Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Η επικίνδυνη εμμονή του πλανήτη με τον χρυσό

Τα στοιχεία για τον χρυσό είναι αποκαλυπτικά: 183.600 τόνοι έχουν παραχθεί στην ανθρώπινη ιστορία και η αξία τους υπολογίζεται σε 7,7 τρισ. δολάρια. Από αυτούς λίγο κάτω από 90.000 τόνοι υπάρχουν ως κοσμήματα και 30.000 βρίσκονται σε θησαυροφυλάκια κεντρικών τραπεζών.
Στο ενδιαφέρον βίντεο της Izabella Kaminska αναζητείται απάντηση στην «επικίνδυνη εμμονή» της ανθρωπότητας για το πολύτιμο μέταλλο. Γιατί υπάρχουν επενδυτές που ακόμα και σήμερα μαζεύουν χρυσό όταν θα μπορούσαν να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους σε πιο παραγωγικές τοποθετήσεις, όπως μια επιχείρηση ή τα ομόλογα;
Σε κάποιες περιοχές του πλανήτη ο χρυσός ήταν η εναλλακτική στην έλλειψη αξιόπιστων χρηματοπιστωτικών. Γι’ άλλους το γεγονός ότι ο χρυσός είναι «για πάντα» δικαιολογεί την επιλογή.
Δεν είναι όμως όλα «λαμπερά» πίσω από τον χρυσό. Στην εξόρυξή του απαιτείται χρήση υδραργύρου και κυανίου που αποτελούν «βόμβες» για το περιβάλλον.
Υπάρχει όμως και η κοινωνιολογική και οικονομική προσέγγιση. Ο χρυσός είναι, υπό μια έννοια μια «εγωιστική επένδυση», ένα στοκάρισμα πλούτου που δεν προσφέρει στην οικονομία που χρειάζεται η αξία να κυκλοφορεί για να παράξει αξία.
Το χρήμα πρέπει να κυκλοφορεί για να είναι κοινωνικά χρήσιμο έλεγε ο Silvio Gesell, ενώ ο Adam Smith υποστήριζε ότι μόνο όταν ο χρυσός αξιοποιείται από το χρηματοπιστωτικό σύστημα μπορεί να είναι «παραγωγικός»…

Πηγή: Euro2day

Πως θα επιλέξετε το Οικονομικό Τμήμα που σας ταιριάζει

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε ΜΕΛΕΤΗ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ το 2012. Αναλύονται διεξοδικά όλα τα Τμήματα οπότε μπορείτε να σχηματίσετε πλήρη εικόνα για κάθε Τμήμα.
Δείτε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο: sep4u - επαγγελματικός προσανατολισμός

Πηγή: sep4u.gr

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Ιστοσελίδα Γιώργου Βουζαξάκη

Στον παρακάτω σύνδεσμο δείτε την ιστοσελίδα του συναδέλφου Γιώργου Βουζαξάκη με υλικό και πληροφορίες για τα μαθήματα του κλάδου μας, μέσα από την οπτική της βιώσιμης ανάπτυξης:

Οικονομική εκπαίδευση και εκπαίδευση για την βιώσιμη ανάπτυξη 

Η ιστοσελίδα θα βρίσκεται σε μόνιμη θέση στην δεξιά στήλη του blog, κάτω από την ετικέτα με τίτλο "Σύνδεσμοι συναδέλφων με εκπαιδευτικό υλικό".

Τρίτη 15 Μαρτίου 2016

Συνάντηση εκπαιδευτικών ΠΕ09, ΠΕ18(02,03,35,40) περιφερειακής ενότητας Πιερίας

Ο Σχολικός Σύμβουλος Οικονομολόγων Ιωάννης Γεωργόπουλος καλεί σε συνάντηση επιστημονικής και παιδαγωγικής καθοδήγησης τους εκπαιδευτικούς ΠΕ09, ΠΕ18 (02,03,35,40) περιφερειακής ενότητας Πιερίας, την  Τρίτη  22 Μαρτίου 2016 και ώρα 12:00 μ.μ. - 14:00 μ.μ. στο 5ο ΓΕ.Λ Κατερίνης.

Δείτε το σχετικό έγγραφο στον παρακάτω σύνδεσμο:

Κατερίνη Μάρτιος 2016

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016

Μεγαλώνει η "ψαλίδα" του προσδόκιμου ζωής μεταξύ πλουσίων και φτωχών

Είναι γνωστό -τουλάχιστον μεταξύ των επιστημόνων- ότι γενικά οι πλούσιοι ζουν περισσότερα χρόνια σε σχέση με τους φτωχούς. Το ανησυχητικό, όμως, είναι ότι, παρά τις αδιάκοπες προόδους στην υγεία, στη μόρφωση και στην τεχνολογία, αντί αυτή η "ψαλίδα" του προσδόκιμου ζωής να κλείνει σταδιακά, αντίθετα φαίνεται να διευρύνεται.
Σύμφωνα με στοιχεία για τις ΗΠΑ, που παρουσίασαν οι "Τάιμς της Νέας Υόρκης" -και τα οποία πιθανότατα καταγράφουν μια διεθνή τάση- γίνεται φανερό ότι όσο περνάνε τα χρόνια ένας πλούσιος όχι μόνο γίνεται πλουσιότερος, αλλά ζει και πιο πολύ. Έτσι, οι φτωχοί χάνουν έδαφος τόσο σε οικονομικό, όσο και σε βιολογικό επίπεδο.
Στην αρχή της δεκαετίας του ΄70, ένας 60χρονος που ανήκε στο ανώτερο 50% της εισοδηματικής κλίμακας μπορούσε να προσδοκά ότι θα ζήσει 1,2 χρόνια περισσότερα από ό,τι ένας συνομήλικός του στο κατώτερο 50% της κλίμακας των εισοδημάτων. Το 2001 η διαφορά είχε φθάσει τα 6,8 χρόνια και σήμερα είναι ακόμη μεγαλύτερη.
Σύμφωνα με μελέτη του ινστιτούτου Brookings, η διαφορά είναι πολύ πιο αισθητή ανάμεσα στα άκρα της κλίμακας. Ένας πλούσιος άνδρας γεννημένος στη δεκαετία του 1920 που ανήκε στο ανώτερο 10% των εισοδημάτων, αναμενόταν να ζήσει έξι χρόνια περισσότερα από έναν συνομήλικό του που ήταν φτωχός και ανήκε στο κατώτερο 10%. Η αντίστοιχη διαφορά μεταξύ των γυναικών ήταν 4,7 χρόνια.
Όμως μέσα σε τρεις δεκαετίες τα πράγματα άλλαξαν δραματικά. Μεταξύ πλουσίων και φτωχών ανδρών γεννημένων στη δεκαετία του 1950, η ψαλίδα του προσδόκιμου ζωής έχει υπερδιπλασιαστεί στα 14 χρόνια, ενώ για τις γυναίκες έχει επίσης υπερδιπλασιασθεί στα 13 χρόνια.
Το ζήτημα έχει γίνει αντικείμενο δημόσιου διαλόγου στις προκριματικές εκλογές στις ΗΠΑ, βασικά από τους δύο υποψήφιους των Δημοκρατικών Μπέρνι Σάντερς και Χίλαρι Κλίντον, διευρύνοντας το περιεχόμενο του προβληματισμού σχετικά με την ανισότητα.
Σύμφωνα με το Brookings, μεταξύ του 10% των χαμηλότερα αμειβόμενων μισθωτών που γεννήθηκαν στη δεκαετία του ΄50, το προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε κατά 3% μόνο, σε σχέση με τη δεκαετία του ΄20. Όμως, μεταξύ του 10% των υψηλότερα αμειβόμενων μισθωτών, η αύξηση του προσδόκιμου ζωής ήταν εντυπωσιακή: περίπου 28%. Αυτό εξηγεί γιατί η "ψαλίδα" μεταξύ προνομιούχων και μη διευρύνθηκε, όσον αφορά τη διάρκεια της ζωής τους.
Οι ειδικοί δεν είναι σίγουροι πού οφείλεται αυτό. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι οι πιο πλούσιοι και πιο μορφωμένοι άρχισαν να ακολουθούν πιο υγιεινό τρόπο ζωής (κόψιμο τσιγάρου, σωματική άσκηση, πιο προσεκτική διατροφή κ.ά.), ενώ οι φτωχότεροι δεν ήθελαν ή εξ αντικειμένου δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι ανάλογο. Μόνο το κάπνισμα πιστεύεται ότι εξηγεί γύρω στο ένα τρίτο έως ένα τέταρτο της "ψαλίδας".
Για την παχυσαρκία τα πράγματα είναι πιο επίμαχα, καθώς ναι μεν η παχυσαρκία αυξάνει γενικά μεταξύ του πληθυσμού, αλλά τα ποσοστά παχυσαρκίας μεταξύ πλουσίων και φτωχών τείνουν να συγκλίνουν. Έτσι, στις ΗΠΑ υπολογίζεται ότι το 37% των "κάτω" στην εισοδηματική κλίμακα είναι παχύσαρκοι, έναντι ποσοστού 31% των "πάνω".
Η περιορισμένη πρόσβαση των φτωχών σε ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη επίσης εξηγεί εν μέρει τη διαφορά του προσδόκιμου ζωής.
Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι η "ψαλίδα" του προσδόκιμου ζωής άρχισε να διευρύνεται πιο αισθητά πριν από περίπου 40 χρόνια, όταν άρχισε να διευρύνεται και η οικονομική ανισότητα. Το αποτέλεσμα είναι ότι -όπως και στην οικονομία μεγαλώνει η "πίτα" προς διανομή αλλά μοιράζεται ολοένα πιο άνισα- υπάρχει μεν μια διαρκής ιατρική και τεχνολογική πρόοδος, όμως απλούστατα δεν επωφελούνται όλοι από αυτήν. Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού μένουν "απ' έξω" -και πεθαίνουν νωρίτερα.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ (διαμέσω Capital.gr)

To οικονομικό κόστος του πολέμου στη Συρία

Νέα έρευνα ρίχνει φως στο κόστος του συριακού εμφυλίου μέχρι σήμερα με έμφαση στην πραγματική οικονομία αλλά και το εκπαιδευτικό σύστημα. Το μέλλον της μεταπολεμικής Συρίας διαγράφεται μελανό.
Πέντε χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου στη Συρία το κόστος της αιματηρής εμφύλιας σύρραξης ανέρχεται στα 4,5 δις δολάρια κάθε μήνα, με τις σημαντικότερες οικονομικές απώλειες να καταγράφονται στους τομείς της παραγωγής, των υπηρεσιών και της εκπαίδευσης. Αυτά είναι μερικά από τα αποκαλυπτικά στοιχεία που κομίζει πρόσφατη έρευνα που εκπόνησε η διεθνής ΜΚΟ World Vision International σε συνεργασία με την συμβουλευτική εταιρεία Frontier Economics.
Τεράστια οικονομική καταστροφή με πολλαπλές συνέπειες
Σύμφωνα με την έρευνα το συνολικό κόστος από το 2011 ανέρχεται στα 275 δις δολάρια, ενώ εάν ο πόλεμος συνεχιστεί μέχρι το 2020 αναμένεται να ανέλθει στα 1,3 τρις δολάρια. «Αυτά τα 275 δις είναι χαμένα χρήματα. To ποσό αυτό δεν πρόκειται να αναπληρωθεί ποτέ, δεν θα επενδυθεί ποτέ στην εκπαίδευση, στην υγειονομική περίθαλψη, στο περιβάλλον, στη δημιουργία καλύτερων συνθηκών για τα παιδιά» αναφέρει χαρακτηριστικά η Κόνι Λένενμπεργκ, επικεφαλής του Προγράμματος Μέσης Ανατολής της World Vision International.
Ακόμη και στο υποθετικό σενάριο, σύμφωνα με το οποίο ο πόλεμος θα τελειώσει μέσα στο 2016, το κόστος αναμένεται να κινηθεί μεταξύ 448 και 689 δις δολαρίων. Το ποσό αυτό ξεπερνά κατά πολύ το μέχρι τώρα κόστος του πολέμου, κι αυτό εξηγείται από το ότι η ήδη κατεστραμμένη οικονομία της Συρίας κάθε χρόνο πλήττεται ολοένα περισσότερο ενώ θα αργήσει πολύ μέχρι να ανακάμψει ανακτώντας τη χαμένη παραγωγικότητά της. «Το ποσό αυτό είναι 140 φορές μεγαλύτερο του ποσού που προκρίνουν ως αναγκαίο ο ΟΗΕ και άλλες διεθνείς οργανώσεις για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης εντός της Συρίας και 100 φορές μεγαλύτερο από το ποσό που απαιτείται για την κάλυψη των αναγκών στην ευρύτερη περιοχή» αναφέρει η έρευνα, υπογραμμίζοντας ότι τα νούμερά αυτά αντιστοιχούν στο αισιόδοξο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο υπολογίζεται ότι το συριακό ΑΕΠ θα επανέλθει στα επίπεδο προ 2011 σε βάθος δεκαπενταετίας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα στοιχεία που αφορούν άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής, όπως ο Λίβανος. Εκεί το ΑΕΠ έχει μειωθεί κατά 23% λόγω της μακροχρόνιας σύρραξης στη γειτονική Συρία. 
Ανεπανόρθωτο πλήγμα για τις επόμενες γενιές
Η έρευνα ρίχνει επίσης ιδιαίτερο βάρος στο κόστος του πολέμου στον ευαίσθητο τομέα της εκπαίδευσης. Μέχρι στιγμής περίπου 8 εκατομμύρια παιδιά και έφηβοι πλήττονται από τον πόλεμο. Πολλά έχουν χάσει τους γονείς τους, άλλα βρίσκονται σε προσφυγικούς καταυλισμούς σε άλλες χώρες, άλλα υποφέρουν από τραύματα και ασθένειες. Τα χρόνια του πολέμου η πρόσβαση στην εκπαίδευση ήταν σχεδόν αδύνατη. «Ένα στα τέσσερα σχολεία στη Συρία έχουν καταστραφεί ή έχουν πλέον άλλη χρήση. Πάνω από 5 εκατομ. παιδιά μέσα στη Συρία χρειάζονται επειγόντως βοήθεια για να πάνε σχολείο. Το 2015 έμειναν εκτός σχολείου 400.000 παιδιά περισσότερα από ότι το 2014». Επίσης το 48% των παιδιών που ζουν ως πρόσφυγες εκτός Συρίας δεν έχει απολύτως καμία πρόσβαση στην εκπαίδευση, ενώ πολλές προσφυγικές οικογένειες αναγκάζουν τα παιδιά τους να δουλέψουν ή να παντρευτούν από μικρά προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις αντίξοες συνθήκες. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 90% των σύρων προσφύγων που ζουν προς το παρόν σε καταυλισμούς στη Συρία και την Ιορδανία θεωρούνται φτωχοί.
«Τα οικονομικά στοιχεία που αφορούν τον πόλεμο στη Συρία και τις επιπτώσεις του στην ευρύτερη περιοχή μαρτυρούν τη δυστυχία που έχει προκαλέσει αυτός ο πόλεμος σε ανθρώπινο επίπεδο. Πίσω από κάθε δολάριο, πίσω από κάθε στατιστική, πίσω από κάθε ποσοστό υπάρχει ένα παιδί που δεν μπορεί να πάει στο σχολείο, ένα παιδί που πεινάει, ένα παιδί που δεν έχει πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ένα παιδί που δεν έχει σπίτι», αναφέρει σχετικά η Γουΐν Φλάτε από την World Vision International υπογραμμίζοντας: «Εάν δεν βρεθούν τα απαραίτητα μέσα για να παρασχεθεί βοήθεια σε αυτά τα παιδιά προκειμένου να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους και να αποκτήσουν τις απαραίτητες δεξιότητες, οι συνθήκες που διαμορφώνονται εδώ και χρόνια στην περιοχή αναμένεται να μεταφέρουν τη φτώχεια και στις επόμενες γενιές, να γεννήσουν και πάλι κοινωνική αστάθεια και να θέσουν τέρμα στην προοπτική μιας μελλοντικής ανάκαμψης».

Πηγή: Deutsche Welle

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2016

«Γιατί χρειάζεται ένα άλλο σχολείο». Άρθρο των Τέντε, Τουλιάτου στην Εφημερίδα των Συντακτών

Παντελής Τέντες*, Σπύρος Τουλιάτος**

Το σχολείο ως θεσμός και οργανισμός έχει σκοπό τη μόρφωση, τη γνώση και τη μάθηση των ατόμων, που εντάσσονται στα προγράμματα σπουδών στις ανθρωπιστικές, κοινωνικές, μαθηματικές, φυσικές, τεχνολογικές και αισθητικές επιστήμες.
Ομως το περιεχόμενο αυτών των επιστημονικών γνώσεων διαρκώς συρρικνώνεται και μετατρέπεται σε συστήματα πληροφορίας.
Το σημερινό σχολείο διαμορφώνει ένα σύστημα διεκπεραίωσης και αναπαραγωγής της πληροφορίας. Ευαγγελίζεται, δηλαδή, μια συλλογικότητα συμπληρωματικού τύπου, όπου το άτομο κινείται ως ανταγωνιστική μονάδα στην αγορά εργασίας. Προωθεί μια ευελιξία, η οποία περιέχει την επιλεκτικότητα, την εναλλακτικότητα, την αποσπασματικότητα, τη διεκπεραίωση και τη διαχείριση της πληροφορίας.
Αυτή η διαδικασία μπορεί να εφαρμοστεί με τη χρήση της τεχνολογίας που εκφράζεται με τον ψηφιακό μηχανισμό, ο οποίος καταργεί σε μεγάλο βαθμό τη σχέση του μαθητή με τη μάθηση, τον στοχασμό και τη γνώση, τη συνείδηση, την κατανόηση και τη συλλογικότητα.
Ενώ ο ψηφιακός μηχανισμός είναι ένα εργαλείο-μέσο για την ταχύτερη και πολυπλοκότερη προσέγγιση των επιστημονικών γνώσεων ταυτίζεται με τον σκοπό του σχολείου που είναι η μάθηση και η γνώση.
Με τη δημιουργία του ψηφιακού σχολείου αλλάζει ο σκοπός της διδασκαλίας των γνωστικών αντικειμένων, που δεν είναι η μάθηση αλλά η δυνατότητα επεξεργασίας της πληροφορίας μέσα από τις δικτυακές λειτουργίες. Ο εκπαιδευτικός και ο μαθητής εντάσσονται στη δικτυακή-ηλεκτρονική-ψηφιακή λειτουργία σαν να συμμετέχουν σε ένα video game.
Η αποσπασματικότητα της γνώσης που παρέχεται στο σημερινό σχολείο, η διαχείριση της πληροφορίας και η «διαθεματικότητα», δηλαδή η σύνδεση γνωστικών πεδίων και πληροφοριών χωρίς επιστημονική μεθοδολογία, εμποδίζουν τον μαθητή να έχει μια ενιαία αντίληψη για τις επιστήμες.
Ο μαθητής μπορεί να μεταφέρει επιλεγμένες πληροφορίες φορμαλιστικά στις ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες, ενώ στις φυσικές, μαθηματικές και τεχνολογικές επιστήμες αποκτά απομνημονευτική και αναπαραγωγική ικανότητα εφαρμογών με αποτέλεσμα να καταργείται η κριτική και δημιουργική σκέψη και η δυνατότητα εξήγησης των επιστημών.
Το πρόγραμμα σπουδών του σχολείου μετατρέπεται σε διαθεματικό, που είναι μια έκφραση του μεταμοντερνισμού, ευνοώντας τη συστέγαση των θεωριών συμπληρωματικά χωρίς μια ενιαία, οργανική δυνατότητα σύνδεσης των επιστημονικών αντικειμένων.
Ετσι στο πρόγραμμα σπουδών υπάρχει οριζόντια επικοινωνία θεματικών κύκλων, που έχουν σχέση με το αντικείμενο που εξετάζεται, και μια αυθαίρετη επιλογή επιμέρους πλευρών για σχολιασμό, χωρίς κατεύθυνση και στάδια ανάπτυξης του προβλήματος.
