσότερο από ένα μικρό κομματάκι της αγοράς. Τουλάχιστον στις ΗΠΑ».

Σύμφωνα με τον ίδιο, αν εξετάσουμε πιο προσεκτικά διάφορα «πράσινα» προϊόντα που έχουν κερδίσει τους καταναλωτές, θα δούμε ότι οι καταναλωτές τα επιλέγουν τελικά για πιο προσωπικούς λόγους και όχι για την οικολογική τους διάσταση. Αγοράζουν οργανικά τρόφιμα επειδή ενδιαφέρονται για την υγεία τους, υβριδικά αυτοκίνητα και προϊόντα εξοικονόμησης ενέργειας επειδή ενδιαφέρονται να κάνουν οικονομία χρημάτων. Το green marketing από μόνο του, δεν οδηγεί σε πωλήσεις.

Ο Makower προσθέτει: «Αρκετά συχνά, οι marketers προσπάθησαν να παρακινήσουν τους καταναλωτές σε δράση μέσω της “ενοχής”, ή ενθαρρύνοντάς τους να “σώσουν τον πλανήτη”. Τίποτε από τα δύο δεν αποδείχθηκε τελικά ιδιαίτερα εμπνευστικό ή ελκυστικό»...

Απολογισμοί Εταιρικής Κοινωνικής Υπευθυνότητας: Πολύτιμο εργαλείο στη φαρέτρα του σύγχρονου Μάρκετινγκ

Η νέα οδηγία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 2011/0308 (COD), η οποία υποχρεώνει τις μεγάλες ή/και εισηγμένες εταιρείες στο Xρηματιστήριο να δημοσιεύουν στοιχεία σχετικά με τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές δράσεις τους, αλλάζει άρδην τη βαρύτητα των Ενεργειών Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και των Απολογισμών Εταιρικής Υπευθυνότητας που τις συνοδεύουν.

Η εξέλιξη αυτή στην πλήρη εφαρμογή της μπορεί να επιφέρει σημαντικές αλλαγές στο ευρωπαϊκό επιχειρείν. Μεταξύ των στόχων της νέας οδηγίας είναι και η αύξηση της σαφήνειας και συγκρισιμότητας των οικονομικών καταστάσεων, με στόχο τις κατηγορίες εταιρειών για τις οποίες οι προβληματισμοί αυτοί είναι σημαντικοί λόγω της ολοένα και πιο εντατικής διασυνοριακής δραστηριότητάς τους και του μεγαλύτερου αριθμού εξωτερικών εμπλεκόμενων παραγόντων. Θεωρητικά, η οδηγία αυτή αναμένεται να εφαρμοστεί σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επομένως και στην Ελλάδα.

Η οδηγία αυτή αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: «Η έκθεση διαχείρισης και η ενοποιημένη έκθεση διαχείρισης (ήτοι ο Οικονομικός Απολογισμός) αποτελούν σημαντικά στοιχεία χρηματοοικονομικής πληροφόρησης. Πρέπει να παρέχουν πραγματική εικόνα της εξέλιξης των εργασιών της επιχείρησης και της θέσης της, κατά τρόπο που να συμβαδίζει με το μέγεθος και την πολυπλοκότητα των εργασιών της. Οι πληροφορίες δεν πρέπει να περιορίζονται στις οικονομικές πτυχές των εργασιών της επιχείρησης. Πρέπει επιπλέον να γίνεται ανάλυση των περιβαλλοντικών και κοινωνικών πτυχών των εργασιών που είναι αναγκαίες για την κατανόηση της ανάπτυξης, της επίδοσης ή της θέσης της επιχείρησης».

Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι δίπλα στους οικονομικούς απολογισμούς πρέπει πλέον οι εταιρείες να συμπεριλαμβάνουν παράλληλα και περιβαλλοντικούς και κοινωνικούς δείκτες. Και ο ιδανικότερος τρόπος για να συμβεί αυτό σωστά και ολοκληρωμένα είναι μέσω της σύνταξης Απολογισμών Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης. Ο Απολογισμός αυτός συντάσσεται σύμφωνα με τους δείκτες του διεθνούς προτύπου GRI-G3.1 που εκδίδει ο Οργανισμός Global Reporting Initiative. Στην Ελλάδα εδώ και αρκετά χρόνια έχουν προχωρήσει σε αυτή την πρωτοβουλία αρκετές και σημαντικές εταιρείες, όπως είναι οι Vodafone, Εθνική Τράπεζα, Τράπεζα Πειραιώς, Ελληνικά Πετρέλαια, Αθηναϊκή Ζυθοποιία, Motor Oil, Alpha Bank, Coca-Cola 3E, OTE, Όμιλος Μυτιληναίου, Τιτάν, Interamerican, Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών κ.ά.

Στο ξεκίνημά τους, οι Απολογισμοί αυτοί είχαν περισσότερο τον χαρακτήρα προστιθέμενης αξίας, παρά μιας πρωτοβουλίας που επέβαλε το επιχειρείν. Χρόνο με τον χρόνο το περιεχόμενό τους εξελισσόταν, γινόταν περισσότερο ουσιαστικό, αλλά και πλούσιο, όσο οι ενέργειες ΕΚΕ αυξάνονταν και διείσδυαν σε περισσότερους τομείς, όπως η «πράσινη» ανάπτυξη, η εκπαίδευση, το περιβάλλον, η κοινωνία. Σήμερα, οι Απολογισμοί αυτοί, εκτός των κοινωνικών, περιλαμβάνουν και περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες. Πλέον, δεν αποτελούν μια επιπλέον παροχή των εταιρειών στους μετόχους και στην κοινωνία, αλλά μια δεδομένη και άκρως απαραίτητη κίνηση, η οποία καλλιεργεί τον κοινωνικό χαρακτήρα των εταιρειών αυτών, κάτι που το επιζητά επιτακτικά πλέον ο έλληνας καταναλωτής, ειδικά σε μια δύσκολη περίοδο όπως αυτή που διανύουμε.

Το μάρκετινγκ δεν καταλαβαίνει τις γυναίκες: Γυναίκα, αυτή η άγνωστη (;)

Τελικά, «της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος» και για τους Μarketers. Γιατί όμως το κοινό που αποτελεί τη «μεγαλύτερη ευκαιρία για το Μάρκετινγκ σήμερα», νιώθει ότι τα μηνύματα που δέχεται δεν είναι ικανοποιητικά;

Η ενασχόληση του Μάρκετινγκ με το γυναικείο κοινό κρύβει πολλά παράδοξα. Παρόλο που οι γυναίκες σήμερα είναι το κοινό με τη μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη, αποτελούν βασικούς decision makers σε όλες τις προϊοντικές κατηγορίες και ταυτόχρονα θεωρούνται οι σημαντικότερες -ποιοτικά- χρήστριες του Ιnternet αλλά και των Social Media, εντούτοις παρατηρείται έλλειμμα επικοινωνίας με τις εταιρείες και τις μάρκες.

Στις γυναίκες το 85% των αγοραστικών αποφάσεωνΟι γυναίκες σήμερα ελέγχουν περίπου 12 τρισ. δολάρια της παγκόσμιας καταναλωτικής δαπάνης και τους αναλογεί κατά μέσο όρο το 70% της δαπάνης του νοικοκυριού τους. Επιπλέον, σύμφωνα με πρόσφατη αμερικανική έρευνα, αποφασίζουν για το 85% όλων των αγορών, σε όλες τις προϊοντικές κατηγορίες.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το 91% των αποφάσεων για αγορά νέας κατοικίας ανήκει σε γυναίκες, το 66% για ηλεκτρονικό υπολογιστή, το 80% για υπηρεσίες υγείας, το 65% για καινούργιο αυτοκίνητο και το 89% για τραπεζικό λογαριασμό, ενώ απόλυτη κυριαρχία φαίνεται ότι έχει το γυναικείο κοινό στην αγορά τροφίμων και OTC προϊόντων (93%), καθώς επίσης στην αγορά πακέτων διακοπών (92%). Επιπλέον, οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό, αν όχι το σημαντικότερο, online καταναλωτικό κοινό, μοιράζονται τις πληροφορίες, τους αρέσουν οι προωθητικές ενέργειες και είναι διατεθειμένες να συμμετάσχουν σε σχετικές ενέργειες.

Παρόλ’ αυτά, στη συντριπτική τους πλειοψηφία (91%) νιώθουν ότι οι Μarketers δεν τις καταλαβαίνουν. Το ποσοστό διαμορφώνεται χαμηλότερα όσον αφορά στις εταιρείες τροφίμων και στις εταιρείες παροχής υπηρεσιών υγείας, ωστόσο διευρύνεται όταν πρόκειται για τις αυτοκινητοβιομηχανίες και τις επενδυτικές εταιρείες.

Σεβασμός της μοναδικότητας
Για ποιον λόγο παρατηρείται όμως αυτό το κενό στην επικοινωνία μεταξύ Μarketers και γυναικών και γιατί οι γυναίκες νιώθουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μηνυμάτων που στοχεύουν σε αυτές δεν τις ικανοποιούν;

Όπως λέει η Holly Buchanan, μία εκ των συγγραφέων (μαζί με τη Michelle Miller) του βιβλίου «The Soccer Mom Myth - Today’s Female Consumer: Who She Really Is, Why She Really Buys», το πρόβλημα προκύπτει από το γεγονός ότι δεν έχει γίνει απόλυτα αντιληπτή η δύναμη και η επιρροή του γυναικείου κοινού. Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν οι εταιρείες σήμερα είναι να πιστεύουν ότι όλες οι γυναίκες σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο ή επιθυμούν το ίδιο πράγμα και κατά συνέπεια θα ανταποκριθούν με τον ίδιο τρόπο στο ίδιο μήνυμα.

Αναπόφευκτα, όταν οι εταιρείες σκέφτονται τη γυναίκα, το μυαλό τους πηγαίνει κατευθείαν στη μητέρα και σίγουρα επιβεβαιώνονται κάποια κλισέ και στερεότυπα όσον αφορά στην αγοραστική τους συμπεριφορά, ωστόσο δεν είναι πάντα έτσι. Η υπόθεση, για παράδειγμα, ότι οι γυναίκες νοιάζονται περισσότερο για την αισθητική και το design ενός προϊόντος είναι απόλυτα αληθινή.

Σύμφωνα με την έρευνα «Women, the Web, and Their Wallets», το 93% των γυναικών δηλώνουν ότι ακόμα και τα τεχνολογικά προϊόντα τους θέλουν να είναι κομψά και όμορφα. Ωστόσο, το 63% αυτών των γυναικών δηλώνουν ότι η ομορφιά ενός προϊόντος δεν είναι σημαντικότερη από τα οφέλη του, καταρρίπτοντας έτσι το επιχείρημα ότι αν ένα προϊόν είναι όμορφο αισθητικά δεν θα δεχτεί κριτική και σύγκριση όσον αφορά στα χαρακτηριστικά του.

Σκληρές μάχες εταιρειών για μια... «δεσπόζουσα» θέση στα ράφια

Αν... ενοχοποιούνται για κάτι τα πατατάκια (τσιπς), είναι συνήθως για τις περιττές θερμίδες που περιέχουν. Είναι ωστόσο εξαιρετικά δύσκολο να σκεφθεί κανείς ότι για χάρη τους μια εταιρεία και μάλιστα πολυεθνική, εκ των σημαντικότερων παγκοσμίως, θα έφτανε στο σημείο να μετατρέπει στελέχη της σε «ροπαλοφόρους», προκειμένου να επιφέρουν σημαντικά πλήγματα στους ανταγωνιστές της.
Τα ευρήματα, όμως, με τα οποία βρέθηκε αντιμέτωπη η Επιτροπή Ανταγωνισμού κατά τη διερεύνηση της καταγγελίας της εταιρείας «Τσακίρης», εναντίον της «Tasty Foods», χαρακτηρίζονται από στελέχη της Αρχής πρωτοφανή. Αυτό, βεβαίως, που έχει περισσότερο ενδιαφέρον είναι ότι σε μια ακόμη αγορά ο ανταγωνισμός δεν λειτούργησε, κάτι που απέβη σε βάρος άλλων βιομηχανιών, χονδρεμπόρων, λιανοπωλητών και φυσικά σε βάρος του τελικού καταναλωτή.
Η υπόθεση ξεκίνησε έπειτα από καταγγελίες της Τσακίρης (εταιρεία που ανήκει στον όμιλο της Coca-Cola 3E) το 2006 και το 2007 κατά της Tasty Foods (θυγατρική της Pepsico). Πέρα από τα στοιχεία που είχε στη διάθεσή της η ίδια η καταγγέλλουσα (φωτογραφίες που απεικόνιζαν κουκουλοφόρους να καταστρέφουν έξω από περίπτερα τις σκαλιέρες της), οι άνθρωποι της Τσακίρης έβλεπαν να χάνουν συνεχώς μερίδιο. Ο λόγος; Αναμφίβολα η Tasty έχει στο χαρτοφυλάκιό της πολύ δημοφιλή προϊόντα που έχουν κερδίσει τους καταναλωτές. Η μεγάλη ισχυροποίησή της, όμως, στην ελληνική αγορά είχε, όπως προέκυψε από την έρευνα, και άλλες αιτίες.
Οπως προκύπτει από την απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, η εταιρεία κατέφευγε ακόμη και σε «συντονισμένες και στοχευμένες ενέργειες αντικατάστασης και εξαφάνισης από την αγορά προϊόντων και παγίων (σκαλιέρες) των ανταγωνιστών της. Πρόκειται ουσιαστικά για περιπτώσεις βανδαλισμού και καταστροφής σκαλιερών των ανταγωνιστών και μετακίνησης των προϊόντων τους. Οι ενέργειες αυτές έγιναν βάσει στοχευμένου σχεδίου κατά της Τσακίρης και είχαν πρωτόγνωρη ένταση, με τη συμμετοχή πολλών στελεχών της Tasty εκείνη την περίοδο και υπό την έγκριση ανώτερων στελεχών της».
Μάλιστα, όπως αποκαλύπτεται στην απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, οι ειδικές «ομάδες κρούσης» περνούσαν και από αξιολόγηση για να μετρηθεί η αποτελεσματικότητά τους. Επιπλέον, η εταιρεία όριζε χρηματικά κίνητρα για να... τονώσει την αντιανταγωνιστική συμπεριφορά των πωλητών της και είχε συντάξει και ειδικό εγχειρίδιο κατά της Τσακίρης. Κατά τον αιφνιδιαστικό έλεγχο στα γραφεία της tasty οι υπάλληλοι της Αρχής βρήκαν εσωτερικό έγγραφο στο οποίο χαρακτηριστικά αναφέρεται η επιδίωξη «κατάληψης περισσότερου χώρου, καθώς περισσότερος χώρος σημαίνει και περισσότερες πωλήσεις».
Εκτός από τις ακραίες αυτές πρακτικές, ο έλεγχος της αγοράς επιχειρήθηκε και με άλλους τρόπους. Ειδικότερα:
- Δέσμευε με ρήτρες αποκλειστικότητας τους σημαντικότερους χονδρεμπόρους που τροφοδοτούσαν τα μικρά σημεία πώλησης.
- Χορηγούσε στους λιανοπωλητές σκαλιέρες, απαγορεύοντάς τους να τοποθετούν σε αυτές προϊόντα ανταγωνιστών. Δεδομένης της έλλειψης χώρου σε ένα περίπτερο, αυτό πρακτικά οδηγούσε στο να μην υπάρχουν προϊόντα άλλων εταιρειών.
- Χορηγούσε εκπτώσεις έναντι δέσμευσης του σημαντικότερου τμήματος του διαθέσιμου χώρου στο ράφι για την τοποθέτηση των δικών της προϊόντων.
- Χορηγούσε εξατομικευμένες εκπτώσεις στόχου σε επίπεδο χονδρικής και λιανικής. Δηλαδή, όριζε ατομικούς στόχους πωλήσεων σε κάθε πελάτη της προκειμένου να τους χορηγήσει τις εκπτώσεις. Οι εκπτώσεις αυτές δεν είναι εξ ορισμού παράνομες. Μπορούν όμως να προσλάβουν καταχρηστικό χαρακτήρα αν χωρίς αντικειμενική οικονομική δικαιολογία αναπτύσσουν αποτελέσματα αποκλεισμού, δηλαδή ήταν τέτοιου χαρακτήρα που ωθούσαν τους πελάτες της να προμηθεύονται το σύνολο των αναγκών τους σε αλμυρά σνακς από την tasty.

Πηγή: Καθημερινή

Ο καταναλωτισμός βλάπτει σοβαρά την υγεία

Μέχρι σήμερα η ανάπτυξη μπορούσε να μετρηθεί με το κατά κεφαλήν εισόδημα. Σήμερα τα δεδομένα αλλάζουν. Οι δείκτες ποιότητας ζωής δεν περιορίζονται στην κατανάλωση.

