Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

Best Workplaces Hellas 2015

Η λίστα με τις Επιχειρήσεις με το Καλύτερο Εργασιακό Περιβάλλον στην Ελλάδα για το 2015 συντάχθηκε από το Great Place to Work® Hellas με την ακαδημαϊκή συνεργασία του ALBA Graduate Business School και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, Χορηγό Επικοινωνίας της Έρευνας, στις 29 Μαρτίου 2015.
Η λίστα Best Workplaces Hellas 2015 χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες μεγέθους: στις 10 καλύτερες εταιρείες με πάνω από 250 εργαζόμενους, στις 10 καλύτερες εταιρείες με 50 έως 250 εργαζόμενους και στις 3 καλύτερες εταιρείες με 20 έως 49 εργαζόμενους.
Στην Έρευνα Best Workplaces στην Ελλάδα για το 2015 συμμετείχαν 51 εταιρείες και το ανώνυμο ερωτηματολόγιο συμμετοχής στην έρευνα έλαβαν περίπου 12.700 εργαζόμενοι.

Δείτε τα αποτελέσματα της έρευνας στην ηλεκτρονική διεύθυνση:  Great Place to Work 2015     

Ερχεται ο θάνατος της... γραμματέως

Μπορεί το επάγγελμα να έχει αναβαθμιστεί, η γραμματέας να γίνεται personal ή executive assistant, αλλά η απειλή από την τεχνολογία υπάρχει. Οι εφαρμογές στα smartphones, οι εικονικοί βοηθοί από τη Βομβάη που πληρώνονται με την ώρα και οι περικοπές θέσεων εργασίας.
Η γραμματέας έχει πεθάνει. Η τεχνολογία και οι επίπεδες εταιρικές δομές έχουν βάλει αυτή την εργασιακή ομάδα στα σκουπίδια. Στο μέλλον, το ρόλο των προσωπικών βοηθών θα εκτελούν μικροεπεξεργαστές με τηλεχειρισμό. Έχουμε ήδη κάνει τα μισά της διαδρομής μέχρι αυτό το σημείο. Θέλεις να μιλήσεις με τον εμπορικό σου διευθυντή; Το ζητάς από το Siri (εφαρμογή στα smartphone). Θέλεις παρόλα αυτά να έχεις γραμματειακές υπηρεσίες; Τότε προσλαμβάνεις μία εικονική βοηθό από τη Βομβάη ή το Μπρούκλιν με την ώρα.
Στο ρόλο της γραμματέως αποκρυσταλλώνονται οι φόβοι για τον τρόπο με τον οποίο θα επηρεάσουν τεχνολογία και αυτοματισμοί τις υπαλληλικές θέσεις εργασίας. Κάποτε αυτός ήταν φόβος μόνο για τους εργαζόμενους στη βιομηχανία. Σήμερα όμως, τα ρομπότ επελαύνουν και στα γραφεία.
Αντλώντας στοιχεία από την ONS, ο Καρλ Μπένεντικτ Φρέι και ο Μάικλ Όζμπορν του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης βρήκαν ότι την περίοδο 2001 – 13, εξαφανίστηκαν 33.000 θέσεις γραμματέων. Κι αυτό ήταν μόνο στο Λονδίνο. Συνολικά την Βρετανία, υπήρξε πτώση 47% που αντιστοιχεί σε 163.000 θέσεις εργασίας που χάθηκαν.
Μεγάλος μέρος βέβαια αποδίδεται στην οικονομική κρίση και την ύφεση, καθώς οι εργοδότες αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε περικοπές και οι γραμματείες από την πλευρά τους αναγκάστηκαν να εργάζονται για περισσότερα από ένα στελέχη.
Έρευνα του Roosevelt Institute καταλήγει ότι οι απώλειες θέσεων εργασίας από τον ιδιωτικό τομέα κατά τη διάρκεια της ύφεσης αφορούσαν κυρίως υποστηρικτικές θέσεις που καταλάμβαναν γυναίκες, των οποίων τα καθήκοντα μοιράστηκαν στους υπόλοιπους εργαζόμενους.
Παρά την οικονομική ανάκαμψη, η αυτοματοποίηση απειλεί το επάγγελμα των γραμματέων. «Οι γραμματείς είναι ένα επάγγελμα όπου ήδη γίνεται αισθητή η υποκατάσταση της γνωστικής εργασίας από την αυξανόμενη ικανότητα για εξελιγμένους αλγόριθμους»
Αυτό διαφέρει πολύ από το σενάριο που είχε περιγράψει το 1961, το αμερικανικό περιοδικό Today’s Secretary. Τότε αναφερόταν ότι «ο ηλεκτρονικός υπολογιστής» θα επέτρεπε στη γραμματέα του μέλλοντος να ξεκινά τη δουλειά της το μεσημέρι και να έχει μεγάλο διάστημα διακοπών. Εν αντιθέσει με τις ζοφερές προβλέψεις των ερευνητών της Οξφόρδης, αυτό το άρθρο υποστήριζε ότι οι γραμματείς θα παρέμεναν επάγγελμα με μεγάλη ζήτηση.
Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση πιστεύει η Λιν Πέριλ, γραμματέας από την Καλιφόρνια και συγγραφέας του βιβλίου «Swimming in the Steno Pool: A Retro Guide to Making It in the Office». Με την παραδοσιακή έννοια του όρου, η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα επάγγελμα που βρίσκεται σε παρακμή. Προσφέρει όμως, ακόμη και σήμερα σημαντικές ευκαιρίες.
Ένα χαρακτηριστικό της γραμματειακής δουλειάς που είναι δύσκολο να αντικατασταθεί είναι ότι δίνει στα στελέχη μεγαλύτερο στάτους. Η γραμματέας θεωρείται διακριτικό τιμής και επιτυχίας.
Η κα. Πέριλ επισημαίνει μάλιστα, πως η σχέση της γραμματέως με την τεχνολογία δεν ήταν πάντα κακή. Η γραφομηχανή άλλωστε, ήταν ο βασικός λόγος που κατά τη δεκαετία του 1980, μπήκε στην αγορά εργασίας πρωτοφανής αριθμός γυναικών.
Από τη δεκαετία του 1970, τα πρώτα συστήματα επεξεργασίας λέξεων άρχισαν να διεισδύουν σε αυτό που θεωρείται η καρδιά της γραμματειακής εργασίας: η υπαγόρευση και η πληκτρολόγηση. «Αυτό ήταν καλό, γιατί επέτρεψε στην γραμματειακή εργασία να εξελιχθεί σε κάτι με μεγαλύτερη ποικιλία, περισσότερα διευθυντικά καθήκοντα, ακόμη κι αν σήμαινε ότι θα προσλαμβάνονταν λιγότερες γραμματείς ή εάν κατέστρεφε το λόγο ένα αφεντικό – μία γραμματέας».
Δεν είναι όμως, η μόνη που πιστεύει ότι θα υπάρχει πάντα ζήτηση για γραμματειακές θέσεις. Είναι λογικό για τα ανώτερα κλιμάκια της διοίκησης να έχουν κάποιον που να ενεργεί ως θυρωρός, αλλά και να φροντίζει περίπλοκα αλλά χρονοβόρα καθήκοντα, απελευθερώνοντας έτσι τα χέρια του αφεντικού» εξηγεί.
Διαφορετικοί τίτλοι συνεπάγονται διαφορετικά γραφεία. Οι βοηθοί των στελεχών (executive assistant) μπορεί να διαφέρουν από τις προσωπικές βοηθούς (personal assistant) κατ΄ αρχήν γιατί καλούνται σε συναντήσεις προκειμένου να αντικαταστήσουν το αφεντικό τους.
Σύμφωνα με την Διεθνή Ένωση Διοικητικών Επαγγελματιών των ΗΠΑ (μέχρι πρότινος γνωστή ως Εθνική Ένωση Γραμματέων) απαιτείται πανεπιστημιακό πτυχίο προκειμένου να γίνει κανείς βοηθός υψηλά ιστάμενου στελέχους.
Η Βικτόρια Ράμπιν, ιδρύτρια του Executive Assistants Organization, αναφέρει πως η τεχνολογία έχει κάνει το ρόλο του «θυρωρού» για την γραμματέα ακόμη πιο σημαντικό, καθώς καλείται να προστατεύσει το αφεντικό της από την πλημμύρα των email. Αναφέρει πως σε πολύ υψηλά επίπεδα, ένας βοηθός στις ΗΠΑ μπορεί να έχει ετήσιες απολαβές ακόμη και 250.000 δολ. συν μπόνους (ενώ ο μέσος μισθός είναι 50.000 με 54.999 δολ.)
Στην ανώτατη βαθμίδα «κάνεις ό,τι απαιτείται για να είσαι απαραίτητος» εξηγεί και συμπληρώνει: «Δεν μπορείς να πάρεις τίποτα επί προσωπικού – ορισμένες φορές λειτουργείς σαν Babysitter».
Ο Στιβ Χάλαμ, γενικός διευθυντής της Page Group δηλώνει πως η διαχείριση της ατζέντας είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ρόλους. «Εάν ένας CEO δεν βρίσκεται στο αεροπλάνο στην ώρα του, μπορεί να επηρεαστούν πολλοί» εξηγεί.
Η Σάρα Έβερετ είναι προσωπική βοηθός για τον βετεράνο του private equity, Τζον Μούλτον, επί 30 έτη. Ο ίδιος έχει μία ακόμη προσωπική βοηθό η οποία ασχολείται μόνο με την επιχείρηση Better Capital. Η κα. Έβερετ εξηγεί πως γνωρίζει τον κ. Μούλτον τόσο καιρό που πλέον ξέρει πως σκέφτεται. «Η δουλειά μου μεγαλώνει με τον καιρό. Δεν νομίζω ότι θα έχω ποτέ λιγότερη δουλειά» δηλώνει.
Το επάγγελμα πάντως παραμένει γυναικοκρατούμενο: το 97% των 15.000 μελών της  ΙΑΑΡ είναι γυναίκες. Η προσωπική σχέση όμως, μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα. Μία προσωπική βοηθός που εργαζόταν στο Λονδίνο για περισσότερο από 10 χρόνια δηλώνει πως το να εργάζεσαι για έναν CEO μπορεί να αποδειχθεί πολύ δύσκολο. «Έχουν πάντα δίκιο» συμπληρώνει. Αναφέρει μάλιστα ότι ένας εργοδότης είχε απέναντί της «ανάρμοστη συμπεριφορά». Όταν κανείς δεν ήταν στο γραφείο, έκανε την κίνησή του. Δεν ήταν μόνο το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης. Ήταν και η απογοήτευση που την κατέβαλε. «Με μείωνε, σταμάτησε να μου λέει ευχαριστώ" εξιστορεί η ίδια καταλήγοντας ότι αναγκάστηκε να σταματήσει. Τελικά όμως, ήταν η προσωπικότητα του συγκεκριμένου ανθρώπου που τερμάτισε την γραμματειακή της καριέρα. «Ήταν η τελευταία σταγόνα» δηλώνει η ίδια.

Πηγή: Euro2day

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

Ψάρια και ντομάτες από… την πόλη

Μία βερολινέζικη start-up εταιρεία παράγει φιλικά προς το περιβάλλον τρόφιμα για τους τοπικούς καταναλωτές. Στη λίστα προϊόντων της περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων βιολογικά λαχανικά και ψάρια.
Στους χώρους μιας παλιάς βερολινέζικης μπυραρίας ξεκίνησε μία επαναστατική πρωτοβουλία αστικής καλλιέργειας. Εκεί υπάρχει τα τελευταία χρόνια ένας πυρήνας καλλιτεχνών και νεοφυών επιχειρήσεων (start-ups). Το τελευταίο καινοτόμο εγχείρημα αυτής της δημιουργικής κοινότητας είναι μία αστική φάρμα που εφοδιάζει τους ενδιαφερόμενους Βερολινέζους με βιολογικά ψάρια και λαχανικά. Ο Κρίστιαν Έχτερναχτ και ο Νίκολας Λέσκε δημιούργησαν ένα πρωτότυπο σύμπλεγμα ιχθυοτροφείου και θερμοκηπίου χρησιμοποιώντας μεθόδους υδροκαλλιέργειας.
Οι συγκεκριμένες μέθοδοι ξεκίνησαν στην πρώην Ανατολική Γερμανία, ωστόσο η νέα τάση της αστικής καλλιέργειας τις ξαναφέρνει στο προσκήνιο και συμβάλλει στην εξέλιξή τους. Έως το 2050 εκτιμάται ότι θα διαμένουν σε πόλεις τα δύο τρία του παγκόσμιου πληθυσμού. Το αντίστοιχο ποσοστό ξεπερνά ήδη σήμερα το 50% κι ενώ οι περιβαλλοντικοί δείκτες είναι, αν μη τι άλλο, ανησυχητικοί: οι πόλεις καταναλώνουν το 75% της παγκόσμιας ενέργειας και εκπέμπουν το 70% της συνολικής ποσότητας διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Η υδροκαλλιέργεια επιδιώκει να καταστήσει πιο βιώσιμα τα μεγάλα αστικά συγκροτήματα του μέλλοντος.
Το όραμα που είχαν προ τριών ετών ο Έχτερναχτ και ο Λέσκε ήταν να παράγουν τρόφιμα εκεί όπου καταναλώνονται. Η start-up εταιρεία που δημιούργησαν για αυτό το σκοπό ονομάζεται Ecofriendly Farmsystems (EFC). Υπεύθυνος για την εκτροφή των ψαριών είναι ο Νταγκ Ζόμερφελντ. Επιβλέπει 13 μεγάλες δεξαμενές, οι οποίες έχουν γεμίσει με νερό της βροχής. Σε μία από αυτές κολυμπούν 2.000 πέρκες από τη Νότια Αφρική, οι οποίες απαιτούν θερμοκρασία νερού περί τους 28 βαθμούς Κελσίου. Όπως λέει ο Νταγκ Ζόμερφελντ, τα ψάρια είναι ακόμη μικρά, αλλά με την κατάλληλη εκτροφή θα ζυγίζουν σε οκτώ μήνες περίπου 750 γραμμάρια το καθένα.
 
Κατά 90% μικρότερη κατανάλωση νερού
Το θερμοκήπιο του EFC είναι μία φωτεινότατη γυάλινη αίθουσα. Το δάπεδό της διατρέχεται από αυλάκια μήκους αρκετών μέτρων, γεμάτα με βαμβάκι που εμπεριέχει μεταλλικά ιχνοστοιχεία. Εκεί μέσα καλλιεργούνται μελιτζάνες, ντομάτες, αγγούρια, πιπεριές, τα οποία φύτεψε ο κηπουρός Ρόμπερτ Ντίτριχ με τη βοήθεια συναδέλφων του. Για την ανάπτυξη των φυτών αξιοποιούνται κατάλοιπα της ιχθυοκαλλιέργειας. Η αστική φάρμα χρειάζεται 90% λιγότερο νερό σε σχέση με τις συμβατικές αγροτικές καλλιέργειες. «Η καλλιέργεια των φυτών μας γίνεται χωρίς φυτοφάρμακα, χρησιμοποιούμε καθαρά βιολογικά εντομοκτόνα», λέει ο Ρόμπερτ Ντίτριχ. Και η ιχθυοκαλλιέργεια είναι πλήρως απαλλαγμένη από αντιβιοτικά. Επιπλέον, το γεγονός ότι τα προϊόντα παράγονται σε πολύ κοντινή απόσταση από τους καταναλωτές τους συμβάλλει σε σημαντική μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα για τη μεταφορά τους στα σημεία πώλησης εντός της πόλης.
Απώτερος στόχος των ιδιοκτητών της εταιρείας EFC να μεταφέρουν μία φθηνότερη εκδοχή του ίδιου μοντέλου καλλιέργειας σε αναπτυσσόμενες χώρες. Ωστόσο, αυτό το διάστημα οι δύο νέοι επιχειρηματίες επιχειρούν ακόμη να πείσουν περισσότερες επιχειρήσεις στην Ευρώπη για τα πλεονεκτήματα της αστικής καλλιέργειας τροφίμων.

Πηγή: Deutsche Welle

Η αυτοτελής διδασκαλία της Οικονομικής Επιστήμης στο Λύκειο και η κατάργηση του μαθήματος "Πολιτική Παιδεία"

Η ακόλουθη επιστολή προς τον Υπουργό Παιδείας εστάλη από το Κεντρικό Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Οικονομολόγων:

Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ,

Σύμφωνα με το Πρόγραμμα Σπουδών του νέου Λυκείου, το μάθημα της «Πολιτικής Παιδείας» αντικαθιστά τα μαθήματα των «Αρχών Οικονομίας», Κοινωνιολογίας και Πολιτικής Επιστήμης. Το μάθημα της Οικονομίας το οποίο διδασκόταν ως αυτοτελές, σύμφωνα με τις  επιστημολογικές αρχές και τη διδακτική μεθοδολογία που ακολουθούσαν οι διδάσκοντες, ήταν ιδιαίτερα αγαπητό στους μαθητές και πρόσφερε συστηματοποιημένα  και με κατανοητό τρόπο τις βασικές οικονομικές έννοιες, έννοιες απαραίτητες για κάθε πολίτη προκειμένου να κατανοήσει, να ερμηνεύσει και να συνειδητοποιήσει την οικονομική πραγματικότητα.

Έτσι το μάθημα της Οικονομίας, σύμφωνα με το Νόμο 4186/13, διδάσκεται ως ξεχωριστό-αυτοτελές μάθημα μόνο στη  Γ΄ τάξη του Γενικού Λυκείου. Θεωρούμε όμως οπισθοδρόμηση και την κατάργηση του μαθήματος «Αρχές Οργάνωσης και Διοίκησης» της Γ΄ τάξης Λυκείου, ενός αντικειμένου που είναι απαραίτητο σε όλους τους κλάδους σπουδών και είναι ενταγμένο στα σύγχρονα διεθνή εκπαιδευτικά συστήματα.

Με τη διδασκαλία του μαθήματος της "Πολιτικής Παιδείας" διαπιστώνουμε ότι  παρουσιάζεται μεγάλη σύγχυση των μαθητών ως προς τις έννοιες που καλούνται να κατανοήσουν και να αφομοιώσουν. Αυτό συμβαίνει γιατί κυριαρχεί μια κοινωνιολογίζουσα προσέγγιση των οικονομικών και πολιτικών  φαινομένων που οδηγεί σε διαστρέβλωση του αντικειμένου και της διδασκαλίας τους.
Εκτός των άλλων υπάρχουν και πλείστα επιστημονικά λάθη σχετικά με το αντικείμενο της Οικονομίας.

ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΣΕ ΤΡΙΑ  ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ  ΜΑΘΗΜΑΤΑ. 

Με εκτίμηση
Εκ του Κεντρικού Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Οικονομολόγων

Πηγή: Alfavita

Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

Η κατάρα του αδύναμου ευρώ

Η χαλαρή νομισματική πολιτική της ΕΚΤ αποδυναμώνει το ευρώ και απογειώνει τις εξαγωγές. Παράλληλα όμως αυξάνεται ο πληθωρισμός. Και τα δύο φαινόμενα είναι ανεπιθύμητα και μακροχρόνια επικίνδυνα.
Tο ευρώ χάνει τη σημασία του ως μέσο πληρωμής για τους γερμανούς εξαγωγείς. Σύμφωνα με στοιχεία της Στατιστικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας το 2014 μόνο το 62% των εμπορικών συναλλαγών κρατών εκτός ΕΕ έγινε σε ευρώ, όταν το 2010 ήταν 67%. Από τότε το ποσοστό πέφτει συνεχώς. Τη θέση του ευρώ καταλαμβάνει το δολάριο. Πέρυσι οι συναλλαγές σε δολάρια έφτασαν το 26%, καταγράφηκε δηλαδή αύξηση κατά 3% σε σχέση με το 2013.
 
Ανασφάλεια στον ευρωπαϊκό χώρο
«Η καθοδική τάση δείχνει ότι η αποδοχή του κοινού νομίσματος σε ορισμένους από τους εμπορικούς εταίρους μας είναι προβληματική» τονίζει στη Deutsche Welle ο Φόλκερ Τράιερ, επικεφαλής εξαγωγών του Γερμανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου (DIHK). «Βασική αιτία για το φαινόμενο αποτελεί η ανασφάλεια γύρω από τις οικονομικές εξελίξεις στην Ευρώπη. Ένα νόμισμα μπορεί να είναι ισχυρό διαχρονικά, μόνο όταν πίσω του βρίσκεται ένα οικονομικά εύρωστο οικονομικό περιβάλλον. Η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής, επειδή ισχυρές βιομηχανικές χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην προώθηση μεταρρυθμίσεων. Έτσι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αντιδρά με επεκτατική νομισματική πολιτική, όταν την ίδια ώρα η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ εγκαταλείπει την πολιτική των χαμηλών επιτοκίων», θυμίζει ο Τράιερ. «Όλοι αυτοί οι παράγοντες κάνουν το δολάριο πιο ελκυστικό για τους εμπορικούς μας εταίρους. Επιπλέον την κατάσταση επιβαρύνει η όλη ιστορία με την Ελλάδα».
Ο Γκρέγκορ Βολφ από τον γερμανικό σύνδεσμο εξαγωγικού εμπορίου BGA αναφέρει κι άλλες αρνητικές πτυχές της πολιτικής φθηνού χρήματος, κυρίως για τις επιχειρήσεις με εξαγωγικό προφίλ. «Η ανάγκη για εργαλεία εξασφάλισης των συναλλαγματικών ισορροπιών γίνεται συνεχώς μεγαλύτερη. Η απότομη υποτίμηση του ευρώ, που βρήκε απροετοίμαστες τις μικρές επιχειρήσεις, οδήγησε σε σημαντικές οικονομικές απώλειες. Από την άλλη πλευρά ανεβαίνει συνεχώς η αυτοπεποίθηση των γοργά αναπτυσσόμενων χωρών με συνέπεια να δυσκολεύει η σύναψη, μαζί τους, εμπορικών συμβολαίων με ρήτρα ευρώ», υποστηρίζει ο Βολφ.
 
Φθίνουσα αποδοχή του ευρώ
Ο Φόλκερ Τράιερ από το DIHK δεν θέλει να χαρακτηρίζεται ως απαισιόδοξος. «Για να το πω καθαρά, η γερμανική οικονομία απολαμβάνει μεγάλα οφέλη από την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση. Και το ασθενές ευρώ ενισχύει ακόμη περισσότερο τις εξαγωγές μας και την ανάπτυξη», επισημαίνει. Παράλληλα όμως προειδοποιεί τους εξαγωγείς να μην επαναπαύονται στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας που επιφέρει το ασθενές ευρώ. «Γιατί κανένα προϊόν δεν γίνεται καλύτερο και καμιά επιχείρηση δεν γίνεται πιο αποτελεσματική κατ΄αυτόν τον τρόπο. Επιπλέον, οι συνεχώς μεταβαλλόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες δυσκολεύουν τις επιχειρήσεις στον σχεδιασμό και αυξάνουν το ασφαλιστικό κόστος».
Σύμφωνα μάλιστα με έρευνα του DIHK η διακύμανση των νομισμάτων προσλαμβάνεται ως επιχειρηματικός κίνδυνος. «Γι αυτό αποτελεί πλεονέκτημα να γίνεται ο υπολογισμός των πωλήσεων στο νόμισμα της χώρας», τονίζει ο Τράιερ. Για τον Γκρέγκορ Βολφ, το ευρώ βρίσκεται σε καλό δρόμο να υποκαταστήσει το δολάριο. «Ωστόσο, όταν κάποιος δεν κάνει ούτε το ελάχιστο για να βγει από την κρίση, όπως γίνεται με τους Ευρωπαίους, και όταν παρακάμπτει το δικό του νόμισμα, δεν πρέπει να παραξενεύεται για τη φθίνουσα εμπιστοσύνη και αποδοχή του ευρώ. Το τίμημα είναι η αύξηση του κόστους συναλλαγών και οι τεράστιες πιέσεις στον τομέα των εισαγωγών, τόσο για τους καταναλωτές, όσο και για τις επιχειρήσεις».

Πηγή: Deutsche Welle

Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Η CeBIT στον αστερισμό της ψηφιακής οικονομίας

Η «d!conomy», ψηφιακή οικονομία, βρίσκεται στο επίκεντρο της φετινής διεθνούς έκθεσης τεχνολογίας πληροφορικής και επικοινωνιών CeBIT που άνοιξε χθες τις πύλες της στο Ανόβερο της Γερμανίας.
Κάποτε η CeBIT ήταν η μεγαλύτερη έκθεση ηλεκτρονικών υπολογιστών στον κόσμο. Εντούτοις οι ραγδαίες εξελίξεις που επέφερε η ψηφιοποίηση τόσο στην οικονομία όσο και στην κοινωνία, έμελλε να αλλάξουν και τον χαρακτήρα μιας τέτοιας έκθεσης. Στο πεδίο των smartphone και tablets για παράδειγμα, η Mobile World Congress της Βαρκελώνης ή η Consumer Electronic Show CES του Λας Βέγκας έχουν κλέψει προ πολλού τα ηνία από το Ανόβερο. Έτσι η CeBIT αποφάσισε να επιστρέψει εκεί από όπου ξεκίνησε: σε μια έκθεση αμιγώς για επιχειρηματίες -όπως στα μέσα της δεκαετίας του 1980- που να είναι λιγότερο πολύχρωμη και να επικεντρώνεται περισσότερο στην ουσία.
 
Η Κίνα τιμώμενη χώρα
Στο επίκεντρο της φετινής έκθεσης τίθεται η ψηφιοποίηση που δεν επηρεάζει πλέον μόνον την καθημερινότητα των ανθρώπων αλλά και τη λειτουργία των επιχειρήσεων. Οι διοργανωτές επέλεξαν το σύνθημα «d!conomy», από το digital και economy, δηλαδή ψηφιακή οικονομία, όπως εξηγεί ο επικεφαλής της CeBIT Όλιβερ Φρέζε:
«Η d!conomy» είναι το κυρίαρχο θέμα της CeBIT. Περιγράφει την τάχιστη είσοδο της ψηφιοποίησης σε όλους τους οικονομικούς και κοινωνικούς τομείς. Πριν γίνει πραγματικότητα το ‘ίντερνετ των πραγμάτων’, οι επιχειρήσεις πρέπει να επενδύσουν δισεκατομμύρια σε τηλεπικοινωνιακές δομές, σε διαδικασίες ανάλυσης δεδομένων, σε εργαλεία αξιολόγησης. Όλα αυτά παρουσιάζονται εδώ στη CeBIT».
Στη φετινή έκθεση συμμετέχουν περισσότεροι από 3.300 εκθέτες από 70 χώρες του κόσμου, ανάμεσά τους πολλά μεγάλα ονόματα του χώρου: Samsung, Vodafone, Deutsche telekom, Huawei, Hewlett Packard, Intel αλλά και Dropbox και Xiaomi. Η τελευταία είναι μια κινεζική εταιρία που ιδρύθηκε μόλις πριν από πέντε χρόνια και η οποία είναι εν τω μεταξύ πρώτη σε πωλήσεις smartphone στην Κίνα. Η Κίνα παίζει εξέχοντα ρόλο στη φετινή έκθεση αφού είναι η τιμώμενη χώρα. Το 20% των εκθετών είναι Κινέζοι.
«Η Κίνα είναι η ισχυρότερη τιμώμενη χώρα που είχε ποτέ η CeBIT, με περισσότερες από 600 επιχειρήσεις. Από ένα καθαρό εργοστάσιο η Κίνα εξελίχθηκε σε έναν παγκόσμιο πάροχο λύσεων για τον ψηφιακό κόσμο», λέει ο Όλιβερ Φρέζε.
 
Ρίσκο ή ευκαιρία η ψηφιοποίηση;
Τι ρόλο μπορεί να διαδραματίσει σε όλα αυτά η Γερμανία; Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε ο σύνδεσμος Bitkom, το 86 % των ερωτηθέντων αντιμετωπίζουν την ψηφιοποίηση περισσότερο σαν ευκαιρία παρά σαν ρίσκο. Γεγονός είναι ότι ο κλάδος δημιουργεί συνεχώς νέες θέσεις εργασίας στη Γερμανία.
Αυτές της ημέρες το Ανόβερο γίνεται λοιπόν τόπος συνάντησης όχι μόνον των μεγάλων επιχειρήσεων αλλά και των start-up και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Μολονότι θωρούνται ραχοκοκαλιά της γερμανικής οικονομίας, οι μικρομεσαίοι βρίσκονται ακόμη στα πρώτα βήματα της ψηφιοποίησης ενώ και τα start-up έχουν να διανύσουν ακόμη έναν εξαιρετικά μακρύ δρόμο. Εντούτοις το ερώτημα που τίθεται -και σε αυτό φαίνεται να συμφωνούν όλοι οι ειδικοί στο Ανόβερο- δεν είναι εάν θα πρέπει μια εταιρία να προσαρμόσει ή να αναθεωρήσει το επιχειρηματικό της μοντέλο, αλλά απλά πότε;
Ο επικεφαλής της Bitkom Ντίτερ Κεμπφ χρησιμοποιεί συχνά το εξής παράδειγμα για να περιγράψει την κατάσταση: «Το ωραιότερο παράδειγμά μου, γιατί πολλοί το θεωρούν τρελό: Σήμερα ένα μαραγκός σκέφτεται ότι ο απέναντι μαραγκός είναι ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής του. Εγώ λέω ότι ίσως να πλανάται. Ενδεχομένως το κατάστημα φωτοτυπιών δίπλα του να κατασκευάζει σε 5-7 χρόνια έπιπλα με έναν τρισδιάστατο εκτυπωτή. Όχι από ξύλο, αλλά σίγουρα από πλαστικό ή μέταλλο».
Δεν είναι τυχαίο ότι στην ίδια έρευνα της Bitkom, ένας στους πέντε επιχειρηματίες υποστηρίζει ότι η ψηφιοποίηση θέτει σε κίνδυνο την επαγγελματική του επιβίωση.

Πηγή: Deutsche Welle

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

Πρώτα η δουλειά και μετά... η υγεία

Οι πιεστικές συνθήκες δουλειάς κάνουν πολλούς εργαζόμενους να βάζουν την υγεία τους σε δεύτερη μοίρα, όπως καταδεικνύει νέα έρευνα του γερμανικού Ιδρύματος Μπέρτελσμαν.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της νέας αντιπροσωπευτικής έρευνας που παρουσίασε σήμερα το Ίδρυμα Μπέρτελσμαν, ένα τέταρτο των 1000 πλήρως απασχολούμενων ατόμων που ερωτήθηκαν εργάζονται με υπερβολικά πιεστικούς ρυθμούς. Όπως δηλώνουν οι ερωτηθέντες, είναι αδύνατο να αντέξει κανείς μακροπρόθεσμα τόσο εξαντλητικές συνθήκες εργασίας. Το 18% των ερωτηθέντων φτάνει συχνά στα όριά του, ενώ το 23% δεν κάνει διαλείμματα. Μάλιστα ένας στους οκτώ πηγαίνει στη δουλειά ακόμη και όταν ασθενεί. Ως εκ τούτου πολλοί εργαζόμενοι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να προκαλέσουν βλάβες στην υγεία τους.
Το 42% των ερωτηθέντων εξέφρασε παράπονα ότι στο χώρο εργασίας κυριαρχεί η προσδοκία για διαρκή αύξηση της απόδοσης. Ένας στους τρεις δεν ξέρει πως πρέπει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις. Σε περιπτώσεις που επιτυγχάνονται πολύ υψηλοί στόχοι ανεβαίνει αυτομάτως ο πήχης των προσδοκιών από πλευράς των εργοδοτών. Αυτό συνιστά φαύλο κύκλο, από τον οποίο αδυνατεί να ξεφύγει κανείς, εκτιμά ένας στους δύο εργαζόμενους. Το 51% των ερωτηθέντων αναφέρουν ότι διαμορφώνουν ελάχιστα ή και καθόλου τον όγκο εργασίας τους.

Ρεαλιστικοί στόχοι εργοδοτών και εργαζομένων
Σύμφωνα με την Μπριγκίτε Μον, διευθυντικό στέλεχος του Ιδρύματος Μπέρτελσμαν, οι επιχειρήσεις θα πρέπει να παρέμβουν, ώστε να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος πίεσης στον χώρο εργασίας. Όπως επισήμανε η ίδια σε ανακοίνωση του ιδρύματος, «η διεύθυνση μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά τις απόψεις που επικρατούν για την απόδοση και θέτοντας ρεαλιστικούς στόχους να δημιουργήσει ένα υγιέστερο εργασιακό περιβάλλον».
Οι συντάκτες της έρευνας προτείνουν να τίθενται σε τακτική βάση δεσμευτικοί και ρεαλιστικοί στόχοι στο περιβάλλον εργασίας ανάμεσα σε εργοδότες και εργαζόμενους, προκειμένου να περιοριστεί η επικίνδυνη για τους απασχολούμενους υπέρβαση των ορίων τους.
Οι στόχοι που συμφωνούνται ανάμεσα στις δύο πλευρές θα πρέπει να είναι υλοποιήσιμοι εντός του προβλεπόμενου ωραρίου, υπογραμμίζει η Άνια Σεβαλιέ από την Ανώτατη Σχολή Αθλητισμού της Κολωνίας. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό οι εργαζόμενοι να συνειδητοποιήσουν τα ατομικά τους όρια, ώστε να είναι σε θέση να διαχειριστούν και να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μακροπρόθεσμα, τόνισε ο Γκερτ Καλούτσα από το Ινστιτούτο Ψυχολογίας της Υγείας GMK στο Μαρβούργο.

Πηγή: Deutsche Welle

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015

«Ποιoς σώζει ποιoν;»

«Ποιος σώζει ποιον;» είναι ο τίτλος του γερμανικού ντοκιμαντέρ 104 λεπτών που γύρισαν η Λέσλι Φράνκε και ο Χέρντολορ Λόρεντς. Θέμα του η οικονομική κρίση στην Ευρώπη με ιδιαίτερο βάρος στην Ελλάδα.
Η Λέσλι Φράνκε και ο Χέρντολορ Λόρεντς είναι ιδρυτές της κινηματογραφικής εταιρείας Kern στο Αμβούργο. Εδώ και 30 χρόνια γυρίζουν ντομιμαντέρ με οικονομικό και κοινωνικό περιεχόμενο και συνεργάζονται στενά με τα δημόσια γερμανικά κανάλια ZDF, WDR και στο γαλλογερμανικό ARTE.
H τελευταία τους ταινία «Ποιoς σώζει ποιoν;» προβάλλεται τις τελευταίες εβδομάδες κυριολεκτικά σε ολόκληρο τον κόσμο, σε περίπου 150 χώρες, αναμεσά τους στην Ελλάδα και φυσικά στη Γερμανία. Στο επίκεντρο βρίσκεται η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιρλανδία, ενώ στο τέλος παρουσιάζεται και το παράδειγμα της Ισλανδίας. Πριν από μερικές ημέρες η ταινία προβλήθηκε στην κινηματογραφική λέσχη της Καλλιτεχνικής Ένωσης της Κολωνίας. Η Λέσλι Φράνκε μιλώντας στην Deutsche Welle μας εξήγησε γιατί οι δύο κινηματογραφιστές θέλησαν να κάνουν αυτή την ταινία:
«Είχαμε ασχοληθεί για πολλά χρόνια, πάνω από δέκα χρόνια, με τις ιδιωτικοποιήσεις για παράδειγμα των σιδηροδρόμων ή του νερού και μετά ήρθε η οικονομική κρίση. Οι ειδήσεις ήταν γεμάτες με λέξεις και ρεπορτάζ που κανείς δεν καταλάβαινε. Αυτό διαρκούσε για χρόνια και είπαμε πως κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο και πως θα πρέπει να κάνουμε μια ταινία που να διαφωτίζει τον κόσμο».

Η Ελλάδα της υψηλής ανεργίας και των αδιεξόδων
Μέσα από την ταινία καταδεικνύεται ότι ο νεοφιλελευθερισμός, η αποκανονικοποίηση των αγορών και η εισαγωγή νέων οικονομικών προϊόντων ήταν οι βασικές αιτίες που οδήγησαν στην οικονομική κρίση. Παράλληλα επισημαίνεται πως το βάρος των τραπεζών μετακυλίεται στις πλάτες των φορολογουμένων.
«Τα χρέη είναι η περιουσία των πλουσίων και ο στόχος δεν είναι ο προσωπικός δανεισμός αλλά ο δανεισμός κρατών. Τα κράτη δηλαδή να είναι πάντοτε χρεωμένα ώστε οι τράπεζες να αποκομίζουν κέρδος» υπογραμμίζει η Λέσλι Φράνκε.
Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει την Ελλάδα της υψηλής ανεργίας και των αδιεξόδων, την Ισπανία των βάρβαρων εξώσεων μέσα από μια εντυπωσιακή ρεαλιστική κινηματογραφική καταγραφή και την Ισλανδία που επιχείρησε να αποκοπεί από τις μεγάλες διεθνείς τράπεζες, έκανε έρευνες για το ποιος ευθύνεται για την υπερχρέωση της χώρας και έστειλε στη φυλακή ακόμα και το διοικητικό συμβούλιο μια ολόκληρης τράπεζας. Καταγράφονται απόψεις πανεπιστημιακών, πολιτικών αλλά και μετανοημένων golden boys που στόχο είχαν κάποτε να φτιάχνουν αμφιλεγόμενα, επικίνδυνα προϊόντα υψηλού ρίσκου. Οι φορολογούμενοι όλης της Ευρώπης έχουν επωμισθεί τα χρέη των τραπεζών, σύμφωνα με τους Γερμανούς κινηματογραφιστές. Τα πακέτα διάσωσης δεν έφθασαν στα χέρια των Έλληνων πολιτών αλλά δόθηκαν για να σωθούν οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες, οι οποίες διατηρούσαν μεγάλο αριθμό ελληνικών ομολόγων στα χαρτοφυλάκιά τους όταν ξέσπασε η κρίση. Η άποψη αυτή κάθε άλλο όμως παρά η κυρίαρχη είναι στη Γερμανία. Πώς κρίνει αλήθεια η Λέσλι Φράνκε τον γερμανικό τύπο και τους πολιτικούς για τον τρόπο με τον οποίο αναφέρονται στην οικονομική κρίση στην Ελλάδα;
«Είναι καταστροφικός. Πρόκειται για μια απάτη εις βάρος όλων των ευρωπαϊκών λαών. Κανένας δεν λέει την αλήθεια, αυτό που πραγματικά συνέβη. Διερωτώνται για τα δισεκατομμύρια που δόθηκαν στην Ελλάδα και γιατί αυτή δεν καταφέρνει να σταθεί στα πόδια της. Η Ελλάδα όμως δεν πήρε ούτε ένα σεντ. Κι αυτό πρέπει να το λέμε και να το ξαναλέμε. Τα χρήματα πήγαν στις τράπεζες».

Μια ταινία που χρηματοδοτήθηκε από το κοινό
Μια από τις πιο εντυπωσιακές συνεντεύξεις είναι του πρώην τραπεζίτη Σατιαγίτ Ντας, ο οποίος εξηγεί πως οι τράπεζες προκάλεσαν την κρίση μέσα από τον συνεχή και υπερβολικό δανεισμό και στη συνέχεια επωφελήθηκαν. Οι τράπεζες μπορούν να δίνουν δάνεια διότι τα ασφαλίζουν με παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα υψηλού κινδύνου. Ο ίδιος ο Σατιαγίτ Ντας, είχε εφεύρει πολλά από αυτά τα παράγωγα προϊοντα και όπως ο ίδιος λέει «τα προϊόντα αυτά είναι σε θέση να κρύβουν ζημίες, τα κέρδη μπορούν να διαφεύγουν της προσοχής της δικαιοσύνης αλλά και να κρύβονται ένα σωρό πράγματα στους ισολογισμούς. Με αυτό τον τρόπο μπορεί κανείς να φοροδιαφεύγει, να παρακάμπτει τελικά κανονισμούς και νόμους περί περιορισμών στον ανταγωνισμό».
Η ταινία σύμφωνα με τους δύο δημιουργούς βρίσκει μεγάλη ανταπόκριση στη Γερμανία και έχει προβληθεί από τα ΜΜΕ. Ο κόσμος δείχνει ενδιαφέρον να δει μια διαφορετική προσέγγιση. Η ταινία χρηματοδοτήθηκε από το κοινό. Το 2012 δημιουργήθηκε μια ιστοσελίδα που εξηγούσε ποιοι είναι οι δημιουργοί και οι προθέσεις τους, παρουσιάζοντας παράλληλα το περιεχόμενο της ταινίας. Με 20 ευρώ όποιος ήθελε μπορούσε να γίνει συμπαραγωγός και να πάρει ένα DVD που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για μη εμπορικούς σκοπούς. Συγκεντρώθηκαν χρήματα από 4.000 ανθρώπους.

Πηγή: Deutsche Welle
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...