Τετάρτη 20 Μαΐου 2015

Τι μήνυμα στέλνει η πώληση ενός Πικάσο για τις μετοχές

Του Barry Ritholtz 

Οι τίτλοι ειδήσεων στο διαδίκτυο ξεσάλωσαν την Τρίτη: Οι Γυναίκες του Αλγερίου (Women of Algiers) του Πικάσο συνέτριψαν το ρεκόρ πώλησης σε δημοπρασία. Δύο έργα τέχνης ξεπέρασαν τα 100 εκατ. δολάρια σε δημοπρασία του οίκου Christie’s. Πίνακας του Πικάσο πωλήθηκε έναντι 179,4 εκατ. δολαρίων: νέο ρεκόρ δημοπρασίας.

Το ρεκόρ του πίνακα συνοδεύτηκε από το ρεκόρ ενός γλυπτού, καθώς ο «Άνδρας που Δείχνει» (The Pointing Man) του Alberto Giacometti αγοράστηκε από ανώνυμο πλειοδότη έναντι 141,3 εκατ. δολαρίων.

Για ορισμένους ανθρώπους οι δημοπρασίες αυτές είναι η απόδειξη μιας χρηματοπιστωτικής αγοράς που είναι αποσυνδεδεμένη από την πραγματικότητα. Όπως ακριβώς με τους «μονόκερους» -τα τεχνολογικά startups που αποτιμώνται σε περισσότερα από 1 δισ. δολάρια- πολλοί βλέπουν τις δημοπρασίες ως ακόμη μία απόδειξη ότι φτάσαμε στην κορυφή, ότι είμαστε στη μέση μιας τεράστιας φούσκας που είναι καταδικασμένη να σκάσει.

Το αν έχουμε να κάνουμε με φούσκα ή ακόμη και με μια υπερτιμημένη αγορά, είναι ζητήματα που αξίζει να συζητηθούν. Αλλά τα παραπάνω παραδείγματα δεν συνιστούν απόδειξη υπερτίμησης ή απόδειξη για οτιδήποτε άλλο. Πρόκειται για ανέκδοτες παρατηρήσεις, για εφάπαξ συναλλαγές σε μια εξευτελιστικά μικρή αγορά που κυριαρχείται από μια υπερβολικά πλούσια πελατεία. Μεταξύ των μετρήσιμων στοιχείων και των ανεπίσημων καταχωρίσεων, πρέπει πάντα να επιλέγει κανείς τα στοιχεία. Οπότε όχι, οι πωλήσεις αυτές δεν αποδεικνύουν τίποτε άλλο εκτός από την απλή αλήθεια ότι μερικοί άνθρωποι έχουν πολύ μεγάλους τραπεζικούς λογαριασμούς τους οποίους δεν μπορούν να εξαντλήσουν μέσω της τυπικής σπατάλης ή πληρώνοντας εξωφρενικές τιμές για μια χούφτα μοναδικών έργων τέχνης.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να καταλάβει κανείς γιατί αυτά τα 9ψήφια νούμερα δεν αποτελούν δείκτες επενδυτικής εμπιστοσύνης.

Οι ανεπίσημες αναφορές δίνουν πληροφορίες για ένα μικρό υποσύνολο των επενδυτών ή ακόμη και για ιδιώτες, αλλά δεν μετρούν το πλήθος. Αυτό είναι σημαντικό, επειδή η εμπιστοσύνη είναι ένα μέτρο της συναισθηματικής κατάστασης του πλήθους. Τι σκέφτονται οι μάζες, τι λένε και το πιο σημαντικό, τι κάνουν με τα χρήματά τους; Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μετρήσει κανείς το συναίσθημα, και ο καλύτερος είναι να αποφεύγει τις ανέκδοτες αναφορές.

Ορισμένοι traders βασίζονται σε έρευνες εμπιστοσύνης και ιδιαίτερα στις εκτιμήσεις της Αμερικανικής Ένωσης Ιδιωτών Επενδυτών (ΑΑΙΙ). Ψάχνω ακόμη να βρω αξία στις μετρήσεις, εκτός από αυτές τις σπάνιες φορές που είναι ακραίες. Οι απαντήσεις στην έρευνα τείνουν να ταλαντεύονται άγρια όταν πρόκειται γαι το "τι συνέβη μόλις" και συνήθως μένουν πίσω σε σχέση με τους κύκλους της αγοράς.

Εάν θελήσετε να χρησιμοποιήσετε στοιχεία της ΑΑΙΙ, προτιμώ την έρευνα για την τοποθέτηση σε πάγια. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 23 χρόνων, οι μετοχές αντιπροσώπευαν κατά μέσο όρο το 60% της σύνθεσης των χαρτοφυλακίων. Τον Απρίλιο, οι μετοχές και τα μετοχικά αμοιβαία κεφάλαια αντιπροσώπευαν το 67,9% των ατομικών χαρτοφυλακίων, σύμφωνα με την AAII. Το ποσοστό είναι κάπως υψηλότερο από το μέσο όρο, αλλά κάτω από τις ακραίες τιμές που έχουν καταγραφεί στο παρελθόν. Το 1999-2000, το μερίδιο των μετοχών ήταν κατά 17% υψηλότερο από το μέσο όρο, ενώ το 2005-07 ήταν κατά 10% υψηλότερο.

Υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι για να μετρήσει κανείς το συναίσθημα: ο VIX (γνωστός και ως Δείκτης Φόβου), οι ροές στα αμοιβαία κεφάλαι, η αναλογία των put-calls, ο δείκτης Arms (ένα τεχνικό μέτρο της ανόδου και πτώσης των μετοχών), το ποσοστό των μετοχών που φτάνουν σε νέα υψηλά και χαμηλά, το ποσοστό των μετοχών του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης που κινούνται κάτω από τους μέσους όρους 50 ή 200 ημερών κλπ. Στις πλείστες των περιπτώσεων, οι δείκτες ψυχολογίας αυτού του είδους δημιουργούν απλά "θόρυβο" χωρίς να προσφέρουν βαθιά και σαφή εικόνα.

Πίσω στα έργα τέχνης: Υπάρχουν περισσότεροι από 7 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο. Υπάρχουν σχεδόν 320 εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ. Πόσοι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν οικονομικά να δαπανήσουν περίπου 200 εκατ. δολάρια για έναν Πικάσο ή 150 εκατ. δολάρια για ένα γλυπτό Giacometti; Υπάρχουν περίπου 2.300 δισεκατομμυριούχοι στον κόσμο. Αυτό λίγο πολύ καθορίζει το μέγεθος της αγοράς για τέτοιου είδους συλλεκτικά αντικείμενα.

Αυτό σημαίνει ότι οι δημοπρασίες όπου σπάζονται τα ρεκόρ μπορούν να μας πουν κάτι για τον αραιοκατοικημένο κόσμο των βαθύπλουτων, αλλά η πληροφοριακή τους αξία δεν είναι σημαντική σε ό,τι αφορά την ψυχολογία της ευρύτερης αγοράς. Μείνετε, λοιπόν, ψύχραιμοι και να μην πανικοβληθείτε για την ώρα.

Πηγή: Capital.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...