Οι ειδήσεις για χρεοκοπία μεγάλων επιχειρήσεων, αλλά και μικρότερων ακόμα και κρατών είναι πλέον καθημερινότητα. Μέχρι πρόσφατα ένα σημαντικός δείκτης ανάπτυξης θεωρούνταν η κατανάλωση . Η μη κυβερνητική οργάνωση Footprint Network καθιέρωσε την παγκόσμια ημέρα εξάντλησης. Η εξάντληση παραπέμπει στην εξάντληση των φυσικών πόρων. Το ένα πέμπτο του πληθυσμού της γης δηλαδή 1,4 δις άνθρωποι που ζουν στις πλούσιες χώρες καταναλώνουν το 80% περίπου των αγαθών που παράγονται παγκοσμίως.
Εάν και τα 7 δις άνθρωποι πάνω στη γη είχαν τις ίδιες καταναλωτικές συνήθειες θα χρειαζόντουσαν πέντε με έξι πλανήτες ακόμα. Ο Γιούργκεν Μάιερ, διευθυντής του Ινστιτούτου Περιβάλλοντος και Ανάπτυξης λέει σχετικά:
«Νομίζω πως ένα πρόβλημα είναι ότι εμείς εδώ στη Γερμανία ή και σε όλη την Ευρώπη πιστεύουμε πως όσο περισσότερα αγαθά έχουμε τόσο πιο ευτυχισμένοι είμαστε. Πιστεύουμε πως η ευτυχία θα μεγαλώσει εάν αυξηθεί το επίπεδο ζωής. Και τότε παράγουμε πιο πολύ για να καταναλώνουμε πιο πολύ και να είμαστε θεωρητικά όλοι πιο ευτυχισμένοι.»

Δείκτης ανάπτυξης και η ικανοποίηση των πολιτών
Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ασθένειες όπως η κατάθλιψη ή οι καρδιοπάθειες που οφείλονται κυρίως στο στρες αυξάνονται δραματικά. Έχει αποδειχθεί πως στη Γερμανία τα ασφαλιστικά ταμεία ξοδεύουν ετησίως γύρω στα 22 δις ευρώ για την αντιμετώπιση των καταθλίψεων. Την κατανάλωση λοιπόν δεν την πληρώνει μόνο ένας αλλά το σύνολο. Τα ΜΜΕ είναι ένα σημαντικός παράγοντας για την προώθηση και την αύξηση της κατανάλωσης:
«Πρόκειται για πραγματική πλύση εγκεφάλου. Και επιπλέον υπάρχουν και όλες αυτές οι σειρές του Χόλυγουντ».
Η ανάπτυξη μιας χώρα μετράται πάντα με το ΑΕΠ. Όσο πιο υψηλό είναι το κατά κεφαλήν εισόδημα τόσο μεγαλύτερη η ανάπτυξη μιας χώρας. Σιγά σιγά γίνεται όμως ολοένα και περισσότερο συνείδηση πως ο καταναλωτισμός δεν φέρνει την ευτυχία. Αντιθέτως η εμμονή στην αύξηση της παραγωγικότητας και η συνεχής πίεση για αποδοτικότητα φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα.
Ακόμα και ο ΟΟΣΑ, ο διεθνής οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη εργάζεται προς την κατεύθυνση ενός νέου ορισμού του πλούτου. Ένας ορισμός ο οποίος δεν θα περιλαμβάνει μόνο τα οικονομικά αγαθά αλλά και το επίπεδο ικανοποίησης των πολιτών.

Πηγή: Deutsche Welle

Θέλετε μια επιτυχημένη καινοτομία; Μην περιμένετε να πουλήσετε το τέλειο προϊόν

Του Larry Popelka

Αν είχατε δοκιμάσει την πρώτη μπάρα υψηλής ενέργειας PowerBar, σίγουρα θα είχατε σταματήσει στην πρώτη μπουκιά. Ήταν μια άγευστη, κολλώδης μάζα από βύνη κριθαριού, καρύδια, καστανό ρύζι, μελάσσα και θρεπτικά συστατικά, όλα ανακατεμένα σε μια μπάρα η οποία ήταν συσκευασμένη σε ένα μεταλλικό περιτύλιγμα με ένα κακοσχεδιασμένο logo.

Η μπάρα PowerBar, η οποία δημιουργήθηκε από τον Brian Maxwell το 1986 με κόστος μερικές χιλιάδες δολάρια, αρχικά προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Οι αθλητές επιπέδου ανταποκρίθηκαν θετικά γιατί η μπάρα κάλυπτε μια σημαντική ανάγκη τους: τους πρόσφερε μια γρήγορη πηγή ενέργειας η οποία βοηθούσε τις επιδόσεις τους. Όμως η γεύση χρειαζόταν ακόμα δουλειά.

Ο Maxwell ήξερε ότι το προϊόν του απείχε από το τέλειο. Όμως λαμβάνοντας feedback για την αρχική εκδοχή του, μπόρεσε να κάνει αλλαγές στη συνταγή, τη συσκευασία και την στρατηγική μάρκετινγκ, αποκτώντας οπαδούς από τον κόσμο των αθλητών και των «πολεμιστών» του Σαββατοκύριακου. Τελικά το PowerBar έγινε μια επιχείρηση $150 εκατομμυρίων. Το 2000 η Nestlé (NESN:VX) αγόρασε το brand έναντι περίπου $350 εκατομμυρίων.

Η προσέγγιση του Maxwell, ο οποίος σκόπιμα κυκλοφόρησε στην αγορά ένα μη ιδανικό προϊόν, έχει υιοθετηθεί από πολλές μεγάλες επιχειρήσεις ως νέα στρατηγική καινοτομίας. Αντί να κάνουν εξαρχής μεγάλες επενδύσεις στην έρευνα και ανάπτυξη νέων ιδεών, οι εταιρείες αυτές επιλέγουν να ξεκινήσουν με το λεγόμενο «ελάχιστο βιώσιμο προϊόν» ή MVP, minimum viable product, όρος που δημιουργήθηκε από τον Eric Ries, συγγραφέα του βιβλίου The Lean Startup.

Το βασικό concept ενός MVP συνίσταται στο να βρείτε τον ταχύτερο, πιο συμφέρων οικονομικά τρόπο να παράγετε ένα προϊόν το οποίο είναι κατάλληλο προς πώληση, αντανακλά τη βασική ιδέα που έχετε στο μυαλό σας και προκαλεί μια αντίδραση στους υποψήφιους καταναλωτές. Ακόμη και αν δεν το αγοράσει πολύς κόσμος, θα γεννήσει συγκεκριμένες παρατηρήσεις και σχόλια ως προς τα μεμονωμένα χαρακτηριστικά του, δημιουργώντας έτσι κάτι σαν «πατρόν» για το τελικό προϊόν.

Ο βασικός λόγος που η Apple (AAPL) παράγει τόσο επιτυχημένα προϊόντα είναι ότι ακολουθεί την προσέγγιση αυτή. «Είναι δύσκολο να σχεδιάσει κανείς ένα προϊόν μέσω των focus groups», είχε πει κάποτε ο συνιδρυτής της Apple Steve Jobs. «Οι άνθρωποι δεν ξέρουν ότι θέλουν κάτι μέχρι να τους το δείξεις».

Η μεγάλη επιτυχία της Apple δεν είναι θέμα τύχης ή μεγαλοφυΐας, αλλά το αποτέλεσμα της πρακτικής που ακολουθεί η εταιρεία να δοκιμάζει ένα ευρύ φάσμα προτύπων και να αναλύει τις αντιδράσεις των χρηστών, πριν να καταλήξει στην τελική επιλογή των καλύτερων προϊόντων. Κάθε στοιχείο σχεδιασμού του iPad έχει επιλεχθεί επειδή υπερίσχυσε άλλων λιγότερο ικανοποιητικών εναλλακτικών κατά τα πρώτα στάδια των δοκιμών.

Τα πέντε θανάσιμα αμαρτήματα των επιχειρήσεων και η χρεοκοπία της Kodak

Του Rick Wartzman

Εάν αναρωτιέστε πόσο θανάσιμα είναι τα «πέντε θανάσιμα αμαρτήματα των επιχειρήσεων» του Peter Drucker, του γνωστού οικονομολόγου και γκουρού σε θέματα διοίκησης, ρωτήστε την Eastman Kodak (EK), η οποία διέπραξε τουλάχιστον δυο από αυτά και τώρα κατέθεσε αίτηση υπαγωγής σε καθεστώς προστασίας από τους πιστωτές της.

Η είδηση βγήκε για πρώτη φορά στη δημοσιότητα στις αρχές του έτους: η Kodak, η οποία ιδρύθηκε το 1892 και για πολλές δεκαετίες έχαιρε ευρείας εκτίμησης ως μια από τις κορυφαίες εταιρείες του κόσμου, επρόκειτο να καταθέσει αίτηση υπαγωγής στο Άρθρο 11 του πτωχευτικού νόμου, εφόσον δεν κατάφερνε να συγκεντρώσει αρκετά χρήματα πουλώντας διπλώματα ευρεσιτεχνίας από το χαρτοφυλάκιό της. Η είδηση ήταν μια οδυνηρή υπενθύμιση του πόσο μεγάλη πρόκληση είναι η επιβίωση μιας επιχείρησης, ακόμη και της πιο εμβληματικής.

Πώς έφτασαν όμως εδώ τα πράγματα; Από ορισμένες απόψεις, η Kodak βρισκόταν σε θέση άμυνας ήδη από την εποχή που ξεκίνησε ο έντονος ανταγωνισμός της με την Fuji (8278:JP), εδώ και περίπου 30 χρόνια. Κατά βάση όμως, το πρόβλημα της εταιρείας ήταν ότι υπέπεσε σε δύο από τα πέντε σφάλματα που ο Drucker χαρακτήρισε σε ένα δοκίμιο του 1993 ως το κουιντέτο των «απευκταίων σφαλμάτων τα οποία πλήττουν ακόμη και τις μεγαλύτερες εταιρείες».

Το πρώτο λάθος της Kodak ήταν η προσκόλλησή της στα υψηλά περιθώρια κέρδους, ενώ το δεύτερο ήταν «η θυσία της ευκαιρίας του αύριο στο βωμό του χθες». (Τα άλλα τρία θανάσιμα αμαρτήματα, σύμφωνα με τον Drucker, είναι τα εξής: η “εσφαλμένη τιμολόγηση ενός νέου προϊόντος χρεώνοντας όσο σηκώνει η αγορά”, η «τιμολόγηση βάσει κόστους», και η «τροφή στα προβλήματα αφήνοντας τις ευκαιρίες ισχνές».

Επιστρέφει το "Σήμα ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών"

Την επαναφορά του σήματος «Made in Greece» ετοιμάζει το Υπουργείο Ανάπτυξης, στο πλαίσιο της στρατηγικής στήριξης των ελληνικών επιχειρήσεων και προϊόντων εν μέσω της κρίσης.

Στο πλαίσιο μίας ευρύτερης στρατηγικής στήριξης των ελληνικών επιχειρήσεων και της ελληνικής παραγωγής, το Υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας επαναφέρει στο προσκήνιο το «Made in Greece», 20 περίπου χρόνια μετά την καθιέρωση του «Made in EU», το οποίο σταδιακά υποχωρεί, ως απόρροια των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης.

Με τη θέσπιση ελληνικού σήματος πάντως αναμένεται να λυθεί και το ζήτημα που έχει προκύψει και με την ελληνικότητα ή όχι των προϊόντων τα barcodes των οποίων ξεκινούν από 520. Τα εν λόγω barcodes (520) δηλώνουν ότι τα προϊόντα είναι ελληνικά, ωστόσο, όπως επισημαίνεται στην ιστοσελίδα www.greece520.gr,
που αποτελεί μία ενδιαφέρουσα ιδιωτική πρωτοβουλία για την προώθηση των ελληνικών προϊόντων, τα εν λόγω barcodes ενδέχεται ορισμένες φορές να χρησιμοποιούνται από ελληνικές εταιρείες σε προϊόντα τους που προέρχονται από εισαγωγές και είναι ξένα.

Συχνά επίσης παρατηρείται ελληνικά προϊόντα να φέρουν διαφορετικό barcode, επειδή τυγχάνει να χρησιμοποιούν διαφορετικό κώδικα- πρότυπο σήμανσης, ενώ τέλος η χρήση barcode δεν είναι υποχρεωτική από τις ελληνικές εταιρείες, και τη χρησιμοποιούν για λόγους logistics.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Marketing Week στον παρακάτω σύνδεσμο:

Υπουργείο Ανάπτυξης: Επιστρέφει το "Σήμα ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών"