Η επικίνδυνη εμμονή του πλανήτη με τον χρυσό

Τα στοιχεία για τον χρυσό είναι αποκαλυπτικά: 183.600 τόνοι έχουν παραχθεί στην ανθρώπινη ιστορία και η αξία τους υπολογίζεται σε 7,7 τρισ. δολάρια. Από αυτούς λίγο κάτω από 90.000 τόνοι υπάρχουν ως κοσμήματα και 30.000 βρίσκονται σε θησαυροφυλάκια κεντρικών τραπεζών.
Στο ενδιαφέρον βίντεο της Izabella Kaminska αναζητείται απάντηση στην «επικίνδυνη εμμονή» της ανθρωπότητας για το πολύτιμο μέταλλο. Γιατί υπάρχουν επενδυτές που ακόμα και σήμερα μαζεύουν χρυσό όταν θα μπορούσαν να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους σε πιο παραγωγικές τοποθετήσεις, όπως μια επιχείρηση ή τα ομόλογα;
Σε κάποιες περιοχές του πλανήτη ο χρυσός ήταν η εναλλακτική στην έλλειψη αξιόπιστων χρηματοπιστωτικών. Γι’ άλλους το γεγονός ότι ο χρυσός είναι «για πάντα» δικαιολογεί την επιλογή.
Δεν είναι όμως όλα «λαμπερά» πίσω από τον χρυσό. Στην εξόρυξή του απαιτείται χρήση υδραργύρου και κυανίου που αποτελούν «βόμβες» για το περιβάλλον.
Υπάρχει όμως και η κοινωνιολογική και οικονομική προσέγγιση. Ο χρυσός είναι, υπό μια έννοια μια «εγωιστική επένδυση», ένα στοκάρισμα πλούτου που δεν προσφέρει στην οικονομία που χρειάζεται η αξία να κυκλοφορεί για να παράξει αξία.
Το χρήμα πρέπει να κυκλοφορεί για να είναι κοινωνικά χρήσιμο έλεγε ο Silvio Gesell, ενώ ο Adam Smith υποστήριζε ότι μόνο όταν ο χρυσός αξιοποιείται από το χρηματοπιστωτικό σύστημα μπορεί να είναι «παραγωγικός»…

Πηγή: Euro2day

Μεταβολή τιμών σημαντικών εμπορευμάτων

Στο παρακάτω γράφημα του Economist δείτε πώς μεταβλήθηκαν οι τιμές βασικών εμπορευμάτων από το 1950 έως σήμερα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ οι τιμές των περισσότερων εμπορευμάτων που εξάγονται από τη γη (μεταλλεύματα και ορυκτά) αυξήθηκαν, αντίθετα οι τιμές των εμπορευμάτων που καλλιεργούνται στη γη μειώθηκαν.

Commoditiy prices

Είναι το Bitcoin το τελευταίο ασφαλές καταφύγιο;

Ένα από τα πιο παράξενα κομμάτια των ειδήσεων που προέκυψαν από την οικονομική κατάρρευση της Κύπρου ήταν η συνεπακόλουθη άνοδος της αξίας του αγαπημένου του Internet, φιλικού προς τα μέσα ενημέρωσης, αναρχικού κρυπτο-νομίσματος bitcoin. Στην Ισπανία, οι αναζητήσεις στην Google για «bitcoin» και τα downloads εφαρμογών του bitcoin έφτασαν στα ύψη. Η τιμή του bitcoin ανήλθε στα 78 δολάρια. Κάποιος εξέδωσε δελτίο Τύπου που υπόσχεται ΑΤΜ bitcoins στην Κύπρο. Μακριά, στον Καναδά, κάποιος είπε ότι θα πουλούσε το σπίτι του αντί 5.362 BTC.

Το bitcoin δημιουργήθηκε το 2009 από έναν ή μία χάκερ με το ψευδώνυμο Satoshi Nakamoto (που μπορεί να είναι και πολλά άτομα). Είναι μια μορφή εικονικών μετρητών για την αγορά αγαθών και υπηρεσιών μέσω Διαδικτύου. Ακόμα και με όρους Διαδικτύου, πρόκειται για ένα παράξενο και αρκετά «προχωρημένο» φαινόμενο. Αυτό συμβαίνει όταν το λογισμικό και τα δίκτυα συναντούν την έννοια του νομίσματος, όταν παίρνεις δίκτυα peer-to-peer και προηγμένη κρυπτογράφηση και αναρωτιέσαι «Πώς μπορώ να δημιουργήσω μια νέα οικονομία;».

Υπάρχουν 10.952.975 bitcoins σε κυκλοφορία. (Με ένα ψηφιακό νόμισμα μπορείς να είσαι πολύ ακριβής.) Το bitcoin δεν μπορεί να αντικαταστήσει το σκληρό νόμισμα -με κεφαλαιοποίηση 864 εκατ. δολ., όλο κι όλο αξίζει λιγότερο από όσα πλήρωσε το Facebook για το Instagram-, αλλά έχει γίνει μεγαλύτερο απ΄ ό,τι περίμενε κανείς. Και πολύς κόσμος θα σας πει ότι η ύπαρξη ενός νομίσματος παγκόσμιας κυκλοφορίας, που δεν υπόκειται στον έλεγχο ή στη δικαιοδοσία οποιασδήποτε κυβέρνησης, είναι πολύ πραγματική και ότι ήρθε η ώρα να το πάρουμε στα σοβαρά.

Όσο το Διαδίκτυο παραμένει ενεργοποιημένο, το bitcoin θα βρίσκεται εκεί - για τους οπαδούς του είναι το πλατωνικό νόμισμα. Το χαρτονόμισμα του δολαρίου φέρει έναν αύξοντα αριθμό και ταξιδεύει από αγοραστή σε πωλητή. Ένα bitcoin δεν αποτελεί τόσο ένα αντικείμενο όσο μια συνεννόηση, μια ισορροπία μέσα σε ένα αποκεντρωμένο γενικό καθολικό ή «μια κίνηση λογαριασμού». Τα bitcoins δημιουργούνται ως παρενέργεια μιας άνευ νοήματος τεράστιας υπολογιστικής δραστηριότητας.

Αυτό σημαίνει ότι ο υπολογιστής θα μπορούσε να εργάζεται πάνω στους πρωτεϊνικούς κώδικες ή στην επεξεργασία εικόνων ή να κάνει κάτι άλλο με τον χρόνο του, αλλά, αντ΄ αυτού, χρησιμοποιείται για να «εξορύσσει» bitcoins, αναζητώντας μαθηματικές βελόνες σε ένα δικτυωμένο αχυρώνα.

Μόλις βρεθεί μια βελόνα, ένα «μπλοκ» από bitcoins γεννιέται. Τα bitcoins ζουν σε ένα bit λογισμικού γνωστό ως το «πορτοφόλι» σου.

Πώς βρέθηκαν εκεί; Ίσως «κόψατε» τα νέα νομίσματα μέσω της διαδικασίας «εξόρυξης» (mining) ή τα πήρατε ανταλλάσσοντας στην ισοτιμία τους ή τα αποκτήσατε ως πληρωμή για την προσφορά μιας υπηρεσίας. Πλέον, αυτά τα bitcoins κάνουν θόρυβο στην ψηφιακή σας τσέπη και θέλετε να αγοράσετε κάτι.

Πώς μπορείτε να τα ξοδέψετε; Κάνοντας κλικ στην εφαρμογή του

Και η Κύπρος δεν είναι καν τόσο μεγάλος τραπεζικός παράδεισος...

Οι ξένες καταθέσεις σε τράπεζες της Κύπρου αυξήθηκαν πάνω από 60%, ξεπερνώντας τα 40 δισεκατομμύρια δολάρια την τελευταία πενταετία, θέτοντας τις βάσεις για μια οικονομική κατάρρευση όταν οι τράπεζες θα επένδυαν σε ελληνικά ομόλογα και άλλους επικίνδυνους τίτλους.

Και νομίζετε ότι αυτό είναι το τρομακτικό; Σε παγκόσμιο επίπεδο, υπάρχουν κατ’ εκτίμηση 2,7 τρισεκατομμύρια δολάρια κρυμμένα σε offshore τραπεζικούς παράδεισους -και η κρίση που εκτυλίσσεται στην Κύπρο δείχνει πόσο λίγη πρόοδος έχει σημειωθεί στο να τεθεί η κατάσταση υπό έλεγχο.

Οι μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου έχουν εντείνει τις προσπάθειές τους για τον εντοπισμό των κρυφών λογαριασμών σε υπεράκτιες εταιρείες. Για την καταπολέμηση του ξεπλύματος χρήματος και της φοροδιαφυγής, έχουν ασκήσει πιέσεις στους τραπεζικούς παραδείσους να υπογράψουν διμερείς συμφωνίες για να μοιραστούν τα αρχεία καταθέσεων με τις αρχές σε άλλες χώρες.

Έχοντας συμφωνήσει να προβούν σε τέτοιες αποκαλύψεις, ορισμένα παραδοσιακά καταφύγια, όπως η Ελβετία, το Λουξεμβούργο και τα Channel Islands έχουν δει τις ξένες καταθέσεις τους να υποχωρούν. Οι ξένες καταθέσεις σε τράπεζες στο νησί του Jersey, για παράδειγμα, έχουν βουτήξει σχεδόν 60% από το 2008, σύμφωνα με μια μελέτη που έγινε το περασμένο φθινόπωρο από τους οικονομολόγους του School of Economics του Παρισιού και του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης.

Αλλά οι μειώσεις αυτές αντισταθμίστηκαν από την αύξηση των ξένων καταθέσεων σε άλλες χώρες που έχουν υπογράψει σχετικά λιγότερες τέτοιες συμφωνίες, όπως διαπιστώνει η μελέτη. Η Κύπρος, για παράδειγμα, η οποία υπέγραψε μόνο δύο τέτοιες συμφωνίες – σε σύγκριση με 15 ή περισσότερες τέτοιες συμφωνίες που υπεγράφησαν από άλλους τραπεζικούς παραδείσους – είδε τις καταθέσεις τις από το εξωτερικό να αυξάνονται περισσότερο από 60%. Ο Παναμάς και το Μακάο, επίσης, υπέγραψαν σχετικά λίγες τέτοιες συμφωνίες και είδαν τις καταθέσεις τους από το εξωτερικό να εκτινάσσονται με παρόμοιο τρόπο.

«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι οι φοροφυγάδες έχουν μεταφέρει τις καταθέσεις τους σε παραδείσους που δεν καλύπτονται από μια συμφωνία με τη χώρα τους», γράφουν οι οικονομολόγοι Gabriel Zucman και Niels Johannesen στη μελέτη, σημειώνοντας ότι το παγκόσμιο σύνολο των υπεράκτιων καταθέσεων, δηλαδή ένα ποσό 2,7 τρισ. δολαρίων, είναι το ίδιο όπως και το 2007. «Η κρίση προκάλεσε έτσι μια μετατόπιση των καταθέσεων σε όφελος των λιγότερο συμμορφούμενων παραδείσων».

Μέχρι πρόσφατα, οι περισσότερες προσπάθειες για τη συγκράτηση των offshore τρπεζικών παραδείσων τραπεζών επικεντρώνονταν στις δυνατότητες για ξέπλυμα χρήματος και φοροδιαφυγή. Η Γερμανία και άλλες πιστώτριες χώρες έχουν παραπονεθεί ότι οι Ρώσοι χρησιμοποιούν συνήθως τις κυπριακές τράπεζες για τη νομιμοποίηση παράνομων ροών, αν και η κυπριακή κυβέρνηση λέει ότι έχει θεσπίσει νόμους για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες για να συμμορφωθεί με τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Global Financial Integrity, ένας μη κερδοσκοπικός όμιλος με έδρα την Ουάσινγκτον εκτιμά ότι οι χρηματικές ροές μεταξύ της Ρωσίας και Κύπρου ξεπερνούν τα 120 δισ. δολάρια κάθε χρόνο, μέσω round tripping διακανονισμών, στο πλαίσιο των οποίων οι Ρώσοι καταθέτουν χρήματα στην Κύπρο και στη συνέχεια τα επανεπενδύουν στη Ρωσία, καταφέρνοντας έτσι να μειώσουν τις φορολογικές υποχρεώσεις τους στο «σπίτι».

Η κυπριακή κρίση ωστόσο δείχνει ότι το καταβρόχθισμα ξένων καταθέσεων δημιουργεί κινδύνους και για τους τραπεζικούς παραδείσους. Και η Κύπρος δεν είναι σε καμία περίπτωση ο μεγαλύτερος -ή ακόμη και ένας από τους μεγαλύτερους- offshore παραδείσους. Οι τράπεζες στα νησιά Καϋμάν κατέχουν περισσότερα από 500 δισεκατομμύρια δολάρια σε ξένες καταθέσεις, ενώ στις Ολλανδικές Αντίλλες το ποσό ξεπερνά τα 300 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών.

«Όλες αυτές οι χώρες θεωρούσαν ότι το πάρτι θα συνεχιζόταν για πάντα», λέει ο Dev Kar, πρώην οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ο οποίος είναι σήμερα επικεφαλής οικονομολόγος της Global Financial Integrity. «Δεν υπήρχε πολύς έλεγχος».

Οι μέρες της Κύπρου ως offshore παραδείσου μοιάζουν μετρημένες, καθώς καλείται να επιβάλλει έναν φόρο επί των ξένων καταθέσεων για να συγκεντρώσει τα χρήματα που απαιτούνται για ένα σχέδιο διάσωσης. Κανένα άλλο offshore καταφύγιο δεν έχει αντιμετωπίσει τέτοιου είδους πρόβλημα. Όμως, η Kar λέει, «Υπάρχει τεράστιος κίνδυνος» να προκύψουν παρόμοια προβλήματα και αλλού.

Πηγή: Capital

Οι σκάφες και τα... στεγνοκαθαριστήρια

Στην απελευθερωμένη παγκόσμια αγορά του χρήματος η φοροδιαφυγή είναι νόμιμη. Αρκεί να ανοίξει κανείς μια εταιρεία σε έναν «παράδεισο», να στέλνει εκεί τα χρήματά του και να πληρώνει από ελάχιστο έως καθόλου φόρο.

Υπάρχουν πάνω από 50 τέτοια κέντρα στον πλανήτη, αλλά μόνο πέντε ή έξι μεγάλα. Σε τέτοιους παραδείσους, οι ειδικοί εκτιμούν ότι κρύβονται περί τα 20 τρισ. ευρώ. Ο τζίρος 5 ή 10 δισ. ευρώ -ας πούμε- μιας μεγάλης εταιρείας ποτών, μαζεύεται από διάφορες χώρες με υψηλή φορολογία, σε μια άλλη με αστείο φόρο. Συχνά σε αυτές τις περιοχές οι μόνοι πολύ αυστηροί νόμοι για το χρήμα αφορούν το... τραπεζικό απόρρητο.
Η Κύπρος ήταν επί χρόνια ένας τέτοιος μικρός παράδεισος. Αφθονοι Ελληνες άνοιξαν από νωρίς εκεί εταιρείες των 500 λιρών, μεταβίβασαν ακίνητα κ.λπ., κ.λπ. Κάτι αντίστοιχο έκαναν και οι Βρετανοί ή οι Ρώσοι, με τη διαφορά ότι για εκείνους ήταν και εξαιρετικός τόπος διαμονής ή έστω παρατεταμένων διακοπών. Κάποιοι έφερναν τις ουκ ολίγες οικονομίες τους, ενώ άλλοι δεκάδες ή και περισσότερα σκοτεινά εκατομμύρια. Οσο πιο πολλά ήταν, τόσο πιο λίγο έμεναν στις κυπριακές τράπεζες, τόσο πιο μικρό κέρδος άφηναν. Ετσι έφτασε το «πρόβλημα» της Κύπρου σε περίπου 60 δισ. ευρώ. Πολλά για ένα νησάκι.
Τα «σοβαρά λεφτά»
Ας πάρουμε τώρα το Λουξεμβούργο ως ένα ακόμη παράδειγμα. Το Μεγάλο Δουκάτο έχει τη μεγαλύτερη βιομηχανία διαχείρισης κεφαλαίων στην Ευρώπη. Επισήμως αυτά ήταν 2.314 τρισ. ευρώ τον Νοέμβριο του 2012. Ολογράφως έχει άλλη βαρύτητα: 2.314.448.000.000.000 ευρώ. Δύο κόμμα τρία τετράκις εκατομμύρια! Σχεδόν 40.000 φορές το «πρόβλημα» της Κύπρου. Τα περισσότερα από τα κεφάλαια αυτά είναι πλέον νόμιμα. Εκεί είχαν όμως «ακουμπήσει» μερικά δισεκατομμύρια και άνθρωποι σαν τον Βορειοκορεάτη Κιμ Γιονγκ Ιλ, τον Σαντάμ Χουσεΐν ή τον Μουαμάρ Καντάφι, όπως υποστηρίζουν ερευνητές, ειδικοί στο ξέπλυμα χρήματος. Και χιλιάδες άλλοι από παντού.
Η Κύπρος έχει (ή είχε) μόνο δύο μεγάλες τράπεζες που μαζί δεν θα έμπαιναν ούτε καν στους μικρομεσαίους καταλόγους του Λουξεμβούργου. Από τις 143 τράπεζες του Λουξεμβούργου, σχεδόν όλες είναι μεγαλύτερες. Μόνο πέντε από αυτές είναι, όμως, εγχώριες τράπεζες. Ολες οι υπόλοιπες ανήκουν σε τράπεζες άλλων χωρών με πρώτη -φυσικά- τη Γερμανία, που έχει 39 τράπεζες στο Λουξεμβούργο.
Φυσικά δεν είναι όλοι οι πελάτες τους φοροφυγάδες, ούτε καν οι περισσότεροι. Υπάρχουν όμως πολλές εταιρείες, όπως η Amazon, που στη Βρετανία με τζίρο 3,3 δισ. λιρών πλήρωσε μόλις 2,5% φόρο, η Google που με 2,5 δισ. λίρες πλήρωσε 0,4% φόρο και η Starbucks η οποία δεν πλήρωσε ούτε μια λίρα για τζίρο 365 εκατ. λιρών. Νομίμως. Με πολύ καλούς και ακριβούς λογιστές, που εκμεταλλεύονται κάθε παραθυράκι, αλλά νομίμως. Η Amazon μάλιστα, μέσω Λουξεμβούργου.
Το Μεγάλο Δουκάτο έχει κατηγορηθεί πολλές φορές για «χαλαρότητα» στον έλεγχο των κεφαλαίων που δέχεται. Βρέθηκε στις γκρίζες λίστες του ΟΟΣΑ, αν και τα τελευταία χρόνια έκανε σοβαρές βελτιώσεις στο σύστημα ελέγχων και θεωρείται πλέον σχετικά καθαρό. Και, σε αντίθεση με την Κύπρο, το Λουξεμβούργο δεν κινδυνεύει να χρεοκοπήσει.

Πηγή: www.enet.gr

Παίζουν θέατρο οι κυβερνήσεις με τους φόρους

Ο Ντέιβιντ Κάμερον από το Νταβός είπε στις επιχειρήσεις που μειώνουν τις φορολογικές τους δαπάνες μεταβιβάζοντας τις δραστηριότητές τους σε άλλες χώρες "ξυπνήστε και μυρίστε τον καφέ". Ο στόχος ήταν σαφής. Η Starbucks βρίσκεται αντιμέτωπη με μποϊκοτάζ από τους Βρετανούς καταναλωτές, ενώ κατηγορήθηκε δημοσίως ότι λειτούργησε ανήθικα.

Το πρόβλημα, όμως, είναι πως οι κατηγορίες αυτές δεν ευσταθούν. Η υποτιθέμενη ανήθικη κίνηση της Starbucks ήταν πως δεν πλήρωσε φόρο στη Βρετανία, τον οποίο δεν όφειλε. Δεν θα όφειλε το συγκεκριμένο φόρο ακόμη και εάν δεν είχε μεταβιβάσει δραστηριότητές της στην Ολλανδία. Η εταιρεία υπηρετεί τόσο το γράμμα όσο και το πνεύμα της παγκόσμιας φορολογικής νομοθεσίας, που οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να αλλάξουν εάν ήθελαν.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός θα ήταν καλύτερα να στοχεύσει εναντίον άλλων χωρών όπως η Ολλανδία ή η Ιρλανδία που προσελκύουν επενδύσεις μέσω των χαμηλών φορολογικών συντελεστών. Και βεβαίως, εναντίον της δικής του κυβέρνησης, η οποία προχώρησε σε μείωση του φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις και εισήγαγε το αποκαλούμενο «κουτί πατέντας», που είναι παρόμοιο με το «κουτί καινοτομίας» που ισχύει στην Ολλανδία και δίνει προνομιακό καθεστώς σε έσοδα τα οποία προκύπτουν από ευρεσιτεχνίες.

Θα περίμενα από τον κ. Κάμερον να κατονομάσει ατιμωτικά εταιρίες όπως η Google (επίσης στόχος πολλών Βρετανών πολιτικών) εάν μεταφέρουν δραστηριότητές τους από την Ιρλανδία στη Βρετανία λόγω του φορολογικού αρμπιτράζ. Μήπως, όμως, δεν πρέπει να περιμένουμε τόσο πολλή συνέπεια από έναν πολιτικό;

Ο καταμερισμός των ευθυνών σε ό,τι αφορά τη φορολογία είναι σαφής, παρά το κύμα πολιτικής ρητορικής που μόνο στόχο έχει να θολώσει την εικόνα. Οι κυβερνήσεις πρέπει να αποφασίσουν ποιο καθεστώς είναι δίκαιο, ενώ επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα οφείλουν να συμμορφώνονται με αυτό. Δεν πρέπει να εκβιάζονται επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα να κάνουν το καθήκον των κυβερνήσεων.

Μεγάλο μέρος της φοροαποφυγής από φυσικά πρόσωπα και εταιρίες εξαρτάται από την εκμετάλλευση νομικών κενών. Οι βρετανικές αρχές εκτιμούν ότι κάθε χρόνο προστατεύονται περίπου 5 δισ. στερλίνες από «αριστοτεχνικές τεχνητές συναλλαγές που δεν έχουν κανένα άλλο σκοπό παρά μόνο να δημιουργήσουν φορολογικά οφέλη». Τέτοιου τύπου δομές υπακούν στο γράμμα του νόμου και όχι στο πνεύμα του.

Παρ' όλα αυτά, οι περισσότερες επιχειρήσεις που μεταβιβάζουν δραστηριότητες ή τίτλους πνευματικής ιδιοκτησίας σε χώρες με χαμηλή φορολογία -ακόμη και σε φορολογικούς παραδείσους όπως οι Βερμούδες- δεν παραβιάζουν το πνεύμα της παγκόσμιας φορολογικής νομοθεσίας. Συμμορφώνονται με τη δομή που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1920 από την Κοινότητα των Εθνών, η οποία επιτρέπει -για την ακρίβεια ενθαρρύνει- τις πολυεθνικές να διαχωρίζουν τις δραστηριότητές τους μεταξύ διαφορετικών χωρών, να πληρώνουν φορολογία σαν να ήταν διαφορετικές μονάδες έτσι ώστε να αποφύγουν τη διπλή φορολόγηση.

Το σύστημα αυτό λειτούργησε για αρκετό καιρό, αλλά τώρα δέχεται πιέσεις καθώς αυξάνεται η αξία των brands, των πνευματικών δικαιωμάτων και των άυλων αγαθών για τις παγκόσμιες επιχειρήσεις. «Οι ιδέες είναι το μεγαλύτερο περιουσιακό στοιχείο και αυτό που δημιουργεί κέρδη και είναι πολύ πιο εύκολο να μεταβιβάσεις άυλα αγαθά, παρά εργοστάσια», εξηγεί ο Τζέφρι Όουενς, του Institute for Austrian and International Tax Law.

Οργή προκαλούν κυρίως αμερικανικές επιχειρήσεις που καταχωρίζουν brands και ΙΡ σε φορολογικά καταφύγια. Ο Καρλ Λέβιν, πρόεδρος της αρμόδιας επιτροπής της Γερουσίας κατηγόρησε τον προηγούμενο χρόνο τη Microsoft για «φορολογική απάτη και μηχανορραφίες». Η Μάργκαρετ Χοτζ, η οποία προεδρεύει στη βρετανική επιτροπή δημοσίων εσόδων, επιτέθηκε μανιωδώς εναντίον των Starbucks, Google και Amazon.

Για να γλιτώσει από τα πλεονάσματα, η Κίνα φτιάχνει βιομηχανίες-μαμούθ

Η Κίνα στοχεύει σε μεγέθη extra large όταν πρόκειται για τις βιομηχανίες της. Οι κινεζικές κρατικές υπηρεσίες ανακοίνωσαν πρόσφατα την πρόθεσή τους να προωθήσουν τις συγχωνεύσεις σε εννέα βασικούς κλάδους συμπεριλαμβανομένων του χάλυβα, του τσιμέντου, των ναυπηγιών, των αυτοκινήτων και του αλουμινίου, και επίσης έθεσαν τους στόχους για το βάθος που θα προχωρήσουν οι συγχωνεύσεις αυτές.

Ο στόχος: να συγχωνευτούν οι κατακερματισμένες βιομηχανίες, να σταματήσει η πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα και οι πόλεμοι των τιμών, και τελικά να δημιουργηθούν διεθνώς ανταγωνιστικές εταιρείες.

«Ένα κοινό χαρακτηριστικό αυτών των εννέα κλάδων είναι οι οικονομίες κλίμακας», δήλωσε ο Zhu Hongren, επικεφαλής μηχανικός του ισχυρού υπουργείου Βιομηχανίας και Πληροφορικής, ο οποίος έκανε και την ανακοίνωση για τα σχέδια των συγχωνεύσεων. Οι κλάδοι, που περιλαμβάνουν, επίσης, ηλεκτρονικά είδη, φαρμακευτικά προϊόντα, βιομηχανοποιημένη γεωργία και σπάνιες γαίες, υποφέρουν από πλεονασματική παραγωγή και σκληρό ανταγωνισμό τιμών, είπε, σύμφωνα με μια έκθεση της 23ης Ιανουαρίου στην επίσημη China Daily που είναι στην αγγλική γλώσσα. «Η προώθηση των συγχωνεύσεων και οι ανασύνταξη θα συμβάλουν στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της κατανομής των πόρων, θα ρυθμίσουν και θα βελτιστοποιήσουν τις βιομηχανικές δομές, καθώς επίσης θα βελτιώσουν τη διεθνή ανταγωνιστικότητα των βασικών επιχειρήσεων».

Πέρυσι, η Κίνα είχε περισσότερους από 160 εκατομμύρια τόνους χάλυβα πλεόνασμα και της περίσσεψαν πάνω από 300 εκατομμύρια τόνοι τσιμέντου, σύμφωνα με μια έκθεση στην ιστοσελίδα του Caijing, ενός οικονομικού περιοδικού που εκδίδεται ανά δεκαπενθήμερο. Το αλουμίνιο, που η μέση ημερήσια παραγωγή του στην Κίνα έσπασε το Δεκέμβριο το ρεκόρ των 58.800 μετρικών τόνων, σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Αλουμινίου, βρίσκεται σε πορεία για να παρουσιάσει το μεγαλύτερο παγκόσμιο πλεόνασμά του από το 2009, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Barclays (BCS). «Το κρίσιμο συστατικό ενός πλεονάσματος σχεδόν 1,8 εκατομμυρίων τόνων είναι ότι η κινεζική παραγωγή θα φτάσει ρυθμό ανάπτυξης περίπου 12% τοις εκατό», έγραφε ο Gayle Berry, αναλυτής της Barclays στο Λονδίνο.

Το top 10 των παραγωγών χάλυβα της Κίνας θα αντιπροσωπεύει το 60% της παραγωγής μέχρι το 2015, ξεπερνώντας έτσι το 50% που ισχύει σήμερα, με τρεις έως πέντε που είναι διεθνώς ανταγωνιστικοί, σύμφωνα με την «κατευθυντήρια γραμμή για τη συγχώνευση και την αναδιοργάνωση των βασικών κλάδων» που εκδίδεται από το MIIT και 11 άλλα υπουργεία. Η Κίνα διαθέτει σήμερα 2.700 χαλυβουργεία, πολλά από τα οποία είναι μικρά και μη παραγωγικά, και παράγουν κατώτερης αξίας προϊόντα, όπως οπλισμό, τις ράβδους σιδήρου με νευρώσεις που χρησιμοποιούνται για τον οπλισμό του σκυροδέματος. Και τα πιο εξελιγμένα προϊόντα που κατασκευάζονται από τους μεγαλύτερους παίκτες του κλάδου είναι τώρα σε υπερπροσφορά, επίσης.

«Αυτή η νέα πίεση για το σχηματισμό πιο μεγάλων επιχειρήσεων, σε ένα ευρύτερο φάσμα βιομηχανικών κλάδων, παρουσιάζει την ίδια υπόσχεση και τις ίδιες παγίδες», όπως σε προηγούμενες προσπάθειες για διαχείριση των συγχωνεύσεων, λέει ο Batson. «Το δυνητικό όφελος είναι ότι οι οικονομίες κλίμακας βελτιώνονται και η πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα περιορίζεται. Το ενδεχόμενο μειονέκτημα είναι ότι ο ανταγωνισμός μειώνεται επίσης και ο ιδιωτικός τομέας χάνει».

«Κάθε τοπική διοίκηση θέλει να έχει τα δικά της εργοστάσια χάλυβα και όλους τους βασικούς κλάδους στην επικράτειά της. Και δεν μπορεί να δει ξεκάθαρα τι συμφέρον έχει να βοηθήσει την κεντρική κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τα προβλήματα πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας », λέει. «Ο λόγος που τους αρέσει να έχουν τις επιχειρήσεις δικές τους , φυσικά, είναι η επένδυση, η απασχόληση και τα φορολογικά έσοδα, τα γνωστά δηλαδή οικονομικά καλούδια».

Πηγή: Capital.gr

Το ρολόι του παγκόσμιου χρέους

Δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο του Economist σε διαδραστική εφαρμογή την από στιγμή σε στιγμή μεταβολή του παγκόσμιου χρέους καθώς και συγκριτικά στοιχεία του χρέους όλων των κρατών σε βάθος 10 ετών:

Το ρολόι του παγκόσμιου χρέους

Πιο πλούσιοι οι δισεκατομμυριούχοι το 2012

Το σύνολο των περιουσιών τους αυξήθηκε κατά 241 δισ. και έφθασε τα 1,9 τρισ. δολάρια

Bloomberg, Reuters

Ακόμα πιο πλούσιοι έγιναν το 2012 οι 84 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου, με το σύνολο των περιουσιών τους να αυξάνεται κατά 241 δισ. και να φθάνει τα 1,9 τρισ. δολάρια, σύμφωνα με τα στοιχεία του δείκτη των δισεκατομμυριούχων του πρακτορείου Bloomberg, του γνωστού Billionaires Index. Ο δείκτης παρακολουθεί την εξέλιξη του πλούτου των 100 ζάπλουτων του κόσμου, εκ των οποίων οι 84 είδαν τις περιουσίες τους να αυξάνονται κατά το 2012 και οι 16 να περιορίζονται. Ο περισσότερο χαμένος μεταξύ των 16 είναι ο Βραζιλιάνος Εϊκε Μπατίστα με απώλειες 10,1 δισ. δολαρίων, αν και ο ίδιος είχε ορκιστεί πέρυσι πως το 2015 θα γίνει ο πλουσιότερος της Γης.

Πάντως, εκείνος που αποδείχθηκε ο περισσότερο κερδισμένος της προηγούμενης χρονιάς είναι ο Αμάνθιο Ορτέγα, γνωστός και ως «μπαμπάς της Zara». Ο Ισπανός μεγαλοεπιχειρηματίας, ιδρυτής του ομίλου συμμετοχών Inditex, στον οποίο ανήκουν τα Zara, Massimo Dutti, Βershka και άλλα εμπορικά σήματα της ένδυσης, είδε την περιουσία του να αυξάνεται κατά 22,2 δισ. δολ. Συνολικά κατέχει περιουσιακά στοιχεία 57,5 δισ. δολ. με τη μετοχή του ομίλου του Ιnditex να ενισχύεται εντυπωσιακά κατά 66,7% στη διάρκεια του 2012 λόγω της εκρηκτικής επέκτασής του στις αγορές της Ασίας. «Πρόκειται για έναν εκπληκτικό όμιλο», επισημαίνει στο Bloomberg ο Χριστόδουλος Χαβιαράς, αναλυτής της Barclays στο Λονδίνο. «Θα μπορέσει να το επαναλάβει; Μάλλον θα είναι πιο δύσκολο φέτος. Πάντως, στην τιμή της μετοχής του Inditex αποτυπώνονται ήδη πολλές θετικές ειδήσεις».

Στην κορυφαία θέση, όμως, του δείκτη των δισεκατομμυριούχων παραμένει αμετακίνητος ο Μεξικανός Κάρλος Σλιμ με ποικίλες δραστηριότητες κυρίως στις τηλεπικοινωνίες, καθώς και στον κλάδο εξόρυξης, ακινήτων αλλά και στον Τύπο και στο ποδόσφαιρο, κυρίως στην Κεντρική και τη Νότια Αμερική. Σύμφωνα με το Bloomberg, ο κ. Σλιμ είδε την περιουσία του να αυξάνεται εν συγκρίσει με το 2011 κατά 13,4 δισ. δολ., ποσοστό 21,6%. Ο 72χρονος Μεξικανός μεγιστάνας ελέγχει τη μεγαλύτερη εταιρεία κινητής τηλεφωνίας στη χώρα του αλλά και στη Ν. Αμερική, την Αmerica Movil. Ωστόσο, η τιμή της μετοχής της είχε απώλειες της τάξεως του 5,8% συνολικά το 2012. Αντισταθμιστικά σε αυτές λειτούργησαν οι άλλες δραστηριότητες του κ. Σλιμ, όπως αυτές στον βιομηχανικό όμιλο Crupo Carso και στον τραπεζοασφαλιστικό όμιλο Grupo Financiero Inbursa.

Στη δεύτερη θέση απαντά ο Μπιλ Γκέιτς, ο ιδρυτής της Microsoft και ενεργός φιλάνθρωπος, με 12,5 δισ. δολ. λιγότερα από τον κ. Σλιμ. Οι μετοχές που διαθέτει στη Microsoft ο Μπιλ Γκέιτς, ισοδυναμούν με μερίδιο κάτω του 20% επί της συνολικής του περιουσίας. Στην τρίτη θέση το 2011 βρισκόταν ο «γκουρού των επενδύσεων» Γουόρεν Μπάφετ, ο οποίος φέτος, όμως, την απώλεσε και τον αντικατέστησε ο Αμάνθιο Ορτέγα. Παρά ταύτα, ο Γουόρεν Μπάφετ είδε την περιουσία του να αυξάνεται το 2012 κατά 5,1 δισ. δολ., αν και διέθεσε για φιλανθρωπικούς σκοπούς μεταξύ άλλων μετοχές της εταιρείας του, Berkshire Hathaway, αξίας 22,3 εκατ. δολαρίων. Συνολικά, πάντως, οι δωρεές του σε κεφάλαια και μετοχές ανήλθαν σε 3,09 δισ. δολ. το 2012 και αναδείχθηκε στον πιο γενναιόδωρο φιλάνθρωπο των ΗΠΑ, σύμφωνα με το περιοδικό The Chronicle of Philanthropy.

Στην πέμπτη θέση του Billionaires Index εμφανίζεται ο Σουηδός επιχειρηματίας και ιδρυτής του ΙΚΕΑ, Ικβαρ Κάμπραντ, με περιουσία 42,9 δισ. δολ. Κατά τον ελληνικής καταγωγής δισεκατομμυριούχο και ιδιοκτήτη του ομίλου συμμετοχών Red Apple Group, Τζον Κατσιματίδη, «το 2012 ήταν μια εξαιρετική χρονιά για τους απανταχού δισεκατομμυριούχους». Ο ίδιος είχε καταταγεί πέρυσι από το Forbes στην 634η θέση μεταξύ των δισεκατομμυριούχων διεθνώς. «Το 2013 οι ζάπλουτοι θα εξακολουθήσουν να αναζητούν ευκαιρίες σε όλο τον κόσμο και όχι απαραίτητα στις ΗΠΑ», συμπλήρωσε.

Πηγή: kathimerini.gr

Οι χώρες με την μεγαλύτερη ανάπτυξη και ύφεση για το 2013

Δείτε στο γράφημα του Economist τις χώρες με την μεγαλύτερη ανάπτυξη καθώς και τις χώρες με την μεγαλύτερη ύφεση, για το 2013 (πρόβλεψη Economist):

Growers and shrinkers

Δείκτης αντίληψης διαφθοράς 2012

Στο παρακάτω γράφημα της Ναυτεμπορικής δείτε την κατάταξη της χώρας μας με βάση το δείκτη αντίληψης διαφθοράς για το 2012, από την οργάνωση "Διεθνής Διαφάνεια"

Δείκτης αντίληψης διαφθοράς 2012

Ευρωπαϊκός οικονομικός οδηγός

Δείτε στη σελίδα του Economist ένα πολύ ενδιαφέρον διαδραστικό γράφημα με τρέχοντα στοιχεία για τις οικονομίες των ευρωπαϊκών χωρών (νόμισμα, ΑΕΠ, ανεργία, δημόσιο χρέος, ανάπτυξη κ.ά.):

European economy guide

Η πολιτική είναι στα χέρια του χρηματοπιστωτικού λόμπι

Η πολιτική προσπαθεί να περιορίσει τους κινδύνους που πηγάζουν από τις ριψοκίνδυνες συναλλαγές των επενδυτικών τραπεζών, χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα. Ίσως και να μην μπορεί.

Η κατάρρευση της Lehman Brothers πριν από τέσσερα χρόνια κατέδειξε με δραματικό τρόπο ότι η χρεοκοπία μίας μόνο μεγάλης επενδυτικής τράπεζας μπορεί να οδηγήσει στον γκρεμό την παγκόσμια οικονομία. Έκτοτε, η πολιτική προσπαθεί να περιορίσει τους κινδύνους που πηγάζουν από τις επενδυτικές τράπεζας, χωρίς, ωστόσο, ουσιαστικά αποτελέσματα. Ακόμη και σήμερα οι συναλλαγές των δέκα μεγαλύτερων τραπεζών του κόσμου αντιστοιχούν στο 40% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ ο ισολογισμός μόνο της Deutsche Βank αντιστοιχεί στο 84% του γερμανικού ΑΕΠ. Από αυτά μόνο το ένα πέμπτο αντιστοιχεί στις πρωτογενείς τραπεζικές δραστηριότητες. Τη μερίδα του λέοντος αποτελεί το λεγόμενο Investmentbanking, το οποίο είναι συνδεδεμένο με ριψοκίνδυνες συναλλαγές.

Δεν επαρκεί η αύξηση των ιδίων κεφαλαίων που προβλέπει η Basel III

Οι συναλλαγές γίνονται συνήθως με τα κεφάλαια «των άλλων». Τα ίδια κεφάλαια της Deutsche Bank για παράδειγμα ήταν καθηλωμένα για πολλά χρόνια στο 2%. Με άλλα λόγια, εάν το 2% των συναλλαγών της τράπεζας πήγαινε στραβά, η χρεοκοπία θα ήταν ένα πολύ πιθανό σενάριο. Οι συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης θα ήταν ολέθριες. Η Deutsche Bank, όπως και άλλες μεγάλες τράπεζες ανήκουν στην κατηγορία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που θα πρέπει μέχρι το 2019 να αυξήσουν το ποσοστό των ιδίων κεφαλαίων στο 9,5%, δηλαδή κατά 2,5% περισσότερο από ότι προβλέπεται στη συμφωνία Basel III.
Αλλά και αυτό το ποσοστό δεν είναι αρκετό, εκτιμά ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Κλέμενς Φουστ και διευκρινίζει: «Θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να υπερβούμε τις προδιαγραφές που απαιτεί η Basel III. Στην Ελβετία γίνεται αυτό».

Πράγματι οι δύο μεγάλες ελβετικές τράπεζες UBS και Credit Suisse θα πρέπει μέχρι το 2019 να έχουν αυξήσει το ποσοστό των ιδίων κεφαλαίων στο 19%. Η κατάταξη μιας τράπεζας στην κατηγορία too big to fail της διασφαλίζει τη διάσωσή της με χρήματα των φορολογουμένων σε περίπτωση κατάρρευσης.

«Σοσιαλισμός των τραπεζών και των πλουσίων»

Σύμφωνα με μελέτη της Commerzbank, μέχρι το 2009, τα κράτη χρησιμοποίησαν περίπου 10 τρισ. δολάρια προκειμένου να αποτρέψουν την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού τομέα και της παγκόσμια οικονομίας. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε 1.500 ευρώ ανά κάτοικο του πλανήτη μας.

Όλα αυτά συνιστούν παραβίαση της σημαντικότερης αρχής της οικονομίας της αγοράς, σύμφωνα με την οποία κάθε επιχείρηση ευθύνεται η ίδια για το ρίσκο που παίρνει. Ο γερμανός οικονομολόγος Μαξ Ότε χαρακτηρίζει το φαινόμενο «Σοσιαλισμό των τραπεζών και των πλουσίων» και αυτό γιατί όπως λέει «τα κέρδη των τραπεζών ιδιωτικοποιούνται και κοινωνικοποιούνται οι απώλειες».
Ο Γιόχαν Έκχοφ, διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου της Κολωνίας εκτιμά ότι αυτό θα πρέπει να αλλάξει. «Θα πρέπει να έχουμε μικρές τραπεζικές μονάδες, ακόμη και εάν χρειαστεί να διασπάσουμε μεγάλες τράπεζες προκειμένου να μην έχουν τη δυνατότητα να εκβιάζουν κυβερνήσεις. Κι αυτό γιατί εάν μια τράπεζα είναι σε θέση να εκβιάσει μια κυβέρνηση, δεν θα έχει κανένα κίνητρο να αποφεύγει τις αποδοτικές πλην όμως ριψοκίνδυνες δραστηριότητες», επισημαίνει ο γερμανός καθηγητής.

«Το σημαντικό είναι η διεκπεραίωση της πτώχευσης μια τράπεζας»

Κάτι παρόμοιο πρότεινε πρόσφατα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ωστόσο είναι πολλοί οι οικονομολόγοι που δεν θεωρούν επαρκές το μέτρο για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του τραπεζικού συστήματος. Ο Κλέμενς Φουστ είναι ένας από αυτούς.
«Όταν μικρές τράπεζες και ταμιευτήρια δανείζουν σε επενδυτικές τράπεζες πολλά χρήματα και οι τελευταίες αντιμετωπίζουν δυσκολίες τότε αναπότρεπτα παρασύρουν στον γκρεμό και τις πρώτες. Αυτό σημαίνει ότι ο διαχωρισμός των τραπεζών σε επενδυτικές και πρωτογενείς δεν επαρκεί. Το σημαντικό είναι η διεκπεραίωση της πτώχευσης μια τράπεζας», υποστηρίζει ο γερμανός οικονομολόγος.
Και ακριβώς αυτή τη στρατηγική ακολουθεί η Εποπτική Χρηματοπιστωτική Αρχή της Γερμανίας, ζητώντας από την Deutsche Bank να καταθέσει μέχρι το τέλος του χρόνου ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Σε άλλες τράπεζες έχει δοθεί προθεσμία μέχρι το τέλος του 2013. Η εξέλιξη αυτή δεν καθησυχάζει τον Μάξ Ότε, ο οποίος δεν πιστεύει ότι ο πολιτικός κόσμος θα πάρει το πάνω χέρι από τις τράπεζες. Και όπως χαρακτηριστικά τονίζει: «Η πολιτική δεν θα τα καταφέρει, επειδή απλούστατα είναι στα χέρια των μεγάλων αγορών κεφαλαίων, των δισεκατομμυριούχων και του χρηματοπιστωτικού λόμπι».

Πηγή: Deutsche Welle

Διαδραστική παρουσίαση του χρέους των μεγαλύτερων οικονομιών παγκοσμίως

Στο παρακάτω γράφημα του Economist δείτε πως διαρθρώνεται το χρέος των μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη:

Χρέος των μεγαλύτερων οικονομιών

Εταιρείες με τεράστια συνεισφορά στο ΑΕΠ της χώρας τους

Δείτε στο γράφημα του άρθρου του Economist τις εταιρείες με το μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής στο ΑΕΠ της χώρας τους, όπως για παράδειγμα τη Nokia, που μεταξύ των ετών 1998 και 2007 συνεισέφερε το 1/4 στην αύξηση του Φιλανδικού ΑΕΠ.

Whale hunting

Οι 5 καλύτερες οικονομίες στον κόσμο

Οι μεγαλύτερες οικονομίες στον πλανήτη, δεν είναι απαραίτητα και οι καλύτερες, όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές στην ιστορία.

Και οι παρακάτω 5 οικονομίες, μολονότι δεν είναι όλες ισχυρές ή ξακουστές, κατέχουν την Νο1 θέση στον κόσμο από μια τουλάχιστον άποψη, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Το CnnMoney-Fortune παρουσιάζει την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αυτή έκθεση του διεθνούς οργανισμού, που αναδεικνύει τις θετικές «ιδιοτροπίες» του Top5 -αλλά και τα μειονεκτήματά τους.

Λουξεμβούργο: Το καλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα
Το ατού: Κατά κεφαλήν ΑΕΠ
Το μέγεθος 2012: 106.958 δολάρια
Το μικροσκοπικό ευρωπαϊκό έθνος του Λουξεμβούργου είναι πανίσχυρο από μια τουλάχιστον άποψη: Έχει το υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στον κόσμο.

Στα 55,9 δισ. δολ. η οικονομία του Λουξεμβούργου είναι μάλλον μικρή, αλλά έχει και πολύ μικρό πληθυσμό, που σημαίνει 106.958 δολ. κατά άτομο, ένα ποσό που ανάλογό του αντιστοιχεί μόνο στους πολίτες του Κατάρ.

Στα μειονεκτήματα της οικονομίας αναφέρεται ότι σχεδόν 60% του εργατικού δυναμικού είναι ξένοι και ότι η ευνοϊκή νομοθεσία σε θέματα επιχειρήσεων προκαλεί τις διαμαρτυρίες της διεθνούς κοινότητας.

Μαδαγασκάρη: Το χαμηλότερο κρατικό χρέος
Το ατού: Κρατικό χρέος
Το μέγεθος 2012: 5%
Το νησιωτικό έθνος της Μαδαγασκάρης στις ανατολικές ακτές της Αφρικής έχει τον χαμηλότερο συντελεστή κρατικού χρέους ως ποσοστό επί του ΑΕΠ σε όλο τον πλανήτη.

Εκτιμάται στο μόλις 5% του μεγέθους της οικονομίας. Συγκριτικά, το χρέος των ΗΠΑ ανέρχεται στο 107% του ΑΕΠ, της Ινδίας στο 68% και της Ιαπωνίας στο 236% (!).

Βέβαια υπάρχουν άλλοι οικονομικοί δείκτες που δείχνουν ότι η γενικότερη οικονομία έχει προβλήματα: Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας είναι μόλις 470 δολάρια.

Ηνωμένες Πολιτείες: Η μεγαλύτερη οικονομία

Οικονομικά στοιχεία Ολυμπιακών Αγώνων

Δείτε στο παρακάτω γράφημα της Ναυτεμπορικής τα οικονομικά στοιχεία των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, σε σύγκριση με αυτά του Πεκίνου και της Αθήνας:

Οικονομικά στοιχεία Ολυμπιακών Αγώνων

Μία εναλλακτική προσέγγιση στη μέτρηση του εθνικού πλούτου

Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν έχει χρησιμοποιηθεί ως μέτρο του πλούτου των εθνών για πάνω από 70 χρόνια. Αλλά έχει τα όριά του: δεν λαμβάνει υπόψη την καταστροφή του περιβάλλοντος και αποκλείει μη αμοιβόμενες υπηρεσίες, όπως τις οικιακές εργασίες και τον εθελοντισμό.
 
Στην προσπάθειά του να ξεπεράσει αυτά τα εμπόδια, ο OECD (ένα think tank πλουσίων χωρών) δημιούργησε το δείκτη "Better life index". Ο δείκτης χρησιμοποιεί 24 μεταβλητές από 11 τομείς για να δημιουργήσει ένα αξιόπιστο μέτρο του πλούτου, των χωρών - μελών του.

Δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο του Economist πώς κατατάσσονται οι χώρες με βάση το δείκτη αυτό, καθώς και τις διαφορές που παρουσιάζουν το χαμηλότερο 20% από το υψηλότερο 20% του πληθυσμού κάθε χώρας (σε σχέση με το δείκτη):

The wealth of nations

Πρόβλεψη ανάπτυξης για το 2012

Στο παρακάτω γράφημα του Economist δείτε την πρόβλεψη για τις χώρες με τη μεγαλύτερη ανάπτυξη αλλά και την μεγαλύτερη ύφεση παγκοσμίως, για το 2012:

Ανάπτυξη 2012

Το χρέος στην Ευρωζώνη - 2/11/2011

Στο παρακάτω γράφημα της Ναυτεμπορικής δείτε όλα τα στοιχεία των χρεών των απειλούμενων με πτώχευση κρατών της Ευρωζώνης (έκθεση μεγάλων οικονομιών σε αυτά, πακέτα χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, επιμέρους πακέτα διάσωσης κ.ά.):

Το χρέος στην Ευρωζώνη