Πακέτα "διάσωσης" ευρωπαϊκών χωρών

Στο παρακάτω διάγραμμα του Economist δείτε να πακέτα διάσωσης των πέντε ευρωπαϊκών χωρών (Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Κύπρος) ως απόλυτα ποσά, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ και ως ποσό ανά κάτοικο των συγκεκριμένων χωρών:

Euro zone bail-outs

Και η Κύπρος δεν είναι καν τόσο μεγάλος τραπεζικός παράδεισος...

Οι ξένες καταθέσεις σε τράπεζες της Κύπρου αυξήθηκαν πάνω από 60%, ξεπερνώντας τα 40 δισεκατομμύρια δολάρια την τελευταία πενταετία, θέτοντας τις βάσεις για μια οικονομική κατάρρευση όταν οι τράπεζες θα επένδυαν σε ελληνικά ομόλογα και άλλους επικίνδυνους τίτλους.

Και νομίζετε ότι αυτό είναι το τρομακτικό; Σε παγκόσμιο επίπεδο, υπάρχουν κατ’ εκτίμηση 2,7 τρισεκατομμύρια δολάρια κρυμμένα σε offshore τραπεζικούς παράδεισους -και η κρίση που εκτυλίσσεται στην Κύπρο δείχνει πόσο λίγη πρόοδος έχει σημειωθεί στο να τεθεί η κατάσταση υπό έλεγχο.

Οι μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου έχουν εντείνει τις προσπάθειές τους για τον εντοπισμό των κρυφών λογαριασμών σε υπεράκτιες εταιρείες. Για την καταπολέμηση του ξεπλύματος χρήματος και της φοροδιαφυγής, έχουν ασκήσει πιέσεις στους τραπεζικούς παραδείσους να υπογράψουν διμερείς συμφωνίες για να μοιραστούν τα αρχεία καταθέσεων με τις αρχές σε άλλες χώρες.

Έχοντας συμφωνήσει να προβούν σε τέτοιες αποκαλύψεις, ορισμένα παραδοσιακά καταφύγια, όπως η Ελβετία, το Λουξεμβούργο και τα Channel Islands έχουν δει τις ξένες καταθέσεις τους να υποχωρούν. Οι ξένες καταθέσεις σε τράπεζες στο νησί του Jersey, για παράδειγμα, έχουν βουτήξει σχεδόν 60% από το 2008, σύμφωνα με μια μελέτη που έγινε το περασμένο φθινόπωρο από τους οικονομολόγους του School of Economics του Παρισιού και του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης.

Αλλά οι μειώσεις αυτές αντισταθμίστηκαν από την αύξηση των ξένων καταθέσεων σε άλλες χώρες που έχουν υπογράψει σχετικά λιγότερες τέτοιες συμφωνίες, όπως διαπιστώνει η μελέτη. Η Κύπρος, για παράδειγμα, η οποία υπέγραψε μόνο δύο τέτοιες συμφωνίες – σε σύγκριση με 15 ή περισσότερες τέτοιες συμφωνίες που υπεγράφησαν από άλλους τραπεζικούς παραδείσους – είδε τις καταθέσεις τις από το εξωτερικό να αυξάνονται περισσότερο από 60%. Ο Παναμάς και το Μακάο, επίσης, υπέγραψαν σχετικά λίγες τέτοιες συμφωνίες και είδαν τις καταθέσεις τους από το εξωτερικό να εκτινάσσονται με παρόμοιο τρόπο.

«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι οι φοροφυγάδες έχουν μεταφέρει τις καταθέσεις τους σε παραδείσους που δεν καλύπτονται από μια συμφωνία με τη χώρα τους», γράφουν οι οικονομολόγοι Gabriel Zucman και Niels Johannesen στη μελέτη, σημειώνοντας ότι το παγκόσμιο σύνολο των υπεράκτιων καταθέσεων, δηλαδή ένα ποσό 2,7 τρισ. δολαρίων, είναι το ίδιο όπως και το 2007. «Η κρίση προκάλεσε έτσι μια μετατόπιση των καταθέσεων σε όφελος των λιγότερο συμμορφούμενων παραδείσων».

Μέχρι πρόσφατα, οι περισσότερες προσπάθειες για τη συγκράτηση των offshore τρπεζικών παραδείσων τραπεζών επικεντρώνονταν στις δυνατότητες για ξέπλυμα χρήματος και φοροδιαφυγή. Η Γερμανία και άλλες πιστώτριες χώρες έχουν παραπονεθεί ότι οι Ρώσοι χρησιμοποιούν συνήθως τις κυπριακές τράπεζες για τη νομιμοποίηση παράνομων ροών, αν και η κυπριακή κυβέρνηση λέει ότι έχει θεσπίσει νόμους για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες για να συμμορφωθεί με τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Global Financial Integrity, ένας μη κερδοσκοπικός όμιλος με έδρα την Ουάσινγκτον εκτιμά ότι οι χρηματικές ροές μεταξύ της Ρωσίας και Κύπρου ξεπερνούν τα 120 δισ. δολάρια κάθε χρόνο, μέσω round tripping διακανονισμών, στο πλαίσιο των οποίων οι Ρώσοι καταθέτουν χρήματα στην Κύπρο και στη συνέχεια τα επανεπενδύουν στη Ρωσία, καταφέρνοντας έτσι να μειώσουν τις φορολογικές υποχρεώσεις τους στο «σπίτι».

Η κυπριακή κρίση ωστόσο δείχνει ότι το καταβρόχθισμα ξένων καταθέσεων δημιουργεί κινδύνους και για τους τραπεζικούς παραδείσους. Και η Κύπρος δεν είναι σε καμία περίπτωση ο μεγαλύτερος -ή ακόμη και ένας από τους μεγαλύτερους- offshore παραδείσους. Οι τράπεζες στα νησιά Καϋμάν κατέχουν περισσότερα από 500 δισεκατομμύρια δολάρια σε ξένες καταθέσεις, ενώ στις Ολλανδικές Αντίλλες το ποσό ξεπερνά τα 300 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών.

«Όλες αυτές οι χώρες θεωρούσαν ότι το πάρτι θα συνεχιζόταν για πάντα», λέει ο Dev Kar, πρώην οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ο οποίος είναι σήμερα επικεφαλής οικονομολόγος της Global Financial Integrity. «Δεν υπήρχε πολύς έλεγχος».

Οι μέρες της Κύπρου ως offshore παραδείσου μοιάζουν μετρημένες, καθώς καλείται να επιβάλλει έναν φόρο επί των ξένων καταθέσεων για να συγκεντρώσει τα χρήματα που απαιτούνται για ένα σχέδιο διάσωσης. Κανένα άλλο offshore καταφύγιο δεν έχει αντιμετωπίσει τέτοιου είδους πρόβλημα. Όμως, η Kar λέει, «Υπάρχει τεράστιος κίνδυνος» να προκύψουν παρόμοια προβλήματα και αλλού.

Πηγή: Capital

Οι σκάφες και τα... στεγνοκαθαριστήρια

Στην απελευθερωμένη παγκόσμια αγορά του χρήματος η φοροδιαφυγή είναι νόμιμη. Αρκεί να ανοίξει κανείς μια εταιρεία σε έναν «παράδεισο», να στέλνει εκεί τα χρήματά του και να πληρώνει από ελάχιστο έως καθόλου φόρο.

Υπάρχουν πάνω από 50 τέτοια κέντρα στον πλανήτη, αλλά μόνο πέντε ή έξι μεγάλα. Σε τέτοιους παραδείσους, οι ειδικοί εκτιμούν ότι κρύβονται περί τα 20 τρισ. ευρώ. Ο τζίρος 5 ή 10 δισ. ευρώ -ας πούμε- μιας μεγάλης εταιρείας ποτών, μαζεύεται από διάφορες χώρες με υψηλή φορολογία, σε μια άλλη με αστείο φόρο. Συχνά σε αυτές τις περιοχές οι μόνοι πολύ αυστηροί νόμοι για το χρήμα αφορούν το... τραπεζικό απόρρητο.
Η Κύπρος ήταν επί χρόνια ένας τέτοιος μικρός παράδεισος. Αφθονοι Ελληνες άνοιξαν από νωρίς εκεί εταιρείες των 500 λιρών, μεταβίβασαν ακίνητα κ.λπ., κ.λπ. Κάτι αντίστοιχο έκαναν και οι Βρετανοί ή οι Ρώσοι, με τη διαφορά ότι για εκείνους ήταν και εξαιρετικός τόπος διαμονής ή έστω παρατεταμένων διακοπών. Κάποιοι έφερναν τις ουκ ολίγες οικονομίες τους, ενώ άλλοι δεκάδες ή και περισσότερα σκοτεινά εκατομμύρια. Οσο πιο πολλά ήταν, τόσο πιο λίγο έμεναν στις κυπριακές τράπεζες, τόσο πιο μικρό κέρδος άφηναν. Ετσι έφτασε το «πρόβλημα» της Κύπρου σε περίπου 60 δισ. ευρώ. Πολλά για ένα νησάκι.
Τα «σοβαρά λεφτά»
Ας πάρουμε τώρα το Λουξεμβούργο ως ένα ακόμη παράδειγμα. Το Μεγάλο Δουκάτο έχει τη μεγαλύτερη βιομηχανία διαχείρισης κεφαλαίων στην Ευρώπη. Επισήμως αυτά ήταν 2.314 τρισ. ευρώ τον Νοέμβριο του 2012. Ολογράφως έχει άλλη βαρύτητα: 2.314.448.000.000.000 ευρώ. Δύο κόμμα τρία τετράκις εκατομμύρια! Σχεδόν 40.000 φορές το «πρόβλημα» της Κύπρου. Τα περισσότερα από τα κεφάλαια αυτά είναι πλέον νόμιμα. Εκεί είχαν όμως «ακουμπήσει» μερικά δισεκατομμύρια και άνθρωποι σαν τον Βορειοκορεάτη Κιμ Γιονγκ Ιλ, τον Σαντάμ Χουσεΐν ή τον Μουαμάρ Καντάφι, όπως υποστηρίζουν ερευνητές, ειδικοί στο ξέπλυμα χρήματος. Και χιλιάδες άλλοι από παντού.
Η Κύπρος έχει (ή είχε) μόνο δύο μεγάλες τράπεζες που μαζί δεν θα έμπαιναν ούτε καν στους μικρομεσαίους καταλόγους του Λουξεμβούργου. Από τις 143 τράπεζες του Λουξεμβούργου, σχεδόν όλες είναι μεγαλύτερες. Μόνο πέντε από αυτές είναι, όμως, εγχώριες τράπεζες. Ολες οι υπόλοιπες ανήκουν σε τράπεζες άλλων χωρών με πρώτη -φυσικά- τη Γερμανία, που έχει 39 τράπεζες στο Λουξεμβούργο.
Φυσικά δεν είναι όλοι οι πελάτες τους φοροφυγάδες, ούτε καν οι περισσότεροι. Υπάρχουν όμως πολλές εταιρείες, όπως η Amazon, που στη Βρετανία με τζίρο 3,3 δισ. λιρών πλήρωσε μόλις 2,5% φόρο, η Google που με 2,5 δισ. λίρες πλήρωσε 0,4% φόρο και η Starbucks η οποία δεν πλήρωσε ούτε μια λίρα για τζίρο 365 εκατ. λιρών. Νομίμως. Με πολύ καλούς και ακριβούς λογιστές, που εκμεταλλεύονται κάθε παραθυράκι, αλλά νομίμως. Η Amazon μάλιστα, μέσω Λουξεμβούργου.
Το Μεγάλο Δουκάτο έχει κατηγορηθεί πολλές φορές για «χαλαρότητα» στον έλεγχο των κεφαλαίων που δέχεται. Βρέθηκε στις γκρίζες λίστες του ΟΟΣΑ, αν και τα τελευταία χρόνια έκανε σοβαρές βελτιώσεις στο σύστημα ελέγχων και θεωρείται πλέον σχετικά καθαρό. Και, σε αντίθεση με την Κύπρο, το Λουξεμβούργο δεν κινδυνεύει να χρεοκοπήσει.

Πηγή: www.enet.gr

Ιμπν Καλντούν: ο Άραβας πατέρας των κοινωνικών επιστημών

Σαν σήμερα, στις 19 Μαρτίου του 1406 πέθανε ο Ιμπν Καλντούν, Άραβας πολυμαθής που θεωρείται πατέρας κοινωνικών επιστημών όπως η κοινωνιολογία, η δημογραφία, η πολιτιστική ιστορία, η ιστοριογραφία και η φιλοσοφία της ιστορίας. Στοιχεία αυτών των κλάδων εντοπίστηκαν στα «Προλεγόμενά» του ή «Μουκαντιμάχ».

Ο Ιμπν Χαλντούν ή Αμπντάλ Ραχμάν Ιμπν Μοχάμαντ ήταν αστρονόμος, οικονομολόγος, ιστορικός, νομικός, δικηγόρος, λόγιος, θεολόγος, Χαφίζ, μαθηματικός, στρατιωτικός στρατηγιστής, διατροφολόγος, φιλόσοφος, κοινωνικός επιστήμονας και πολιτικός. Θεωρείται προπομπός αρκετών κοινωνικών επιστημών, καθώς προέβλεψε πολλά στοιχεία των επιστημονικών αυτών κλάδων, αιώνες πριν ιδρυθούν στη Δύση.

Γεννήθηκε το 1332 μ.Χ. στην Βόρειο Αφρική, στη σημερινή Τύνιδα. Προερχόταν από μεγαλοαστική οικογένεια με ενεργό συμμετοχή στην πνευματική και την πολιτική ζωή, γεγονός που του επέτρεψε να σπουδάσει με τους καλύτερους δασκάλους και να συναντηθεί με κορυφαίους ηγέτες ισλαμικών κρατών. Σπούδασε το Κοράνι (το οποίο και απομνημόνευσε, κερδίζοντας τον τίτλο του «Χαφίζ»), τις προφητείες του Μωάμεθ κι ακολούθως διαλεκτική θεολογία, ισλαμική νομομάθεια, αραβική λογοτεχνία, φιλοσοφία, μαθηματικά και αστρονομία.
Με στόχο την πολιτική καριέρα, όπως συνηθιζόταν στην οικογένειά του, από νεαρή ηλικία συμμετείχε ενεργά στην πολιτική κοντά στους ισχυρότερους ηγεμόνες. Αντιμετωπίζοντας μια ταραχώδη πολιτική κατάσταση στη Βόρεια Αφρική, ανέπτυξε την ικανότητα να καλλιεργεί και να διακόπτει συμμαχίες με σύνεση, ώστε να αποφύγει τη μοίρα των βραχύβιων καθεστώτων της εποχής. Κατά τη διάρκεια της ζωής του φυλακίστηκε, απελευθερώθηκε, κατέφυγε για ένα διάστημα στη Γρανάδα, ανέβηκε στην ιεραρχία και εξορίστηκε ξανά. Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Αίγυπτο, δίνοντας διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο Αλ Αχζάρ και απολαμβάνοντας καθολική αναγνώριση.
Πέρασε τέσσερα χρόνια στην απομόνωση ενός μικρού χωριού, του Καλάτ Ιμπν Σαλαμά, όπου έγραψε το διάσημο «Μουκαντιμάχ», τον πρώτο από τους επτά τόμους της παγκόσμιας ιστορίας του, έργο που ολοκλήρωσε με την επιστροφή του στην Τύνιδα. Οι τόμοι 2 με 5 του «Κιτάμπ αλ Ιμπάρ» καλύπτουν την παγκόσμια ιστορία μέχρι την εποχή εκείνη,

Καθηγήτρια Οικονομικών του Χάρβαρντ προσφέρει θεραπεία για την κρίση του ευρώ

Όταν ο Γάλλος πρόεδρος François Hollande παρουσίαζε το Νοέμβριο ένα σχέδιο που προέβλεπε φοροαπαλλαγές για τις επιχειρήσεις και υψηλότερους φόρους επί των πωλήσεων ως ένα τρόπο για να αναζωογονηθεί η οικονομία, ουσιαστικά αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η εφαρμογή μιας ιδέας που είχε η οικονομολόγος Gita Gopinath. Η 41χρονη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ προωθεί τη φορολογική παρέμβαση ως ένα τρόπο δράσης για τις χώρες της ευρωζώνης που δεν μπορούν μέσω υποτίμησης να αλλάξουν τις συναλλαγματικές ισοτιμίες τους. Αυτή η λεγόμενη ‘δημοσιονομική υποτίμηση’ βοηθά τη Γαλλία να βγει μπροστά σε μια εποχή ακραίων δημοσιονομικών περιορισμών, αναφέρει ο πρώην επικεφαλής της Airbus, Louis Gallois σε μια έκθεση για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων της Γαλλίας που του ανέθεσε να συντάξει ο Hollande.

