
Το γλωσσάρι της οικονομικής κρίσης
Βήμα επικοινωνίας, ενημέρωσης, προβληματισμού, κατάθεσης απόψεων, σκέψεων και προτάσεων των Οικονομολόγων Εκπαιδευτικών
Η «απήχηση» των λεπτομερειών αυτών ήταν τόσο μεγάλη -έκαναν τον γύρο του κόσμου και προκάλεσαν ειρωνικά δημοσιεύματα- ώστε η τράπεζα αναγκάζεται να προχωρήσει τώρα σε «αναθεώρηση» του περιεχομένου του Κώδικα, ενώ ο εκπρόσωπός της στις πολλαπλές συνεντεύξεις Τύπου που αναγκάστηκε να δώσει, ισχυρίσθηκε ότι «μακροπρόθεσμα ο Κώδικας αυτός ωφέλησε την καλή φήμη της τράπεζας». Εννοείται ότι αποτελεί παράδοση για την τράπεζα αυτή να παρέχει έγγραφες οδηγίες συμπεριφοράς σε κάθε νεοεισερχόμενο είτε εκπαιδευόμενο στα γραφεία της διαφορετικές για την κάθε χώρα που λειτουργεί.
Ο αναθεωρημένος dress code περιγράφεται πλέον ως ένα βιβλιαράκι -με λιγότερες σελίδες- που θα δίνει γενικές κατευθυντήριες γραμμές, με στόχο «ο πελάτης της τράπεζας να εντυπωσιάζεται από την επιμελημένη παρουσία των εργαζομένων ώστε να του δίνει την αίσθηση της ελβετικής ακρίβειας και του ελβετικού περιβάλλοντος». Ακόμη και ο εκπρόσωπος της ανταγωνιστικής Credit Suisse συμφώνησε για την ορθότητα του στόχου της UBS, λέγοντας ότι «κάθε ελβετική τράπεζα που έχει πελάτες της ιδιώτες είτε εμπόρους, διαθέτει κάποιου είδους κατευθυντήριες οδηγίες. Εστω, λοιπόν και αν η UΒS το «παρατράβηξε», ωστόσο, είναι καλό πράγμα το να παρέχουμε καθοδήγηση στους εργαζομένους μας».
Πηγή: Χρ. Δαμουλιανου (Καθημερινή) Της Μπέττυς Κυριακίδου
Kiriakidoub@makthes.gr
Ορισμένοι εξ αυτών μάλιστα γνωρίζουν άνθηση, καθώς οι συνθήκες και τα νέα δεδομένα που συνεπάγεται η κρίση απέβησαν ευνοϊκά γι αυτούς. Για παράδειγμα, το τελευταίο διάστημα ανθούν επαγγέλματα που παρέχουν υπηρεσίες outsourcing, καθώς πολλές πλέον επιχειρήσεις, κυρίως οι μικρομεσαίες, καταργούν ορισμένα τμήματά τους και αναθέτουν σε τρίτους π.χ. το μάρκετινγκ ή το λογιστήριο.
Όπως επισημαίνει στη “Μ” ο λογιστής-φοροτεχνικός, Γιάννης Αριζάνης, το εν λόγω φαινόμενο ήταν έντονο πέρυσι. Οι μικρομεσαίες εταιρείες, προκειμένου να μειώσουν τα λειτουργικά τους κόστη, απολύουν τα δύο ή τρία άτομα που είχαν στο λογιστήριο και συνεργάζονται με φοροτεχνικά γραφεία. “Εφαρμόζουν δηλαδή τη βασική οικονομική αρχή, το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα με το μικρότερο δυνατό κόστος”, υπογραμμίζει, προσθέτοντας ότι όντως σημειώνεται κινητικότητα στο επάγγελμα του λογιστή, ωστόσο παράλληλα ο όγκος δουλειάς έχει ανέβει έως και 50%, εξαιτίας του διαρκώς μεταβαλλόμενου φορολογικού τοπίου. “Πελάτες έχουμε, χρήματα δεν βλέπουμε όμως”, σημειώνει ο κ. Αριζάνης, υπογραμμίζοντας το πρόβλημα των πληρωμών και της ρευστότητας που ταλανίζει την αγορά.
Ο Βρετανός οικονομολόγος Richard Layard, ιδρυτής και διευθυντής του Κέντρου Οικονομικής Επίδοσης στο London School of Economics και κορυφαίος ερευνητής σε θέματα της οικονομικής προσέγγισης της ευτυχίας, τονίζει ότι το χρήμα δεν αποτελεί το καλύτερο μέσο για να ερμηνεύσει κάποιος την ευτυχία. Η αντίληψη ότι η αύξηση της αγοραστικής δύναμης του ατόμου αντιστοιχεί αυτόματα σε αύξηση της ευτυχίας του καθίσταται επισφαλής.
Διαβάστε ολόκληρο το πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Καθημερινής στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση:
Επιπλέον, διαβάστε στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση του Βήματος μία πρόσφατη συνέντευξη του Richard Layard, όπου μεταξύ άλλων ισχυρίζεται οτι "κάθε άνθρωπος με ετήσιο ατομικό εισόδημα περίπου 15.000 δολάρια (περίπου 12.000 ευρώ), υπολογισμένο ασφαλώς σε μονάδες αγοραστικής δύναμης, δεν πρόκειται να είναι πιο ευτυχισμένος όσο και αν αυξήσει το εισόδημά του. Είναι σαν να λέμε ότι μετά τις 12.000 ευρώ δεν παίζει πολύ ρόλο το χρήμα". Ακόμη, ισχυρίζεται οτι "τα χρήματα κάνουν πιο ευτυχισμένο τον άνθρωπο μόνο όταν αποκτά περισσότερα από τους άλλους και όχι όταν όλοι μαζί αποκτούμε περισσότερα".
Χωρίς περιστροφές -με τεκμηριωμένη, όμως, αιτιολόγηση- μας λέει ότι «τα κλασικά καθήκοντα του μεσαίου μάνατζερ σύντομα θα εξαφανισθούν». Αναλύει λοιπόν ότι τη στιγμή αυτή «η τεχνολογία είναι ο μεγάλος γενικός μάνατζερ», αφού «η Βιομηχανική Επανάσταση» έκλεισε πλέον τον κύκλο της και τώρα, ολόκληρος ο κόσμος έχει εισέλθει στην «Επανάσταση της Τεχνολογίας» για την οποία οι απόψεις λένε ότι είναι ισότιμη της Βιομηχανικής, εκείνης που ως γνωστόν, αφού μηχανοποίησε την εργασία «κατέστρεψε» ένα μεγάλο μέρος της προηγούμενης εργασίας.
Εξηγεί λοιπόν γιατί ο επικείμενος «θάνατος» των κλασικών καθηκόντων του μεσαίου μάνατζερ είναι συνέπεια της τεχνολογικής επανάστασης και των «δραματικών βελτιώσεων» που μας παρέχει. Για παράδειγμα, χάρη στην τεχνολογία «μπορούμε να γνωρίζουμε πολύ καλύτερα τους πελάτες μας και το πώς να διαπραγματευτούμε μαζί τους, έχουμε καλύτερη πληροφόρηση προκειμένου να λάβουμε αποφάσεις, έχουμε την ικανότητα να εργαζόμαστε με εικονικές ομάδες που είναι διασκορπισμένες σε ολόκληρο τον πλανήτη». Αλλά όχι μόνο αυτό. Ο «αόρατος θρύλος» της αλλαγής αυτής μπορεί να είναι πολύ περισσότερο ουσιαστικός, αφού «αλλάζει αυτή καθαυτήν τη φύση της εργασίας των ανθρώπων».
Πηγή: Λογισμικό "Σήμερα"