Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Μίλτον Φρίντμαν Vs. Καρλ Μαρξ: η απόλυτη (φανταστική) Συνάντηση Κορυφής στο Νταβός

Πώς θα έβλεπαν την ευρωπαϊκή οικονομική κρίση οι πιο διάσημοι οικονομολόγοι του 19ου και του 20ου αιώνα; Μεταξύ σοβαρού και αστείου, ο Λάρι Έλιοτ, οικονομικός συντάκτης της βρετανικής εφημερίδας Guardian, επιχείρησε να δημιουργήσει ένα φανταστικό πάνελ ανάμεσα σε κορυφαίους του παρελθόντος, με θέμα την κρίση χρέους στην ευρωζώνη και την ΕΕ και συντονίστρια την...διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ.

Τοποθέτησε στο ίδιο τραπέζι του Νταβός τον Γερμανό θεμελιωτή του κομμουνισμού και συγγραφέα του «Κεφαλαίου» Καρλ Μαρξ (1818 - 1883), τον Βρετανό υπέρμαχο της ανάπτυξης με ελεγχόμενο κρατικό παρεμβατισμό Τζον Μέιναρντ Κέινς (1883 - 1946), τον Αμερικανό θιασώτη του αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού, ιδρυτή της λεγόμενης «Σχολής του Σικάγο» Μίλτον Φρίντμαν (1912 - 2006) και τον Γερμανό οπαδό της ανθρώπινης κλίμακας στην οικονομία και συγγραφέα του «Το μικρό είναι όμορφο», Ερνστ Φρίντριχ Σουμάχερ (1911-1977).  

Μίλτον Φρίντμαν εναντίον Καρλ Μαρξ ; Ακριβώς. Ιδού τα αποτελέσματα της χορταστικής «κουβέντας» ανάμεσά τους:


Λαγκάρντ (απευθύνεται στον πρεσβύτερο των ομιλητών, τον Μαρξ): Καρλ, πως βλέπεις την κατάσταση στη Ευρώπη σήμερα;

Μαρξ: Η καπιταλιστική τάξη που συγκεντρώθηκε στο Νταβός πέρασε τις τελευταίες μέρες γκρινιάζοντας για την ανεργία και την έλλειψη ζήτησης για τα προϊόντα της. Αυτό που δεν μπορούν να αναγνωρίσουν είναι ότι όλα αυτά είναι αναπόφευκτα σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Υπάρχει μια τάση για υπερ-επενδύσεις και υπερ-παραγωγή και μια ταυτόχρονη πτώση του κέρδους, την οποία, ως είθισται, οι εργοδότες προσπαθούν να εξισορροπήσουν κόβοντας τους μισθούς και δημιουργώντας μια εφεδρική στρατιά εργαζομένων. Γιαυτό υπάρχουν πάνω από 200 εκατ. άνθρωποι άνεργοι ανα τον κόσμο και μια διαρκής τάση για κοινωνική ανισότητα. Είναι πιθανό το 2013 να είναι καλύτερο από το 2012, αλλά και πάλι θα μιλάμε για μια απλή ανάπαυλα.

Λαγκάρντ: Εκανες μια εξαιρετικά απαισιόδοξη ανάλυση, Καρλ. Οι μισθοί ανεβαίνουν με γρήγορους ρυθμούς σε κάποια μέρη του κόσμου, όπως η Κίνα, αν και συμφωνώ πως η ανισότητα αποτελεί απειλή. Οι δικές μας εκτιμήσεις, του ΔΝΤ, λένε πως όντως η ανισότητα συνδέεται με την οικονομική αστάθεια.

Μαρξ: όντως οι αναδυόμενες αγορές αναπτύσσονται με ταχείς ρυθμούς, αλλά κι αυτοί εν καιρώ θα αντιμετωπίσουν τα ίδια προβλήματα.

Λαγκάρντ (απευθύνεται στον Κέινς): Μέιναρντ, πιστεύεις ότι η κατάσταση είναι τόσο άσχημη όσο την περιγράφει ο Καρλ;

Κέινς: Όχι, εγώ δεν το πιστεύω. Το πρόβλημα είναι σοβαρό, αλλά λύνεται. Όταν εμείς αντιμετωπίσαμε παρόμοια κρίση, απαντήσαμε με επιθετική χαλαρότητα της νομισματικής μας πολιτικής, μειώνοντας τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα επιτόκια. Στις ΗΠΑ, ο φίλος μου ο πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ, υποστήριξε μια νομοθεσία που θα επέτρεπε την οργάνωση των εργατών σε συνδικάτα και την κερδοφορία για τις επιχειρήσεις. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η διεθνής κοινότητα ίδρυσε το ΔΝΤ προκειμένου να εξισορροπήσει την ανισορροπία των πληρωμών, να αποτρέψει τους νομισματικούς πολέμους που θα ξεκινούσαν λόγω της στρατηγικής «beggar-thy-neighbor» (η «εξαγωγή της κρίσης στον γείτονα») και να ελέγχει τη μετακίνηση του κεφαλαίου.

Παίζουν θέατρο οι κυβερνήσεις με τους φόρους


Ο Ντέιβιντ Κάμερον από το Νταβός είπε στις επιχειρήσεις που μειώνουν τις φορολογικές τους δαπάνες μεταβιβάζοντας τις δραστηριότητές τους σε άλλες χώρες "ξυπνήστε και μυρίστε τον καφέ". Ο στόχος ήταν σαφής. Η Starbucks βρίσκεται αντιμέτωπη με μποϊκοτάζ από τους Βρετανούς καταναλωτές, ενώ κατηγορήθηκε δημοσίως ότι λειτούργησε ανήθικα.

Το πρόβλημα, όμως, είναι πως οι κατηγορίες αυτές δεν ευσταθούν. Η υποτιθέμενη ανήθικη κίνηση της Starbucks ήταν πως δεν πλήρωσε φόρο στη Βρετανία, τον οποίο δεν όφειλε. Δεν θα όφειλε το συγκεκριμένο φόρο ακόμη και εάν δεν είχε μεταβιβάσει δραστηριότητές της στην Ολλανδία. Η εταιρεία υπηρετεί τόσο το γράμμα όσο και το πνεύμα της παγκόσμιας φορολογικής νομοθεσίας, που οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να αλλάξουν εάν ήθελαν.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός θα ήταν καλύτερα να στοχεύσει εναντίον άλλων χωρών όπως η Ολλανδία ή η Ιρλανδία που προσελκύουν επενδύσεις μέσω των χαμηλών φορολογικών συντελεστών. Και βεβαίως, εναντίον της δικής του κυβέρνησης, η οποία προχώρησε σε μείωση του φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις και εισήγαγε το αποκαλούμενο «κουτί πατέντας», που είναι παρόμοιο με το «κουτί καινοτομίας» που ισχύει στην Ολλανδία και δίνει προνομιακό καθεστώς σε έσοδα τα οποία προκύπτουν από ευρεσιτεχνίες.

Θα περίμενα από τον κ. Κάμερον να κατονομάσει ατιμωτικά εταιρίες όπως η Google (επίσης στόχος πολλών Βρετανών πολιτικών) εάν μεταφέρουν δραστηριότητές τους από την Ιρλανδία στη Βρετανία λόγω του φορολογικού αρμπιτράζ. Μήπως, όμως, δεν πρέπει να περιμένουμε τόσο πολλή συνέπεια από έναν πολιτικό;

Ο καταμερισμός των ευθυνών σε ό,τι αφορά τη φορολογία είναι σαφής, παρά το κύμα πολιτικής ρητορικής που μόνο στόχο έχει να θολώσει την εικόνα. Οι κυβερνήσεις πρέπει να αποφασίσουν ποιο καθεστώς είναι δίκαιο, ενώ επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα οφείλουν να συμμορφώνονται με αυτό. Δεν πρέπει να εκβιάζονται επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα να κάνουν το καθήκον των κυβερνήσεων.

Μεγάλο μέρος της φοροαποφυγής από φυσικά πρόσωπα και εταιρίες εξαρτάται από την εκμετάλλευση νομικών κενών. Οι βρετανικές αρχές εκτιμούν ότι κάθε χρόνο προστατεύονται περίπου 5 δισ. στερλίνες από «αριστοτεχνικές τεχνητές συναλλαγές που δεν έχουν κανένα άλλο σκοπό παρά μόνο να δημιουργήσουν φορολογικά οφέλη». Τέτοιου τύπου δομές υπακούν στο γράμμα του νόμου και όχι στο πνεύμα του.

Παρ' όλα αυτά, οι περισσότερες επιχειρήσεις που μεταβιβάζουν δραστηριότητες ή τίτλους πνευματικής ιδιοκτησίας σε χώρες με χαμηλή φορολογία -ακόμη και σε φορολογικούς παραδείσους όπως οι Βερμούδες- δεν παραβιάζουν το πνεύμα της παγκόσμιας φορολογικής νομοθεσίας. Συμμορφώνονται με τη δομή που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1920 από την Κοινότητα των Εθνών, η οποία επιτρέπει -για την ακρίβεια ενθαρρύνει- τις πολυεθνικές να διαχωρίζουν τις δραστηριότητές τους μεταξύ διαφορετικών χωρών, να πληρώνουν φορολογία σαν να ήταν διαφορετικές μονάδες έτσι ώστε να αποφύγουν τη διπλή φορολόγηση.

Το σύστημα αυτό λειτούργησε για αρκετό καιρό, αλλά τώρα δέχεται πιέσεις καθώς αυξάνεται η αξία των brands, των πνευματικών δικαιωμάτων και των άυλων αγαθών για τις παγκόσμιες επιχειρήσεις. «Οι ιδέες είναι το μεγαλύτερο περιουσιακό στοιχείο και αυτό που δημιουργεί κέρδη και είναι πολύ πιο εύκολο να μεταβιβάσεις άυλα αγαθά, παρά εργοστάσια», εξηγεί ο Τζέφρι Όουενς, του Institute for Austrian and International Tax Law.

Οργή προκαλούν κυρίως αμερικανικές επιχειρήσεις που καταχωρίζουν brands και ΙΡ σε φορολογικά καταφύγια. Ο Καρλ Λέβιν, πρόεδρος της αρμόδιας επιτροπής της Γερουσίας κατηγόρησε τον προηγούμενο χρόνο τη Microsoft για «φορολογική απάτη και μηχανορραφίες». Η Μάργκαρετ Χοτζ, η οποία προεδρεύει στη βρετανική επιτροπή δημοσίων εσόδων, επιτέθηκε μανιωδώς εναντίον των Starbucks, Google και Amazon.

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Για να γλιτώσει από τα πλεονάσματα, η Κίνα φτιάχνει βιομηχανίες-μαμούθ

Η Κίνα στοχεύει σε μεγέθη extra large όταν πρόκειται για τις βιομηχανίες της. Οι κινεζικές κρατικές υπηρεσίες ανακοίνωσαν πρόσφατα την πρόθεσή τους να προωθήσουν τις συγχωνεύσεις σε εννέα βασικούς κλάδους συμπεριλαμβανομένων του χάλυβα, του τσιμέντου, των ναυπηγιών, των αυτοκινήτων και του αλουμινίου, και επίσης έθεσαν τους στόχους για το βάθος που θα προχωρήσουν οι συγχωνεύσεις αυτές.
Ο στόχος: να συγχωνευτούν οι κατακερματισμένες βιομηχανίες, να σταματήσει η πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα και οι πόλεμοι των τιμών, και τελικά να δημιουργηθούν διεθνώς ανταγωνιστικές εταιρείες.
«Ένα κοινό χαρακτηριστικό αυτών των εννέα κλάδων είναι οι οικονομίες κλίμακας», δήλωσε ο Zhu Hongren, επικεφαλής μηχανικός του ισχυρού υπουργείου Βιομηχανίας και Πληροφορικής, ο οποίος έκανε και την ανακοίνωση για τα σχέδια των συγχωνεύσεων. Οι κλάδοι, που περιλαμβάνουν, επίσης, ηλεκτρονικά είδη, φαρμακευτικά προϊόντα, βιομηχανοποιημένη γεωργία και σπάνιες γαίες, υποφέρουν από πλεονασματική παραγωγή και σκληρό ανταγωνισμό τιμών, είπε, σύμφωνα με μια έκθεση της 23ης Ιανουαρίου στην επίσημη China Daily που είναι στην αγγλική γλώσσα. «Η προώθηση των συγχωνεύσεων και οι ανασύνταξη θα συμβάλουν στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της κατανομής των πόρων, θα ρυθμίσουν και θα βελτιστοποιήσουν τις βιομηχανικές δομές, καθώς επίσης θα βελτιώσουν τη διεθνή ανταγωνιστικότητα των βασικών επιχειρήσεων».
Πέρυσι, η Κίνα είχε περισσότερους από 160 εκατομμύρια τόνους χάλυβα πλεόνασμα και της περίσσεψαν πάνω από 300 εκατομμύρια τόνοι τσιμέντου, σύμφωνα με μια έκθεση στην ιστοσελίδα του Caijing, ενός οικονομικού περιοδικού που εκδίδεται ανά δεκαπενθήμερο. Το αλουμίνιο, που η μέση ημερήσια παραγωγή του στην Κίνα έσπασε το Δεκέμβριο το ρεκόρ των 58.800 μετρικών τόνων, σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Αλουμινίου, βρίσκεται σε πορεία για να παρουσιάσει το μεγαλύτερο παγκόσμιο πλεόνασμά του από το 2009, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Barclays (BCS). «Το κρίσιμο συστατικό ενός πλεονάσματος σχεδόν 1,8 εκατομμυρίων τόνων είναι ότι η κινεζική παραγωγή θα φτάσει ρυθμό ανάπτυξης περίπου 12% τοις εκατό», έγραφε ο Gayle Berry, αναλυτής της Barclays στο Λονδίνο.
Το top 10 των παραγωγών χάλυβα της Κίνας θα αντιπροσωπεύει το 60% της παραγωγής μέχρι το 2015, ξεπερνώντας έτσι το 50% που ισχύει σήμερα, με τρεις έως πέντε που είναι διεθνώς ανταγωνιστικοί, σύμφωνα με την «κατευθυντήρια γραμμή για τη συγχώνευση και την αναδιοργάνωση των βασικών κλάδων» που εκδίδεται από το MIIT και 11 άλλα υπουργεία. Η Κίνα διαθέτει σήμερα 2.700 χαλυβουργεία, πολλά από τα οποία είναι μικρά και μη παραγωγικά, και παράγουν κατώτερης αξίας προϊόντα, όπως οπλισμό, τις ράβδους σιδήρου με νευρώσεις που χρησιμοποιούνται για τον οπλισμό του σκυροδέματος. Και τα πιο εξελιγμένα προϊόντα που κατασκευάζονται από τους μεγαλύτερους παίκτες του κλάδου είναι τώρα σε υπερπροσφορά, επίσης.
«Αυτή η νέα πίεση για το σχηματισμό πιο μεγάλων επιχειρήσεων, σε ένα ευρύτερο φάσμα βιομηχανικών κλάδων, παρουσιάζει την ίδια υπόσχεση και τις ίδιες παγίδες», όπως σε προηγούμενες προσπάθειες για διαχείριση των συγχωνεύσεων, λέει ο Batson. «Το δυνητικό όφελος είναι ότι οι οικονομίες κλίμακας βελτιώνονται και η πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα περιορίζεται. Το ενδεχόμενο μειονέκτημα είναι ότι ο ανταγωνισμός μειώνεται επίσης και ο ιδιωτικός τομέας χάνει».

«Κάθε τοπική διοίκηση θέλει να έχει τα δικά της εργοστάσια χάλυβα και όλους τους βασικούς κλάδους στην επικράτειά της. Και δεν μπορεί να δει ξεκάθαρα τι συμφέρον έχει να βοηθήσει την κεντρική κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τα προβλήματα πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας », λέει. «Ο λόγος που τους αρέσει να έχουν τις επιχειρήσεις δικές τους , φυσικά, είναι η επένδυση, η απασχόληση και τα φορολογικά έσοδα, τα γνωστά δηλαδή οικονομικά καλούδια».

Πηγή: Capital.gr

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

ΑΚΡΙΒΕΙΑ Οι 15+1 λόγοι που πληρώνουμε τον κούκο... αηδόνι

H Ελλάδα συνεχίζει να παραμένει ακριβή σε βασικά αγαθά, παρά την ύφεση, την πτώση των εισοδημάτων και την ανεργία. Μάλιστα, οι τιμές πολλών προϊόντων και υπηρεσιών στην εγχώρια αγορά παρουσιάζουν μεγάλες αποκλίσεις σε σχέση με άλλες χώρες, ακόμη κι όταν η σύγκριση γίνεται με κράτη που δεν βρίσκονται υπό καθεστώς δημοσιονομικής προσαρμογής και λιτότητας.

Σύμφωνα με την Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), οι σταθερά υψηλές τιμές, σε συνδυασμό με τη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος, ανάγκασαν τους καταναλωτές να μειώσουν τον αριθμό και την αξία των προϊόντων που αγοράζουν και να στραφούν είτε σε προϊόντα προσφοράς είτε σε προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας. Αυτή η καταναλωτική συμπεριφορά οδήγησε, στη διάρκεια του 2012, σε πτώση των πωλήσεων στις αλυσίδες σούπερ μάρκετ κατά 5%, συγκριτικά με το αντίστοιχο περσινό διάστημα, ενώ η αξία του μέσου καλαθιού υποχώρησε το 2012 στα 50 ευρώ, έναντι 65 ευρώ το 2010.
Σύμφωνα με έρευνα της ΕΣΕΕ, οι 13 σημαντικότεροι λόγοι που οι τιμές στην ελληνική αγορά δεν πέφτουν, παρά την κρίση, είναι οι εξής:
01. Οι υψηλοί συντελεστές ΦΠΑ. Στην Ελλάδα οι συντελεστές ΦΠΑ αυξήθηκαν, διαμορφούμενοι στο 13% και 23% -αρκετά υψηλότερα από την Ισπανία (οι αντίστοιχοι είναι στο 8% και 18%) και τη Βρετανία (5% και 20%).
02. Ενδο-ομιλικές συναλλαγές πολυεθνικών, οι οποίες φουσκώνουν τις τιμές, αλλά και το κόστος, προκειμένου να αποφεύγουν τη φορολογία στην Ελλάδα. Οι εν Ελλάδι θυγατρικές εισάγουν προϊόντα με τεχνητά υψηλό κόστος, το οποίο μετακυλίεται μέσω των υψηλών τιμών στους καταναλωτές.
03. Ρήτρες απαγόρευσης παράλληλων εισαγωγών (ο εξαναγκασμός, δηλαδή, των λιανεμπόρων να μην αγοράζουν από θυγατρικές των προμηθευτών τους σε άλλες χώρες, όπου ενδεχομένως πωλούν φθηνότερα σε σχέση με την ελληνική αγορά).
04. Στρεβλώσεις σε σχετικές με το εμπόριο αγορές (όπως σε μεταφορές, εφοδιαστική αλυσίδα κοκ.), οι οποίες, λόγω της ιδιομορφίας τους, εμποδίζουν τον ανταγωνισμό και συμβάλλουν στη διόγκωση των τελικών τιμών.
05. Πολεοδομικοί περιορισμοί στις προδιαγραφές κτιρίων, που εμποδίζουν την πλήρη εκμετάλλευση των αποθηκευτικών χώρων.
06. Η ολιγοπωλιακή διάρθρωση της αγοράς χονδρικού εμπορίου, με το παράδειγμα του καρτέλ στην αγορά κοτόπουλου, που εντόπισε η Επιτροπή Ανταγωνισμού, ή το καρτέλ στο χονδρεμπόριο των νωπών οπωροκηπευτικών, σύμφωνα με τη γενική γραμματεία Εμπορίου.
07. Διατήρηση υψηλών περιθωρίων κέρδους σε τμήμα της εγχώριας αγοράς, παρά την ύφεση, σύμφωνα με την έκθεση του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος (ΤτΕ).
08. Μεγάλη εξάρτηση των εγχώριων τιμών υπάρχει από τις αυξητικές διακυμάνσεις των τιμών του πετρελαίου, αλλά και των τιμολογίων των ΔΕΚΟ. Οι 17(!) αυξήσεις των τιμολογίων της ΔΕΗ την τελευταία επταετία και, κυρίως, οι 12 αυξήσεις στα επαγγελματικά τιμολόγια από το 2009 μέχρι σήμερα δημιουργούν σοβαρές αυξητικές πιέσεις στις τελικές τιμές. Ωστόσο, μεγαλύτερη επιβάρυνση σε σειρά προϊόντων παρατηρείται εκεί όπου τα καύσιμα χρησιμοποιούνται ως πρώτη ύλη, με αποτέλεσμα να αυξάνεται το κατά μονάδα κόστος -και, φυσικά, το κόστος μεταφοράς.
09. Η... πεπατημένη (ότι, δηλαδή, οι βραχυπρόθεσμες εκπτώσεις και προσφορές λειτουργούν πιο ελκυστικά για τους καταναλωτές, παρά οι μόνιμα χαμηλές τιμές). Επίσης, η εσφαλμένη επιλογή των ταχέως και βραδέως κινούμενων εμπορευμάτων οδηγεί σε λάθος υπολογισμό αντικατάστασης (stock replacement) και σωστού ποσοστού κέρδους.
10. Η πτώση του μισθολογικού κόστους, αλλά και του κόστους μίσθωσης επαγγελματικής στέγης (ενοίκια) αντισταθμίστηκε πλήρως, αφενός από την άνοδο των επιτοκίων δανεισμού των επιχειρήσεων από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και αφετέρου λόγω της παύσης των πιστώσεων, που επιβλήθηκε στις ελληνικές εισαγωγικές επιχειρήσεις από τους προμηθευτές τους στο εξωτερικό.
11. Αδυναμία πλήρους αποτύπωσης της ελληνικής πραγματικότητας, αφού, σε αρκετές περιπτώσεις, άτυπες «εκπτώσεις» του υψηλού ΦΠΑ πραγματοποιούνται στο ταμείο, πριν από την έκδοση της απόδειξης.
12. Μονομερής προσήλωση των κρατικών φορέων στην άρση των εμποδίων εισόδου των επιχειρήσεων στην αγορά, όταν θα ήταν αποτελεσματικότερο να ενταθούν οι προσπάθειες στην κατεύθυνση της διερεύνησης των παραγόντων που διαμορφώνουν το κέρδος (π.χ., πώς καθορίζεται το ποσοστό κέρδους στα φάρμακα).
13. Η έλλειψη μελέτης «ελαστικότητας» από τα αρμόδια υπουργεία και η μη έγκαιρη αξιολόγηση της καταγραφής των επιπτώσεων από τους «σοφούς» τής τρόικας διαμόρφωσαν τις τιμές της αγοράς σε πολλούς κλάδους του εμπορίου χαμηλότερα από τις τιμές του τέλειου ανταγωνισμού, στα δε τρόφιμα, στα καύσιμα και στα είδη πρώτης ανάγκης πιο κοντά στις τιμές μονοπωλίων.

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

Το ρολόι του παγκόσμιου χρέους

Δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο του Economist σε διαδραστική εφαρμογή την από στιγμή σε στιγμή μεταβολή του παγκόσμιου χρέους καθώς και συγκριτικά στοιχεία του χρέους όλων των κρατών σε βάθος 10 ετών:

Το ρολόι του παγκόσμιου χρέους

Πιο πλούσιοι οι δισεκατομμυριούχοι το 2012

Το σύνολο των περιουσιών τους αυξήθηκε κατά 241 δισ. και έφθασε τα 1,9 τρισ. δολάρια

Bloomberg, Reuters

Ακόμα πιο πλούσιοι έγιναν το 2012 οι 84 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου, με το σύνολο των περιουσιών τους να αυξάνεται κατά 241 δισ. και να φθάνει τα 1,9 τρισ. δολάρια, σύμφωνα με τα στοιχεία του δείκτη των δισεκατομμυριούχων του πρακτορείου Bloomberg, του γνωστού Billionaires Index. Ο δείκτης παρακολουθεί την εξέλιξη του πλούτου των 100 ζάπλουτων του κόσμου, εκ των οποίων οι 84 είδαν τις περιουσίες τους να αυξάνονται κατά το 2012 και οι 16 να περιορίζονται. Ο περισσότερο χαμένος μεταξύ των 16 είναι ο Βραζιλιάνος Εϊκε Μπατίστα με απώλειες 10,1 δισ. δολαρίων, αν και ο ίδιος είχε ορκιστεί πέρυσι πως το 2015 θα γίνει ο πλουσιότερος της Γης.

Πάντως, εκείνος που αποδείχθηκε ο περισσότερο κερδισμένος της προηγούμενης χρονιάς είναι ο Αμάνθιο Ορτέγα, γνωστός και ως «μπαμπάς της Zara». Ο Ισπανός μεγαλοεπιχειρηματίας, ιδρυτής του ομίλου συμμετοχών Inditex, στον οποίο ανήκουν τα Zara, Massimo Dutti, Βershka και άλλα εμπορικά σήματα της ένδυσης, είδε την περιουσία του να αυξάνεται κατά 22,2 δισ. δολ. Συνολικά κατέχει περιουσιακά στοιχεία 57,5 δισ. δολ. με τη μετοχή του ομίλου του Ιnditex να ενισχύεται εντυπωσιακά κατά 66,7% στη διάρκεια του 2012 λόγω της εκρηκτικής επέκτασής του στις αγορές της Ασίας. «Πρόκειται για έναν εκπληκτικό όμιλο», επισημαίνει στο Bloomberg ο Χριστόδουλος Χαβιαράς, αναλυτής της Barclays στο Λονδίνο. «Θα μπορέσει να το επαναλάβει; Μάλλον θα είναι πιο δύσκολο φέτος. Πάντως, στην τιμή της μετοχής του Inditex αποτυπώνονται ήδη πολλές θετικές ειδήσεις».

Στην κορυφαία θέση, όμως, του δείκτη των δισεκατομμυριούχων παραμένει αμετακίνητος ο Μεξικανός Κάρλος Σλιμ με ποικίλες δραστηριότητες κυρίως στις τηλεπικοινωνίες, καθώς και στον κλάδο εξόρυξης, ακινήτων αλλά και στον Τύπο και στο ποδόσφαιρο, κυρίως στην Κεντρική και τη Νότια Αμερική. Σύμφωνα με το Bloomberg, ο κ. Σλιμ είδε την περιουσία του να αυξάνεται εν συγκρίσει με το 2011 κατά 13,4 δισ. δολ., ποσοστό 21,6%. Ο 72χρονος Μεξικανός μεγιστάνας ελέγχει τη μεγαλύτερη εταιρεία κινητής τηλεφωνίας στη χώρα του αλλά και στη Ν. Αμερική, την Αmerica Movil. Ωστόσο, η τιμή της μετοχής της είχε απώλειες της τάξεως του 5,8% συνολικά το 2012. Αντισταθμιστικά σε αυτές λειτούργησαν οι άλλες δραστηριότητες του κ. Σλιμ, όπως αυτές στον βιομηχανικό όμιλο Crupo Carso και στον τραπεζοασφαλιστικό όμιλο Grupo Financiero Inbursa.

Στη δεύτερη θέση απαντά ο Μπιλ Γκέιτς, ο ιδρυτής της Microsoft και ενεργός φιλάνθρωπος, με 12,5 δισ. δολ. λιγότερα από τον κ. Σλιμ. Οι μετοχές που διαθέτει στη Microsoft ο Μπιλ Γκέιτς, ισοδυναμούν με μερίδιο κάτω του 20% επί της συνολικής του περιουσίας. Στην τρίτη θέση το 2011 βρισκόταν ο «γκουρού των επενδύσεων» Γουόρεν Μπάφετ, ο οποίος φέτος, όμως, την απώλεσε και τον αντικατέστησε ο Αμάνθιο Ορτέγα. Παρά ταύτα, ο Γουόρεν Μπάφετ είδε την περιουσία του να αυξάνεται το 2012 κατά 5,1 δισ. δολ., αν και διέθεσε για φιλανθρωπικούς σκοπούς μεταξύ άλλων μετοχές της εταιρείας του, Berkshire Hathaway, αξίας 22,3 εκατ. δολαρίων. Συνολικά, πάντως, οι δωρεές του σε κεφάλαια και μετοχές ανήλθαν σε 3,09 δισ. δολ. το 2012 και αναδείχθηκε στον πιο γενναιόδωρο φιλάνθρωπο των ΗΠΑ, σύμφωνα με το περιοδικό The Chronicle of Philanthropy.

Στην πέμπτη θέση του Billionaires Index εμφανίζεται ο Σουηδός επιχειρηματίας και ιδρυτής του ΙΚΕΑ, Ικβαρ Κάμπραντ, με περιουσία 42,9 δισ. δολ. Κατά τον ελληνικής καταγωγής δισεκατομμυριούχο και ιδιοκτήτη του ομίλου συμμετοχών Red Apple Group, Τζον Κατσιματίδη, «το 2012 ήταν μια εξαιρετική χρονιά για τους απανταχού δισεκατομμυριούχους». Ο ίδιος είχε καταταγεί πέρυσι από το Forbes στην 634η θέση μεταξύ των δισεκατομμυριούχων διεθνώς. «Το 2013 οι ζάπλουτοι θα εξακολουθήσουν να αναζητούν ευκαιρίες σε όλο τον κόσμο και όχι απαραίτητα στις ΗΠΑ», συμπλήρωσε.

Πηγή: kathimerini.gr

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Είμαστε όλοι (αρχαίοι) Έλληνες στο χρέος, του Thad A. Titze

Οι Τριάκοντα Τύραννοι, που ανήλθαν στην εξουσία στην Αθήνα μετά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, δανείστηκαν εκατό τάλαντα από τους νικητές Σπαρτιάτες. Όταν όμως οι δημοκρατικοί επέστρεψαν ανέλαβαν το χρέος που δημιούργησαν οι Τύραννοι και το αποπλήρωσαν στους Σπαρτιάτες εξ’ ολοκλήρου. Αυτή η ιστορία είναι αξιοσημείωτη καθώς πρόκειται για την πρώτη γνωστή περίπτωση δημόσιου χρέους.

Παρ’ όλα αυτά, η περίπτωση της έγκαιρης αποπληρωμής από τους Αθηναίους είναι αφύσικη στη μακρά ιστορία του δημόσιου δανεισμού. Η αδυναμία πληρωμής και η επαναδιαπραγμάτευση του δημοσίου χρέους είναι μια πρακτική τόσο παλιά και σταθερή όσο σχεδόν και το ίδιο το δημόσιο χρέος.

Καθώς το ενδιαφέρον σχετικά με το κρατικό χρέος στρέφεται ξανά προς τους Έλληνες -πρωτοπόρους του δημόσιου χρέους- είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι οι κυβερνήσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της Ιστορίας σπάνια υπήρξαν προσεχτικοί διαχειριστές των δανείων τους.

Ο δημόσιος δανεισμός ακολούθησε τον συχνό ιδιωτικό δανεισμό. Η χρήση των νομισμάτων στις καθημερινές συναλλαγές γύρω στον 7ο αι. π.Χ απλοποίησε το εμπόριο και οδήγησε σε μια άνευ προηγουμένου αύξηση του δανεισμού. Το ιδιωτικό (ατομικό) χρέος οδηγούσε όμως τόσο συχνά σε αδυναμία αποπληρωμής και ακολούθως στη δουλεία, ώστε ο Σόλων αναγκάστηκε να καταργήσει το θεσμό της υποδούλωσης για χρέη (με τη Σεισάχθεια) όταν ανέλαβε τα ηνία της εξουσίας στην Αθήνα, περίπου έξι αιώνες πριν τη γέννηση του Χριστού.

Ενώ ο ιδιωτικός δανεισμός και οι καταχρήσεις του μεγάλωναν, η πόλη-κράτος της Αθήνας αύξησε σημαντικά τα έξοδα της προς κρατικούς υπαλλήλους, δημόσια έργα και σε βοήθεια προς τους φτωχούς. Όσο αυξάνονταν οι δαπάνες, τόσο γιγαντωνόταν και ο δημόσιος δανεισμός της Αθήνας. Η Α΄ Αθηναϊκή Συμμαχία (ή της Δήλου) ήταν μια εύκολα διαθέσιμη πηγή πιστώσεων για την Αθήνα. Το δανεισθέν ποσό αντιπροσώπευε περίπου το 40% των δημόσιων δαπανών.

Η Αθήνα αθέτησε τις υποχρεώσεις καταβολής πληρωμής κατά τη διάρκεια του καταστροφικού για την οικονομία της Πελοποννησιακού Πολέμου (431-404 π.Χ), για τον οποίο εξάντλησε τόσο τις φορολογικές όσο και τις μεταλλευτικές πηγές αργύρου ενώ παράλληλα απαιτούνταν αυξημένες δαπάνες για τη συνέχισή του.

Η μη πληρωμή των φόρων επί της ακίνητης περιουσίας και η συνολική εξασθενημένη οικονομία επιδείνωσαν τα οικονομικά προβλήματα της πόλης. Το θησαυροφυλάκιο της Αθήνας (στο οποίο μεταφέρθηκε και το ταμείο της συμμαχίας της Δήλου, που είχε μετατραπεί σε αθηναϊκή ηγεμονία) ήταν ένας βολικός «πιστωτής» κατά τη διάρκεια του πολέμου. Αρχικά τα δάνεια από το ταμείο της θεάς Αθηνάς ήταν μικρά. Όμως, το 423 π.Χ οι Αθηναίοι έφτασαν να χρωστούν στο ταμείο περίπου 7.000 τάλαντα. Πιεζόμενη από τα τεράστια χρέη και τα μικρά έσοδα η κυβέρνηση κήρυξε αδυναμία αποπληρωμής του χρέους στο ιερό ταμείο.

Ο δανεισμός της από διάφορες πόλεις-κράτη κατά τη κλασική περίοδο επίσης είχε καταλήξει σε αδυναμία πληρωμής και σε επαναδιαπραγμάτευση ή μη πληρωμή στη συνέχεια.

Ενώ οι Αθηναίοι πνίγονταν στα χρέη, η ανθίζουσα ρεπουμπλικανική Ρώμη εισήγαγε ένα διαφορετικό μοντέλο δημόσιων οικονομικών. Σε αντίθεση με τις χαλαρά συνδεδεμένες μεταξύ τους ελληνικές πόλεις-κράτη, η «ευρωπαϊκή ένωση» της εποχής χρηματοδοτείτο από τα λάφυρα του πολέμου και με ένα φορολογικό σύστημα με χαμηλά επίπεδα άμεσης φορολογίας.

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Συμβουλές 140 χαρακτήρων από ηγέτες επιχειρήσεων

Ζητήσαμε από αρκετούς επιφανείς ηγέτες επιχειρήσεων και  συμβούλους management να χρησιμοποιήσουν το Twitter και να μάς δώσουν από μία συμβουλή που αν ακολουθήσουμε θα βελτιώσουμε τη ζωή μας και την καριέρα μας το 2013. Παραθέτουμε εδώ όσα είχαν να πουν με 140 χαρακτήρες ή και λιγότερους:

Το 2013 να θυμάστε παρακαλώ να είστε ευγενικοί ο ένας απέναντι στον άλλο. Μέσα αλλά και έξω από τις επιχειρήσες, οι καλοί τρόποι σε πανε μπροστά. Σας ευχαριστώ.

-Richard Branson, Διευθύνων Σύμβουλος, Όμιλος Virgin

Η μεγαλύτερη συμβουλή που μπορώ να δώσω είναι η μεγαλύτερη συμβουλή που μου έχει δοθεί: να είσαι ταπεινός. Με έχει αλλάξει και το σκέφτομαι κάθε μέρα.

-Clay Christensen, καθηγητής του Χάρβαρντ και συγγραφέας του βιβλίου “How Will You Measure Your Life?”


Μην προσπαθείτε να τραβάτε το ενδιαφέρον: προσπαθήστε να ενδιαφέρεστε.

Ping-Fu, Διευθύνων Σύμβουλος, Geomagic και συγγραφέας του βιβλίου “Bend, Not Break”

Αφιερώστε 1 ώρα την εβδομάδα για να προσφέρετε φιλοξενία στο γραφείο σας: ανοίξτε την πόρτα σας, μπλοκάρετε την ατζέντα σας και καλέστε την ομάδα σας να περάσει και να μοιραστεί μαζί σας.

-Caroline Ghosn, διευθύνουσα σύμβουλος, the Levo League

Σταματήστε να αγωνιάτε για προσωπικές αποφάσεις και ξεκινήστε απαντώντας στο «Τι θα συμβούλευα τον καλύτερο μου φίλο να κάνει σε αυτή την περίπτωση;».

-Chip και Dan Heath, συγγραφείς του «Made to Stick» και «Decisive: How to Make Better Choices in Life and Work»

Βάλτε σε σειρά βάσει σημαντικότητας τις δουλειές σας και ελέγξτε το χρόνο σας για να βεβαιωθείτε ότι έχετε εστιάσει σε αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία.

-Sheena S. Iyengar, καθηγήτρια, Columbia Business School

Να έχετε θάρρος να πάρετε το ρίσκο για ένα νέο προϊόν, υπηρεσία ή επιχειρηματικό μοντέλο που δεν έχει δοκιμαστεί στο παρελθόν.

-A.G. Lafley, πρώην Διευθύνων Σύμβουλος, Procter & Gamble (PG), και ένας από τους συγγραφείς του “Playing To Win: How Strategy Really Works”

Πάρετε την απόφαση να ξεφύγετε από τον δικό σας μπούσουλα το 2013, εστιάζοντας σε αυτή τη μία εμπειρία, τον έναν μέντορα ή μία συμπεριφορά που θα σας μεταφέρει στο επόμενο επίπεδο.

-Stephen A. Miles, Διευθύνων Σύμβουλος, Όμιλος Miles

Παρακάμπτετε τις ιεραρχίες με το να διδάσκετε στα ανώτερα στελέχη να κάνουν περισσότερες ερωτήσεις από όσες απαντούν και δώστε περισσότερη εξουσία στους εργαζόμενους της πρώτης γραμμής.

-Vineet Nayar, Διευθύνων Σύμβουλος, HCL Technologies

Να εννοείτε αυτό που λέτε, να μένετε πιστός και συνεπής στην τήρηση των αρχών σας. Μην προσπαθείτε να ελέγχετε τους ανθρώπους: συνδεθείτε μαζί τους. (@ DovSeidman)

-Dov Seidman, Διευθύνων Σύμβουλος, LRN και συγγραφέας του “HOW: Why HOW We Do Anything Means Everything”

Ο Brady είναι ανώτερος συντάκτης στο Bloomberg Businessweek στη Νέα Υόρκη.

Πηγή: Capital.gr

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

Αλληλεγγύη: Το αντίδοτο στη φτώχεια


Αλληλεγγύη: Το αντίδοτο στη φτώχεια από tvxorissinora Την ίδια στιγμή που η επίσημη οικονομία καταρρέει, ανθίζει μια παράλληλη οικονομία, στηριγμένη στην ανθρωπιά, την αλληλεγγύη και την αναζήτηση εναλλακτικών κοινωνικών σχέσεων. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, φτωχός δεν είναι αυτός που δεν έχει χρήματα αλλά αυτός που δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα στην κοινωνία μέσα στην οποία ζει.Και όλοι κάτι έχουν να προσφέρουν... Η «αλληλεγγύη ως αντίδοτο στη φτώχεια», στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα! Σε μια μεγάλη έρευνα στην Ελλάδα και το εξωτερικό – από την Δράμα μέχρι το Ρέθυμνο και από την Ισπανία μέχρι την Γερμανία – ο φακός του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα γνωρίζει τους ανθρώπους που αναπτύσσουν την οικονομία της αλληλεγγύης, για να καταπολεμήσουν την κρίση αλλά και για να ξαναβρούν τις χαμένες αξίες της κοινωνίας μας.
Σε ένα ορεινό χωριό της Δράμας οι εθελοντές του Πελίτι συλλέγουν και διατηρούν τους σπόρους των ελληνικών ποικιλιών γνωρίζοντας ότι όποιος ελέγχει την τροφή έχει μια τεράστια πολιτική και οικονομική εξουσία.
Αν δεν χρειάζεσαι κάτι, μην το πετάς αλλά Χάρισε Το. Η ιστοσελίδα που διδάσκει τη φιλοσοφία της επαναχρησιμοποίησης των πραγμάτων, επεκτείνεται ανοίγοντας ένα μαγαζί το οποίο δεν πουλάει, αλλά χαρίζει…
Η Κατερίνη αποφασίζει να καταργήσει τους μεσάζοντες, αγοράζοντας πατάτες απευθείας από τους παραγωγούς. Το «κίνημα της πατάτας» γεννιέται και εξαπλώνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε όλη τη χώρα.
Οι Ομοτράπεζοι, μια ομάδα πολιτών της Θεσσαλονίκης, που χρόνια τώρα προμηθεύονται τα είδη διατροφής τους από κοντινούς παραγωγούς δείχνουν το δρόμο για το πώς το νέο αυτό κίνημα θα μπορέσει να έχει μέλλον ως μια σταθερή δομή.
Το Σ.ΠΑ.ΜΕ γεμίζει τα ράφια του άμεσα από παραγωγούς, συνεταιρισμούς και κολεκτίβες. Μετά τους μεσάζοντες… στοπ και στα αφεντικά!
Η ομάδα Ζερμινάλ κάνει πραγματικότητα το όραμα της κολεκτιβοποίησης ανοίγοντας ένα αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο που λειτουργεί στη βάση της συνεταιριστικής ισότητας.
Όταν κάποιος δεν μπορεί να πάει θέατρο, τότε το θέατρο πάει σε αυτόν.

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Οι χώρες με την μεγαλύτερη ανάπτυξη και ύφεση για το 2013

Δείτε στο γράφημα του Economist τις χώρες με την μεγαλύτερη ανάπτυξη καθώς και τις χώρες με την μεγαλύτερη ύφεση, για το 2013 (πρόβλεψη Economist):

Growers and shrinkers

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Βιβλιοπρόταση: Τα κρυμμένα μυστικά της Οικονομίας

Αναρωτηθήκατε ποτέ τι έκαναν λάθος οι τράπεζες; Γιατί φτωχαίνουμε ενώ θα έπρεπε να ευημερούμε; Ποιος είναι ο ρόλος των τραπεζών και του διεθνούς κεφαλαίου;
Το μπεστ σέλερ του Tim Harford και των Sunday Times δίνει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, αλλά και σε πολλά άλλα. Ωστόσο, δεν είναι ένα τυπικό βιβλίο οικονομικής με μαθηματικά και διαγράμματα, που απευθύνεται σε ανθρώπους από το χώρο της οικονομίας. Απευθύνεται σε όλο τον κόσμο, που ενδιαφέρεται να μάθει, γιατί ζούμε μια από τις μεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις, που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα και, κυρίως, γιατί είναι τόσο δύσκολο να την ξεπεράσουμε.
Το βιβλίο, περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο οι οικονομολόγοι βλέπουν τον κόσμο. Έναν τρόπο με τον οποίο οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν και ο συγγραφέας τον αποκαλύπτει γλαφυρά και κατανοητά, φέρνοντας ένα απλό παράδειγμα από τον πρόλογο κιόλας του βιβλίου. Την απόλαυση ενός καφέ καπουτσίνο στην καφετερία που συχνάζετε και διαβάζετε τις Free-press εκδόσεις που αραδιάζονται στα ράφια του κοντινού stand. Ένας κοινός άνθρωπος βλέπει εσάς που απολαμβάνετε τον καφέ σας, ενώ ο οικονομολόγος βλέπει έναν καταναλωτή καφέ και σκέπτεται πόσοι άνθρωποι έχουν κερδίσει και πόσα, από την παραγωγή του καφέ και μέχρι το σερβίρισμά του στο τραπεζάκι σας. Τόσο απλά!
Το βιβλίο, επικεντρώνεται σε θεμελιώδη ζητήματα οικονομικής – όπως η καταπολέμηση της διαφθοράς, της γραφειοκρατίας, του συμφεροντολογικού συνδικαλισμού και της δύναμης που αποκτούν τα ολιγοπώλια – και υποστηρίζει ότι, οι χώρες που θέλουν να αναπτυχθούν πρέπει να υλοποιήσουν τρόπους ηθικής διακυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα, να εφαρμόζουν αποτελεσματικούς ελέγχους και διαφάνεια, να μεγιστοποιήσουν τη συγκέντρωση και διανομή των πληροφοριών, να θεσπίσουν αναπτυξιακά κίνητρα και να συνεργάζονται στενά με άλλες χώρες, ώστε κινούνται προς την πραγματική ανάπτυξη και να δημιουργούν διαρκώς νέες θέσεις εργασίας.
Το βιβλίο αυτό αποκαλύπτει την κρυφή ιστορία που διαδραματίζεται πίσω από τις δυνάμεις, που διαμορφώνουν την καθημερινότητά μας –συχνά μάλιστα χωρίς την επίγνωσή μας –  και καθορίζουν το μέλλον μας.

"Made in Greece" ενάντια στην κρίση!

Η εποχή που ως χώρα εισάγαμε ακόμη και ελαιόλαδο από τη Γερμανία (!), λευκό τυρί το οποίο «βαπτιζόταν» στα μενού των εστιατορίων ως φέτα και ντομάτες από την Ολλανδία, θα σας απογοητεύσουμε, δεν έχει παρέλθει.

Τι και αν δύο στους τρεις Έλληνες προσέχουν να αγοράζουν εγχωρίως παραγόμενα προϊόντα περισσότερο απ’ ό,τι συνήθιζαν στο παρελθόν και οι αίθουσες των σούπερ μάρκετ, όπως και οι τηλεοπτικοί δέκτες έχουν κατακλυστεί από γαλανόλευκες σημαίες.

Η απόσταση από τις καλές προθέσεις για στήριξη της ελληνικής παραγωγής και απασχόλησης, μέχρι την αγορά του προϊόντος, απέχει σημαντικά και σίγουρα πολύ περισσότερο απ’ ό,τι συμβαίνει στον υπόλοιπο, χειμαζόμενο από την οικονομική κρίση, ευρωπαϊκό Νότο, όπου το αίσθημα στήριξης των τοπικών προϊόντων είναι πολύ πιο ισχυρό.

Για του λόγου το αληθές, μόνο το 36% των Ελλήνων είναι έτοιμο να πληρώσει περισσότερο για την αγορά ντόπιων προϊόντων όταν το αντίστοιχο ποσοστό στην Ιταλία αγγίζει το 63%! Απόκλιση η οποία σε μεγάλο βαθμό έχει να κάνει και με την εν γένει καταναλωτική συμπεριφορά των δύο λαών, όχι μόνο εν μέσω κρίσης, αλλά διαχρονικά.

Εν αντιθέσει με τους Ιταλούς, όπου το branding, η ιστορία πίσω από το προϊόν και η συσκευασία αποτέλεσε και εξακολουθεί να αποτελεί τον βασικό κορμό στήριξης των τοπικών προϊόντων, στην Ελλάδα ακόμη και σε επίσημα έγγραφα, όπως π.χ. στο Πρόγραμμα του Κοινωνικού Τουρισμού του 2011, στις προδιαγραφές που θα έπρεπε να έχει ένα γεύμα, προτιμήθηκαν προϊόντα όπως η ιταλική παρμεζάνα! Kαι αυτό σε μια χώρα η οποία μπορεί να μην παράγει πολλά, αλλά αν μη τι άλλο παράγει πληθώρα τυροκομικών προϊόντων.

Το παραπάνω χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτυπώνει σε όλο της το μεγαλείο τη στρέβλωση που υπήρχε για να διατηρήσει, ακόμη και εν μέσω του μνημονίου, ένα κοινωνικό status και έναν λανθάνοντα εξευρωπαϊσμό και είχε να κάνει με την απαξίωση για οτιδήποτε ήταν ελληνικό.

Πλέον με το χρήμα να είναι είδος προς εξαφάνιση, την ανεργία να καλπάζει και τα χρέη να έχουν χτυπήσει κόκκινο, η ανάγκη για... επίδειξη έχει περάσει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα (εξαιρούνται τα προϊόντα της κινητής τηλεφωνίας και της τεχνολογίας, που αντιστέκονται σθεναρά).


Δύο στους τρεις Έλληνες προσέχουν να αγοράζουν ελληνικά προϊόντα
Η στροφή προς τα ελληνικά προϊόντα πάντως (προσδιορισμός ο οποίος σηκώνει μεγάλη κουβέντα) έχει αρχίσει να φαίνεται δειλά και στο ταμείο. Σύμφωνα με έρευνα της Boston Consulting, δύο στους τρεις Έλληνες προσέχουν να αγοράζουν εγχώρια προϊόντα περισσότερο απ’ ό,τι συνήθιζαν στο παρελθόν, ενώ οκτώ στους δέκα δήλωσαν ότι σε αντίστοιχη ποιότητα και τιμή προτιμούν τα εγχώρια είδη.

Μόνο όμως το 36% είναι έτοιμο να πληρώσει περισσότερο γι' αυτά όταν, όπως προαναφέρθηκε, το αντίστοιχο ποσοστό στην Ιταλία είναι 63% όπως και στη Γαλλία, στο 52% φθάνει στη Γερμανία και στο 45% στην Ισπανία!

Η άσκηση είναι απλή. Μεταξύ ενός κιλού ελληνικές πατάτες που κοστίζουν 95 λεπτά (σημερινές τιμές που απέχουν από το περσινό κίνημα της πατάτας) και εισαγόμενες που στοιχίζουν 50 λεπτά, η πλάστιγγα θα γείρει προς τις φθηνότερες.

Στην Ιρλανδία η προεδρία στην ΕΕ

Σταθερότητα, δουλειά, ανάπτυξη και ανάπτυξη. Αυτό είναι το μότο της ιρλανδικής προεδρίας, της έβδομης και της πιο σημαντικής στην ιστορία της. Η Ιρλανδία, παρά την κρίση, θέλει να δείξει ότι είναι και πάλι παρούσα.
Τα ηνία της ΕΕ ανέλαβε σήμερα η Ιρλανδία. Για έξι μήνες θα πρέπει να βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία  με 27 χώρες και να παίζει το ρόλο του καλού διαμεσολαβητή.  Παρά την κρίση που η ίδια η χώρα βιώνει, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Έντα Κένυ θέλει να δείξει ότι μπορεί και θέλει να ξαναβρεί η χώρα του τη χαμένη δημοσιονομική της πειθαρχία.
 
Φιλευρωπαίοι

Η κυπριακή προεδρία, η πρώτη για τη χώρα, δεν καταγράφηκε στις χρυσές σελίδες της Ένωσης. Η Κύπρος είχε τα δικά της προβλήματα. Και παρέδωσε την σκυτάλη σε μια άλλη χώρα επίσης με προβλήματα, τη χώρα που το 2010 μπήκε ως πρώτη στην ΕΕ στο ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Παρόλα αυτά ο πρωθυπουργός Έντα Κένυ έχει στις Βρυξέλλες τη φήμη του καλού μάνατζερ. Επί πλέον οι Ιρλανδοί θεωρούνται φιλοευρωπαίοι. Παρά το μεγάλο χρέος τους και τα άδεια ταμεία το Δουβλίνο αποφάσισε να διαθέσει 3 εκατ. ευρώ για την ανακαίνιση του ιστορικού Κάστρου της πρωτεύουσας. Πάνω από το Κάστρο έχει επιβληθεί ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, αφού τους επόμενους 6 μήνες αναμένονται 15.000 διπλωμάτες για συμβούλια υπουργών και συναντήσεις υψηλών αξιωματούχων. Μεγάλες εταιρείες ζήτησαν να συμβάλουν στη χρηματοδότηση και έτσι η ιρλανδική κυβέρνηση εξοικονομεί πόσο 14 εκατ ευρώ.
 
Μόνο νερό της βρύσης

Με την προεδρία, που θα της κοστίσει συνολικά 60 εκατ, ευρώ, η Ιρλανδία θέλει να δείξει ότι μπορεί και θέλει να κάνει οικονομία. Η προηγούμενη, το 2004, όταν η χώρα συγκέντρωνε τον θαυμασμό και η οικονομία της το χαρακτηρισμό «Κέλτικος τίγρης», κόστισε 110 εκατ. ευρώ. Αυτή τη φορά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων δεν θα υπάρχει εμφιαλωμένο νερό για τους διψασμένους διπλωμάτες, αλλά νερό της βρύσης. Η προεδρία στην ΕΕ έρχεται σε μια αποφασιστικής σημασίας χρονιά. Μετά τη φούσκα ακινήτων που προκάλεσε την κατάρρευση της οικονομίας της η Ιρλανδία θέλει να δείξει ότι είναι και πάλι παρούσα. Τέλος του 2013 ολοκληρώνεται το πακέτο διάσωσης και η χώρα προτίθεται να ξαναβγεί στην ελεύθερη αγορά για να χρηματοδοτήσει το χρέος της. Ευρωπαίοι διπλωμάτες υπογραμμίζουν ότι η ΕΕ έχει τεράστιο συμφέρον να βγει όσο γίνεται νωρίτερα το Δουβλίνο από την κρίση. Και οι μεγάλες χώρες της Ένωσης δεν θα είχαν αντίρρηση, εάν από αυτή την προεδρία έβγαινε ένα μήνυμα παραδειγματισμού από το βορρά προς το νότο, του τύπου «ρίξτε το βλέμμα σας στη νήσο  - και διδαχτείτε πως γίνεται οικονομία».

Πηγή: Deutsche Welle
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...