Είναι
σαφές πλέον ότι ο κύριος στόχος του Υπουργείου Παιδείας είναι η μείωση των
εκπαιδευτικών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Για να το πετύχει αυτό έχει
εφαρμόσει μέχρι τώρα μία αποτελεσματική μέθοδο, την άμεση και αναιτιολόγητη
κατάργηση ολόκληρων κλάδων της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και τελευταία
πειραματίζεται με μία δεύτερη, η οποία αφορά στο πρόγραμμα σπουδών των Γενικών
Λυκείων. Αν η πρώτη μέθοδος - ο «ξαφνικός θάνατος» ειδικοτήτων και η έξοδος των
εκπαιδευτικών από το δημόσιο σχολείο - σοκάρει και παγώνει την εκπαιδευτική
κοινότητα, η δεύτερη προκαλεί ποικιλία συναισθημάτων και αντιδράσεων. Είναι μια
μέθοδος που πλήττει σαν λοιμός αρκετές ειδικότητες εκπαιδευτικών, αφού στοχεύει
στην σταδιακή και όχι στην ακαριαία εξόντωση τους και βασίζεται στην
προμελετημένη δημιουργία αλληλοεπικαλύψεων μαθημάτων και αναθέσεων τους. Τα
θύματα αυτής της μεθόδου - οι εκπαιδευτικοί των κλάδων αυτών - ξαφνικά απειλούνται
από την κατάργηση ή τον περιορισμό των μαθημάτων τους, δικαιολογημένα φοβούνται,
αγωνιούν και προσπαθώντας να υπερασπιστούν το αυτονόητο, δηλαδή το επιστημονικό
τους αντικείμενο, επιτίθενται ο ένας στον άλλον. Εδώ ταιριάζει η παροιμία
«χορεύουν οι ελέφαντες και πάντα την πληρώνουν τα μυρμήγκια.»
Η
παραπάνω προσχεδιασμένη υποτίμηση μαθημάτων και η σταδιακή δημιουργία
υπεραριθμίας εκπαιδευτικών πλήττει με ξεκάθαρο τρόπο τρεις ειδικότητες του
Γενικού Λυκείου: τους οικονομολόγους,
τους νομικούς και τους κοινωνιολόγους. Τα τρία αυτόνομα
γνωστικά αντικείμενα που διδάσκονταν ως μαθήματα γενικής παιδείας στις τρεις
τάξεις του Λυκείου (Αρχές Οικονομίας στην Α΄, Εισαγωγή στο Δίκαιο και τους πολιτικούς
Θεσμούς στη Β΄ και Κοινωνιολογία στη Γ΄) μπαίνουν κάτω από τον αυθαίρετο τίτλο
«Πολιτική Παιδεία» και σερβίρονται
στους μαθητές ως ένα μάθημα, το οποίο μπορεί να διδαχθεί από οποιαδήποτε από
τις τρεις παραπάνω ειδικότητες. Τουτέστιν τρία
(μαθήματα) σε ένα και τρεις (ειδικότητες) για ένα. Ποιος θα διδάξει τι; Εν
τέλει μπορεί να υπάρξει μάθημα που συστεγάζει τρία αυτόνομα γνωστικά
αντικείμενα; Είναι αφελές και μάταιο να αναζητήσει κανείς επιστημονικά ή
παιδαγωγικά επιχειρήματα, για να στηρίξει ένα «τερατούργημα» που περιμένουμε
«να γεννηθεί» από τον καταναγκαστικό γάμο των τριών επιστημονικών πεδίων.
Θα
μπορούσαμε να φανταστούμε ένα μάθημα που περιλαμβάνει ταυτόχρονα π.χ Φιλοσοφία,
Λατινική Γλώσσα και Νεοελληνική λογοτεχνία; Ή ένα μάθημα που συμπυκνώνει τρεις
γλώσσες την Αγγλική, τη Γαλλική και τη Γερμανική; Κι αν τελικά το Υπουργείο
έχει τη φαντασία και το επιστημονικό προσωπικό να επινοήσει ένα τέτοιο «τριπλό»
μάθημα, ποιος είναι ο καταλληλότερος να το διδάξει; Και φυσικά δεν μπορεί να
είναι ένας ο καταλληλότερος, για να
το διδάξει ως πρώτη ανάθεση, γιατί δεν είναι ενιαίο και ξεκάθαρο το γνωστικό
του αντικείμενο. Με άλλα λόγια ακούγεται το ίδιο παράλογο να διδάσκει Οικονομία
ο Κοινωνιολόγος, ενώ υπάρχει Οικονομολόγος στο σχολείο, όσο παράλογο ακούγεται
να διδάσκει Γαλλικά ο καθηγητής Γερμανικών, ενώ υπάρχει καθηγητής Γαλλικών στη
σχολική μονάδα.
Έτσι
γίνεται σαφές ότι η «Πολιτική Παιδεία» είναι ένας Δούρειος Ίππος που θα
εξοντώσει και τους τρεις κλάδους, γιατί στερεί και από τους τρεις την
ανεξαρτησία των γνωστικών τους αντικειμένων. Μια άλλα «τρόικα» με δόλιες
στοχεύσεις και άγνωστες συνέπειες.
Όλγα Δαμιανίδου
Γενικός Γραμματέας Ένωσης Οικονομολόγων Δ.Ε.
Μακεδονίας-Θράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου