Κατά τη διάρκεια της 20ετούς καριέρας του στον τραπεζικό κλάδο των ΗΠΑ, ο Jim Hemphill δεν πήρε ούτε μία φορά άδεια μεγαλύτερη των 10 ημερών.
Όταν μεταπήδησε από αναπληρωτής αντιπρόεδρος της Merrill Lynch σε συνιδιοκτήτης TGS Financial Advisors το 1990, φαινόταν αδιανόητο να αλλάξει τις εργασιακές του συνήθειες και την αφοσίωσή του. Είναι, άλλωστε, κοινός τόπος ότι η έναρξη μιας επιχείρησης απαιτεί περισσότερο προσωπικό χρόνο, όχι λιγότερο.
Τότε όμως, ο κ. Hemphill, που έχει έδρα στο Ράντνορ της Πενσιλβάνιας, συμμετείχε σε ένα πρόγραμμα που διδάσκει στους φιλόδοξους επιχειρηματίες να παίρνουν άδεια από τις επιχειρήσεις τους: το πρόγραμμα Strategic Coach. Άρχισε να αλλάζει τις συνήθειές του με μία παραπάνω ημέρα άδειας, κατά την οποία δεν είχε απολύτως καμία επαφή με την εργασία του. Στη συνέχεια προχώρησε προσθέτοντας μία ακόμη εβδομάδα άδειας. Μία δεκαετία αργότερα και με σταδιακά βήματα, ο κ. Hemphill είπε στη σύζυγό του ότι ήθελε να φύγει για έναν χρόνο από τη δουλειά του ώστε να ταξιδέψουν μαζί και με τα τρία τους παιδιά σε 25 χώρες σε τρεις διαφορετικές ηπείρους. Τελικά τα κατάφεραν την περίοδο 2007-2008.
Η περίοδος αυτή δεν ήταν θετική μόνο για την οικογένεια, δηλώνει ο κ. Hemphill. Από τότε που άρχισε το νέο καθεστώς διακοπών, τα έσοδα της εταιρείας του δεκαπλασιάστηκαν. Κατά τον ίδιο, το επίτευγμα είναι άμεση απόρροια του νέου εργασιακού του προγράμματος. «Μερικές χρονιές σίγουρα είναι καλύτερες από πλευράς αποτελεσμάτων, αλλά όσο λιγότερες ημέρες δουλεύω την εβδομάδα, τόσο μεγαλύτερα είναι τα μετρήσιμα οικονομικά μου οφέλη».
Αυτό μπορεί να είναι προφανές για όσους δεν δυσκολεύονται να βρουν ισορροπία μεταξύ εργασίας και ευχαρίστησης. «Όταν είσαι πιο κουρασμένος γίνεσαι λιγότερο παραγωγικός», εξηγεί ο κ. Hemphill λες και είχε κάποια σημαντική ανακάλυψη για τη ζωή. Αυτή η αλλαγή συμπεριφοράς, όμως, είναι πραγματικά δύσκολη για όσους έχουν αφιερώσει τη ζωή τους για να δημιουργήσουν επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας.
Πρόσφατη έρευνα της Sage, της εταιρείας που δημιουργεί λογιστικά λογισμικά προγράμματα, καταλήγει στο ότι από τους 1.000 ιδιοκτήτες βρετανικών μικρών επιχειρήσεων, το 57% νιώθει ότι εάν είχε περισσότερο χρόνο να σκεφτεί στρατηγικά τότε θα υπήρχε σημαντική πρόοδος στην επιχείρηση και θα στηριζόταν περισσότερο η ανάπτυξη. Παρ' όλα αυτά, το 28% εξ αυτών παραδέχεται ότι είναι αδύνατον να σκεφτεί στρατηγικά με αυτές τις εργασιακές συνθήκες καθώς καταναλώνει τον περισσότερο χρόνο σε διοικητικές εργασίες όπως τιμολόγηση πελατών και συμμόρφωση με νέους κανονισμούς.
Ο Brad Feld, angel investor με έδρα στο Κολοράντο και συνιδρυτής του TechStars, ενός προγράμματος για την επιτάχυνση των τεχνολογικών εταιρειών που κάνουν τα πρώτα τους βήματα, υποστηρίζει ότι πρέπει να υπάρχει μία ημέρα την εβδομάδα «ψηφιακού ρεπό», αν και συχνά θεωρεί ότι πρέπει να παρατείνεται στο διήμερο του Σαββατοκύριακου. Η θεωρεία του είναι πως οι ιδρυτές δεν θα παίρνουν μόνο άδεια από την εργασία τους, αλλά επίσης θα κλείνουν όλες τις ηλεκτρικές συσκευές και θα βάζουν αυτόματη απάντηση «είμαι εκτός γραφείου» στα email τους ώστε να αντισταθούν στον πειρασμό να επανασυνδεθούν.
Ο κ. Feld δηλώνει επίσης ότι είναι μεγάλος υποστηρικτής της πρότασης για μεγαλύτερα διαλείμματα και άδειες και για τους υπαλλήλους. «Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να αποσυνδέεται πλήρως στο ρεπό του» δηλώνει και συμπληρώνει: «Δεν ελέγχουμε email, δεν δεχόμαστε τηλέφωνα. Απόλυτη αργία».
Στηρίζει επίσης την κίνηση για «παρατεταμένη άδεια (Sabbatical, άδεια δύο μηνών έως ένα έτος) με αποδοχές». Είναι μια ιδέα που ξεκίνησε από τον Bart Lorang, έναν ακόμη ιδρυτή τεχνολογικής εταιρείας, κατά την οποία οι εργοδότες πληρώνουν το προσωπικό για να πάρει παρατεταμένη άδεια.
Η επιχείρηση του κ. Lorang, η FullContact, προσφέρει σε κάθε έναν εργαζόμενό της 7.500 δολ. για να δαπανήσει σε τέτοιες παρατεταμένες άδειες. Η μόνη απαίτηση είναι πως δεν μπορούν να εργάζονται καθόλου στην άδειά τους και πως θα πρέπει να κλείσουν τελείως όλες τις ηλεκτρονικές τους συσκευές.
«Ξεκινήσαμε δίνοντας 75% - 80% του μισθού με την προϋπόθεση ότι ο εργαζόμενος δεν θα έκανε κάτι που να σχετίζεται απόλυτα με την εργασία του. Στη συνέχεια αποφασίσαμε ότι αυτό ήταν ανόητο, καθώς τα πραγματικά οφέλη για την εταιρεία υπήρχαν όταν οι εργαζόμενοι δεν είχαν καμία απολύτως επαφή με δουλειά», εξηγεί.
Ο κ. Blumberg που πήρε τη δική του παρεταμένη άδεια, υποστηρίζει πως τα οφέλη ήταν διπλά. «Ήταν φανταστικό για μένα και φανταστικό για την εταιρεία να λειτουργεί χωρίς εμένα για έξι εβδομάδες» δηλώνει και συμπληρώνει: «Οι διευθύνοντες σύμβουλοι δεν μπορούν να λείπουν από ορισμένα πράγματα όπως συνεδριάσεις διοικητικών συμβουλίων και παρουσιάσεις αποτελεσμάτων. Αλλά είναι εφικτό να αποχωρήσεις τελείως για έξι εβδομάδες εάν το βάλεις στόχο».
Ο Dan Sullivan, ιδρυτής του προγράμματος Strategic Coach, ακολουθεί το παράδειγμα του κ. Hemphill και παίρνει πλέον 155 ημέρες άδεια κάθε χρόνο. Ο αριθμός των εταιρειών που συμμετέχουν στο πρόγραμμα Strategic Coach αυξάνεται κάθε χρόνο στις περίπου 3.000, δηλώνει ο κ. Sullivan. «Η άδεια ανανεώνει τον εγκέφαλο και απλοποιεί τον τρόπο που σκέφτεσαι» εξηγεί και συμπληρώνει: «Απομακρύνεσαι από τον επιχειρηματικό τρόπο σκέψης όπου υπάρχουν 30 πράγματα που πρέπει να γίνουν και επιστρέφεις γνωρίζοντας ότι μόνο πέντε από αυτά είναι σημαντικά».
Ο κ. Sullivan πιστεύει ότι φεύγοντας για λίγο καιρό από την εργασία ενισχύεται η ανάγκη των ιδρυτών να κρατούν τα ηνία και όχι να έχουν τον έλεγχο. Άλλα παρόμοια προγράμματα το θέτουν με διαφορετικό τρόπο λέγοντας ότι το σημαντικό είναι να «εργάζεσαι για την επιχείρηση, όχι μέσα στην επιχείρηση».
Ο David Engel, ο οποίος περιγράφει τον εαυτό του ως ιδρυτή και διευθυντή παρακίνησης (chief motivation officer) στην Innovative Graphics, επίσης ασπάζεται τη φιλοσοφία του κ. Sullivan. Προτού συμμετάσχει στο πρόγραμμα Strategic Coach, ο κ. Engel παραδέχεται ότι έπαιρνε άδεια μόλις μία εβδομάδα κατά τη διάρκεια της οποίας κάθε ημέρα τηλεφωνούσε στο γραφείο – ίσως και περισσότερες από μία φορές.
Ο κ. Εngel δεν έχει ασπαστεί την πρόταση για παρατεταμένη άδεια – η μεγαλύτερη άδεια ακόμη και τώρα για τον ίδιο είναι 11 ημέρες – αλλά τάσσεται υπέρ των μεγάλων Σαββατοκύριακων (από Πέμπτη έως Δευτέρα) κατά τα οποία αποσυνδέεται τελείως από την εργασία, κλείνει το BlackBerry και αρνείται να σηκώσει τηλέφωνα.
«Δίνω πλέον περισσότερες αρμοδιότητες σε άλλους και είπα στους ανθρώπους στη δουλειά ότι εάν τους τηλεφωνήσω ημέρα που βρίσκομαι εκτός εργασίας, τότε να μου κλείσουν το τηλέφωνο» αναφέρει.
Ο κ. Engel υποστηρίζει ότι η επιτυχία της εταιρείας του δεν θα ήταν εφικτή χωρίς τα οφέλη από αυτές τις ημέρες που βρίσκεται εκτός γραφείου. Από τότε που ξεκίνησε αυτό το εργασιακό καθεστώς, το 1998, η εταιρεία του εξελίχθηκε από επιχείρηση με έδρα σε μία πόλη σε έναν οργανισμό με παραρτήματα σε ΗΠΑ και Καναδά. «Είναι αδιαμφισβήτητο, δεν θα είχαμε παρουσία σε όλη τη Βόρειο Αμερική χωρίς αυτό το εργασιακό καθεστώς» δηλώνει κατηγορηματικά.
Δεν είναι λοιπόν μόνο η ανάγκη για επαναπροσδιορισμό της ζωής. Χρειάστηκε πειθαρχία για να λείψει από την εργασία του. Ένα σημείο κλειδί ήταν να βρει τους ανθρώπους με τους οποίους ένιωθε ότι μπορούσαν να αναλάβουν την ουσιαστική δουλειά όταν εκείνος θα ήταν εκτός. Σε δύο περιπτώσεις, παραδέχεται, αναγκάστηκε να αντικαταστήσει στελέχη του με ανθρώπους που είχαν περισσότερες ικανότητες. Παρ' όλα αυτά, ο κ. Engel προσθέτει ότι έδωσε παράλληλα μεγαλύτερες αρμοδιότητες σε όσους γνώριζε ότι είχαν ηγετικές δυνατότητες που θα μπορούσαν να αναπτύξουν.
Αν και συμμετείχε στο πρόγραμμα Strategic Coach για να επιταχύνει την ανάπτυξη των επιχειρήσεών του, ο κ. Engel παραδέχεται ότι τα πλεονεκτήματα των αδειών που πήρε ήταν τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά.
«Δεν θα είχα την ποιότητα ζωής που έχω σήμερα» δηλώνει και συμπληρώνει: «Θεωρώ ότι πλέον έχω μία αρκετά γεμάτη ζωή. Κάνω αρκετή εργασία για την κοινότητα, ταξιδεύω και έχω υπέροχη οικογενειακή ζωή. Δεν θα τα είχα όλα αυτά εάν δεν είχα τη δυνατότητα για ορισμένες ελεύθερες ημέρες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου