Οικονομία στην οδήγηση

Εκτός από τη μείωση της ρύπανσης στο περιβάλλον ως συνέπεια της μειωμένης κατανάλωσης, οι οδηγοί που εφαρμόζουν τις αρχές της οικονομικής οδήγησης μπορούν να πετύχουν εξοικονόμηση κατά μέσο όρο 15% και ισόποση ελάφρυνση του κόστους καυσίμων. Κατ' αντιστοιχία ένας οδηγός που θα περιορίσει την κατανάλωση βενζίνης κατά 15% θα είναι σαν να αγοράζει τη βενζίνη προς 1,27 ευρώ το λίτρο αντί για 1,5 ευρώ που είναι σήμερα η μέση τιμή πώλησης της αμόλυβδης.
Το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών και Εξοικονόμησης Ενέργειας (ΚΑΠΕ) έχει κωδικοποιήσει 13 βασικές αρχές του eco-driving, σύμφωνα με τις οποίες ο οδηγός, για να μειώσει την κατανάλωση καυσίμου, πρέπει:
1. Να αλλάζει γρήγορα ταχύτητα προς υψηλότερη σχέση μετάδοσης στις 2.000-2.500 στροφές.
2. Να οδηγεί με σταθερή ταχύτητα στις 2.000-2.500 στροφές.
3. Να προβλέπει τις συνθήκες κυκλοφορίας, ώστε να αποφεύγει άσκοπες επιταχύνσεις και φρεναρίσματα.
4. Να σταματά επιβραδύνοντας ομαλά, όταν πλησιάζει σε φωτεινό σηματοδότη, αφήνοντας το γκάζι, πατώντας ομαλά το φρένο και με επιλεγμένη υψηλή σχέση μετάδοσης.
5. Να σβήνει τον κινητήρα σε σύντομες στάσεις.
6. Να κάνει τακτική συντήρηση του οχήματος και των ελαστικών.
7. Να αποφεύγει τη μεταφορά περιττών φορτίων.
8. Να κάνει συνετή χρήση του κλιματισμού.
9. Στις στροφές να επιβραδύνει ομαλά.
10. Να αποφεύγει τη χρήση του οχήματος για σύντομες διαδρομές.
11. Να χρησιμοποιεί τον βοηθητικό εξοπλισμό του οχήματος (μετρητής κατανάλωσης, στροφόμετρο, cruise control αν υπάρχει).
12. Να επιλέγει αποδοτικότερο όχημα, εξετάζοντας την κατανάλωση καυσίμου.
13. Να σχεδιάζει τη διαδρομή, ώστε να αποφεύγονται άσκοπες μετακινήσεις.
Περισσότερες πληροφορίες, συμβουλές και οδηγίες στην ιστοσελίδα www.ecodriving.gr

Πηγή: Εφημερίδα Μακεδονία

Βιβλιοπρόταση: Αρχές Οικονομικής θεωρίας - Με αναφορά στις Ευρωπαϊκές Οικονομίες

Στο βιβλίο αυτό οι διακεκριμένοι καθηγητές Mankiw και Taylor παρουσιάζουν και αναλύουν το υλικό που αποτελεί το σύνηθες περιεχόμενο των εισαγωγικών εγχειριδίων της Οικονομικής Θεωρίας βασιζόμενοι σε δύο στοιχεία: στο δεδομένο θεσμικό πλαίσιο της ελεύθερης αγοράς και σε δέκα αρχές οικονομικής συμπεριφοράς των ατόμων.

Αρχές Οικονομικής Θεωρίας Τόμος Α'
Το περιεχόμενο του βιβλίου είναι η ύλη που διδάσκεται στα μαθήματα Μικροοικονομίας και Μακροοικονομίας, δηλαδή η θεωρία του προσδιορισμού των τιμών των αγαθών και των παραγωγικών συντελεστών, ο προσδιορισμός του εισοδήματος, το διεθνές εμπόριο, η αγορά εργασίας, ο δημόσιος τομέας, η οικονομική ανάπτυξη, οι μορφές αγοράς, οι χρηματαγορές κ.λπ.

Υπάρχουν όμως και θέματα ενδιαφέροντα που δεν καλύπτονται σε άλλα εγχειρίδια, όπως το θεώρημα της αδυνατότητας του Arrow, το παράδοξο του Condorcet, το πρόβλημα της χρονικής ασυνέπειας, η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης κ.ά. Το βιβλίο που είναι εμπλουτισμένο με επιβοηθητικό υλικό, με αριθμητικά και διαγραμματικά υποδείγματα, με περιπτώσεις μελέτης των προβλημάτων, αποσπάσματα από το διεθνή Τύπο και πληροφοριακά κείμενα για θέματα ή πρόσωπα (Smith, Ricardo).

Έκδσοη: Gutenberg, 2010, Σελίδες: 687, Διαστάσεις: 17x24, Τιμή: €48 [www.dardanosnet.gr]

Βιβλιοπρόταση: Η γένεση της οικονομικής κοινωνίας

Κάθε απόπειρα κατανόησης του σύγχρονου κόσμου προϋποθέτει τη μελέτη της ιστορικής εξέλιξης των κοινωνικών συστημάτων. Η γνώση της ιστορίας είναι εξαιρετικά χρήσιμη για να κατανοήσουμε τη σημερινή οικονομική κατάσταση και ν’ αναλογιστούμε τις πιθανές οικονομικές προκλήσεις του μέλλοντος. Ένας από τους βασικούς στόχους του βιβλίου είναι να δώσει την ιστορική διάσταση των σύγχρονων ζητημάτων, όπως η φτώχεια, οι επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης, η συνύπαρξη της οικονομικής ανάπτυξης με την προστασία του περιβάλλοντος.

Πρόκειται για ένα βιβλίο πολιτικής οικονομίας που παρουσιάζει τις μεγάλες κοινωνικές δυνάμεις που καθορίζουν την παραγωγή και κατανομή των υλικών αγαθών και πώς αυτές σταδιακά διαμόρφωσαν τον κόσμο μας, παροτρύνοντάς μας να οραματιστούμε την οικονομική κοινωνία του μέλλοντος.

Περαιτέρω, παρουσιάζεται η εμφάνιση του σύγχρονου καπιταλισμού στην Ευρώπη, με την άνθηση και την παρακμή του, σκιαγραφείται η άνοδος και η πτώση του σοσιαλισμού, αναλύεται το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης και οι αλλαγές που επέφερε στην παγκόσμια οικονομία.

Οικονομολόγοι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης - από τις έδρες των πανεπιστημίων στους καβγάδες των πεζοδρομίων

«Θα επιτεθώ στον επόμενο που θα με αποκαλέσει ‘χοντροκομμένο’ και θα του ρίξω μια μπουνιά στο πρόσωπο». Κάποτε, οι ακαδημαϊκοί κύκλοι ήταν συνώνυμοι με βαρετές ομιλίες, θεωρητικά επιχειρήματα γεμάτα δυσνόητους τεχνικούς όρους και παλιομοδίτικα γκρίζα κουστούμια. Αλλά μετά το ξέσπασμα της σημερινής κρίσης, όλα αυτά άλλαξαν. Οι οικονομολόγοι είναι οι νέοι σταρ της εποχής, τα προγράμματά τους γεμίζουν με περισσότερες τηλεοπτικές εμφανίσεις και κοσμικές προσκλήσεις από ό,τι ομιλίες σε πανεπιστήμια και οι επιπέδου πεζοδρομίου καβγάδες τους καταλαμβάνουν ολόκληρες σελίδες του διεθνούς οικονομικού Τύπου. Η παραπάνω πολεμοχαρής δήλωση ανήκει σε έναν νομπελίστα οικονομολόγο, τον Paul Krugman, ενώ αυτός που κινδυνεύει να δεχτεί του μπουνιά του καθηγητή του Princeton δεν είναι άλλος από το συντάκτη του συντηρητικού Economist, που τόλμησε να αμφισβητήσει τις θεωρίες του.

Brainstorming: Πότε ενδείκνυται και πότε όχι

Επειδή το brainstorming σημαίνει «καταιγισμός ιδεών», δεν είναι λίγες οι φορές που -εντελώς λανθασμένα- μια συνάντηση brainstorming καταλήγει να γίνεται «ό,τι βρέξει ας κατεβάσει». Να μετατρέπεται, δηλαδή, σε «παιδική χαρά» μια πολύ σημαντική συγκέντρωση στελεχών της επιχείρησης όταν αναζητεί νέες ιδέες, συνήθως είτε για κάποιο προϊόν είτε για κάποια καμπάνια μάρκετινγκ ή ακόμη για την επιλογή μιας ονομασίας κ.ά. Το ξεστράτισμα της συζήτησης οφείλεται σε άγνοια των κανόνων και των προϋποθέσεων προκειμένου μια τέτοια σημαντική συνάντηση να είναι αποτελεσματική και οι συμμετέχοντες να μπορούν να μιλούν χωρίς περιορισμούς.

Στην περίπτωση της αποτυχίας, η ευθύνη πέφτει κυρίως στους ώμους του επικεφαλής στελέχους, που έχει την πρωτοβουλία να διοργανώσει τη σύσκεψη brainstorming προκειμένου να αναζητηθούν νέες ιδέες και δημιουργικές απόψεις. Οι ειδικοί όμως γνωρίζουν ότι οι δυσκολίες είναι, όντως, υπαρκτές. Αλλωστε ο πρώτος αντίλογος ξεκινά από τις ίδιες τις δύο αυτές λέξεις και τη σχέση τους με τον χρόνο: μια σύσκεψη διεξάγεται σε περιορισμένα χρονικά όρια. Ομως η «δημιουργικότητα» που αναμένεται από το brainstorming δυσκολεύεται να περιοριστεί σε χρονικά όρια. Ωστόσο ένα κατάλληλα καταρτισμένο στέλεχος οφείλει να γνωρίζει πώς να προετοιμάσει και πώς να «σερφάρει» σε μια τέτοια σύσκεψη, ώστε να πετύχει τον συγκεκριμένο στόχο, τον οποίο όμως θα πρέπει εκ των προτέρων να έχει θέσει και γνωστοποιήσει στους συμμετέχοντες. Οφείλει επίσης να διατηρήσει άτρωτο το υψηλό κύρος του brainstorming για επόμενες συναντήσεις – αλλά και οι συμμετέχοντες όταν αποχωρήσουν από την αίθουσα, να έχουν ένα αίσθημα ικανοποίησης ότι συνέβαλαν σε αυτή τη συζήτηση. Σημαντική προϋπόθεση για τον επικεφαλής είναι να γνωρίζει καλά ότι μια σύσκεψη brainstorming δεν είναι ο πλέον κατάλληλος τρόπος όταν θέλει να αντιμετωπιστεί ένα πρόβλημα. Είναι, όμως, ο καταλληλότερος τρόπος για να συγκεντρώσει νέες και διαφορετικές ιδέες για τη λύση του. Δεν του είναι χρήσιμο επίσης στην περίπτωση που δεν μπορεί ο ίδιος να αποφασίσει ανάμεσα στις διαφορετικές λύσεις που ήδη διαθέτει. Και οφείλει να γνωρίζει ότι το brainstorming δεν είναι «εργαλείο» για τη λήψη αποφάσεων. Απλώς, θα του προσθέσει ακόμη περισσότερες ιδέες, για τις οποίες όμως και πάλι θα πρέπει ο ίδιος να αποφασίσει. Σε αυτή την περίπτωση, ίσως το καλύτερο θα ήταν να διενεργήσει μια προκαταρκτική έρευνα, να κάνει ανάλυση των δεδομένων του και κατόπιν να αποφασίσει. Είναι προφανές όμως ότι και για τις δύο αυτές διαδικασίες δεν απαιτούνται τεχνικές brainstorming.

Επιτυχημένη είναι μια συζήτηση brainstorming όταν το στέλεχος αποχωρεί από τη συνάντηση και κρατά στα χέρια του μια λίστα από δημιουργικές και νέες ιδέες που έχει συλλέξει και τις οποίες, στη συνέχεια, θα αξιολογήσει και θα διαβαθμίσει σε σχέση με το κατά πόσον είναι εφικτές σε πρακτικό επίπεδο (κόστος, χρόνος, ανταγωνισμός, νομικές δεσμεύσεις, μειονεκτήματα). Εννοείται ότι όταν οι ιδέες εμπεριέχουν ριζικές αλλαγές για την επιχείρηση, τότε οφείλει να αναφερθεί στους προϊσταμένους του. Αλλωστε είναι γνωστό ότι πολλές προφανείς καλές ιδέες απορρίπτονται όταν συμβαίνει να απειλούν το status quo.

Σημαντικός παράγοντας για την αποτελεσματικότητα μιας συνάντησης brainstorming είναι να υπάρχει το σωστό «μείγμα» των συμμετεχόντων, ανάλογα με το θέμα της συζήτησης. Η πρώτη σημαντική επιλογή είναι ο συντονιστής της συζήτησης, που δεν είναι απαραίτητο να είναι το ίδιο το στέλεχος που την διοργανώνει.

Στη συζήτηση brainstorming δεν θα πρέπει να προσκαλείται μεγάλος αριθμός ατόμων, ώστε να αποφεύγονται η νευρικότητα και η απογοήτευση εκείνων που δεν είχαν τον χρόνο να αναπτύξουν τις ιδέες τους. Η συμμετοχή δώδεκα ατόμων θεωρείται ιδεώδης για μια τέτοια συζήτηση.

Πηγή: Καθημερινή