Με τη διαθεματικότητα προκαλείται σύγχυση στους μαθητές. Για παράδειγμα, στο μάθημα της Πολιτικής Παιδείας υπάρχει ταύτιση τριών διαφορετικών επιστημονικών αντικειμένων, της Οικονομικής Επιστήμης, της Πολιτικής Επιστήμης και της Κοινωνιολογίας, που οδηγεί σε εμπλοκή της σκέψης του μαθητή και έχει μέχρι τώρα αρνητικά αποτελέσματα σε μορφωτικό, διδακτικό, μαθησιακό και γνωστικό επίπεδο.
Επιπλέον, δεν δίνεται η δυνατότητα στον μαθητή να κατανοήσει τη διαφορετικότητα των επιστημών μέσα από τις αρχές, τους σκοπούς, το αντικείμενο και τη μέθοδό τους. Ως γνωστόν, οι επιστήμες αυτές έχουν διαφορετικό αντικείμενο και μέθοδο, που σημαίνει ότι θέτουν εννοιολογικά και μεθοδολογικά διαμορφωμένα ερωτήματα–προβλήματα που αντιστοιχούν σε διαφορετικά πεδία της κοινωνικής πραγματικότητας.
Τα διαφορετικά αντικείμενα και μέθοδοι πρέπει να διδάσκονται στον μαθητή ως ολοκληρωμένα επιστημονικά αντικείμενα, για να υπάρχει αντιστοιχία επιστήμης και μαθήματος, ώστε να κατοχυρώνεται η διακριτότητα του περιεχομένου και η αυτοτελής διδασκαλία τους.
Οι στόχοι του προγράμματος σπουδών οδηγούν σε έναν ισοπεδωτισμό, δηλαδή στην αντίληψη της απόλυτης ελευθερίας και ευελιξίας στα άτομα και στις ομάδες που συμμετέχουν σε έναν κοινό σκοπό. Υπάρχει σε αυτό το πρόγραμμα σπουδών διαχείριση, χρήση και διεκπεραίωση των γνώσεων, υπό μορφή συσσωρευμένων πληροφοριών, ομαδοποιημένων και συνεκτικά εκφρασμένων σε κλειστά συστήματα, που αποκλίνουν από τους πραγματικούς σκοπούς της εκπαίδευσης και της σχολικής διαδικασίας και κατά κανέναν τρόπο δεν προσανατολίζουν τον μαθητή προς τη μάθηση.
Εμείς πιστεύουμε ότι ο πραγματικός στόχος της εκπαίδευσης είναι η μάθηση και η γνώση του αντικειμένου. Αυτό σημαίνει ότι ο μαθητής πρέπει να αντιλαμβάνεται, να κατανοεί και να προσλαμβάνει το σύνολο του περιεχομένου με εννοιολογικές προκείμενες και ταυτόχρονα να το επεξεργάζεται νοηματικά, σημασιολογικά και ερμηνευτικά και όχι αποσπασματικά.
Η διδασκαλία είναι ποιοτική και ποσοτική διαδικασία και όχι μόνο μετρική, που απελευθερώνει μορφές της γνώσης σε σχέση με την υλική, νοητική και συνειδητή πραγματικότητα.
Για μας σκοπός του σχολείου είναι η στοχαστική, ενεργητική, δημιουργική επεξεργασία των γνώσεων μέσα από τον λόγο και τη γλωσσική επεξεργασία σε πεδία των διαφορετικών επιστημών και διαφορετικών μεθόδων, οι οποίες μπορούν να κατευθύνονται σε μια συνθετική μεθοδολογία γενικής αποδοχής και όχι σε μια συμβατική γλώσσα.
Το ζητούμενο είναι η ουσιαστική και όχι η συμβατική προσέγγιση των γνώσεων, τέτοια που να κατοχυρώνει την ετεροκαθορισμένη γνώση, την ποικιλομορφία και πολυμορφία, αποφεύγοντας τον αναγωγισμό.
*Οικονομολόγος, σχολικός σύμβουλος, πρόεδρος της Ενωσης Οικονομολόγων
**Ιστορικός, οργανωτικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...