
Αυτό είναι ένα παράδειγμα μιας διαδικασίας μέσω της οποίας μια ανήθικη πράξη προσλαμβάνει ένα δεύτερο νόημα που μειώνει την ανηθικότητά της. Με τον τρόπο αυτό γίνεται πιο δύσκολη η κρίση για το ποια συμπεριφορά είναι ανήθικη και ποια όχι και διευκολύνεται η παραβίαση των ηθικών αρχών. Τη διαδικασία αυτή την έχει μελετήσει σε βάθος ο Λόρενς Λέσιγκ, καθηγητής σήμερα στο Χάρβαρντ, σύμφωνα με τον οποίο η παραγωγή αμφισημίας βοηθά στην εξασθένηση των ηθικών κανόνων.
Η πολιτική που ασκείται στη Γαλλία τα τελευταία χρόνια προσφέρει πολλά παραδείγματα αυτής της διαδικασίας, η οποία χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει τα διαδοχικά πλήγματα που η γαλλική κυβέρνηση έχει καταφέρει εναντίον του διαχωρισμού των εξουσιών, της ανεξαρτησίας του Τύπου, του κράτους δικαίου.
Η απάθεια των Γάλλων απέναντι στις επιθέσεις εναντίον των θεμελιωδών αρχών της γαλλικής δημοκρατίας, γράφει ο Ζιλιέν Ετιέν στην «Γκάρντιαν», έρχεται σε αντίθεση με την ευαισθησία τους για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού και δείχνει ότι οι προσπάθειες για παραγωγή αμφισημίας είναι αποτελεσματικές.
Μια άλλη πρόσφατη περίπτωση είναι η ψήφιση ενός νόμου που δίνει στον πρόεδρο της χώρας τη δυνατότητα να επιλέγει τον πρόεδρο της δημόσιας τηλεόρασης και του ραδιοφώνου. Πολλοί επισήμαναν ότι διακυβεύεται η ελευθερία του Τύπου, αφού θεσπίζεται ευθεία ιεραρχική σχέση ανάμεσα στην κυβέρνηση και σημαντικούς ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς με κοινό πολλών εκατομμυρίων. Αλλά ο εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος Φρεντερίκ Λεφέμπβρ εξήγησε και πάλι ότι επρόκειτο για μια «βαθιά δημοκρατική διαδικασία», που αντικαθιστά έναν τρόπο εκλογής ο οποίος έδινε τροφή σε υποψίες πολιτικής επιρροής.