Ο τρόπος θεώρησης της ιδέας από την Gopinath πήρε σάρκα και οστά στη διάρκεια των ετών διδασκαλίας της στο Χάρβαρντ και στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου και ιδιαίτερα κατά την περίοδο που ήταν διδακτορική φοιτήτρια στο Πρίνστον, και δούλευε υπό την καθοδήγηση των οικονομολόγων Kenneth Rogoff, Pierre-Olivier Gourinchas και Ben Bernanke, που σήμερα είναι πρόεδρος της Federal Reserve. Ενώ η προηγούμενη δουλειά της για τους τρεχούμενους λογαριασμούς και το ισοζύγιο πληρωμών έλαβε επαίνους, είναι η πρόσφατη εστίαση της στα 17 κράτη της ευρωζώνης που έχει τραβήξει την προσοχή ηγετών κρατών.

 Η ιδέα της δημοσιονομικής υποτίμησης προέρχεται με τον John Maynard Keynes. Η συμβολή της Gopinath ήταν να προτείνει τη δημοσιονομική υποτίμηση για την πολιορκούμενη νομισματική ένωση της Ευρώπης σε μία έκθεση του 2011 που συνέταξε σε συνεργασία με το συνάδελφό της, Emmanuel Farhi, και τον πρώην φοιτητή Oleg Itskhoki, που τώρα είναι επίκουρος καθηγητής στο Πρίνστον. «Παρά τις πολλές συζητήσεις που γίνονται στους πολιτικούς κύκλους, δεν υπάρχει επαρκής επίσημη ανάλυση της συσχέτισης μεταξύ των δημοσιονομικών υποτιμήσεων και των νομισματικών συναλλαγματικών υποτιμήσεων», έγραφαν». «Το πόνημα αυτό έχει ως στόχο να γεφυρώσει αυτό το χάσμα».

Η έκθεση εξετάζει μια "εξαιρετικά απλή εναλλακτική λύση" που δεν απαιτεί από τις χώρες να εγκαταλείψουν το ευρώ και να υποτιμήσουν το νόμισμά τους για να επανέλθουν σε τροχιά ανάπτυξης μέσω των εξαγωγών, λέει η Gopinath. Με την αύξηση των φόρων προστιθέμενης αξίας και παράλληλη μείωση των φόρων μισθωτών υπηρεσιών, η κυβέρνηση μπορεί να επηρεάσει το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, την κατανάλωση, την απασχόληση και τον πληθωρισμό στο βαθμό που θα το έκανε και η υποτίμηση του νομίσματος.

Το υψηλότερο ΦΠΑ αυξάνει την τιμή των εισαγόμενων αγαθών, καθώς οι ξένες εταιρείες πληρώνουν το φορο για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που εξάγουν προς τη χώρα αυτή. Ο χαμηλότερος φόρος επί των μισθών βοηθά να αντισταθμιστεί η επίδραση της προσαύξησης του φόρου επί των πωλήσεων για τις εγχώριες εταιρείες, μειώνοντας την ανάγκη τους να αυξήσουν τις τιμές. Από τη στιγμή που οι εξαγωγές απαλλάσσονται του ΦΠΑ, η μείωση του κόστους μισθοδοσίας επιτρέπει στους παραγωγούς να πωλούν τα προϊόντα φθηνότερα στο εξωτερικό, προσομοιώνοντας την επίδραση του πιο αδύναμου νομίσματος, σύμφωνα με την έκθεση. Η πολιτική, μπορεί επίσης να βοηθήσει στο δημοσιονομικό μέτωπο, καθώς η αύξηση της ανταγωνιστικότητας μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των φορολογικών εσόδων, λέει η Gopinath.

Στο πλαίσιο της δημοσιονομικής υποτίμησης της Γαλλίας, ο Hollande έχει προσφέρει στις γαλλικές επιχειρήσεις απαλλαγές φόρων αξίας 20 δισ. ευρώ από ορισμένους μισθούς, καθώς προσπαθεί να αναζωογονήσει μια οικονομία που μόλις και μετά βίας έχει αναπτυχθεί σε διάστημα άνω του ενός έτους. Σχεδίαζε επίσης να αυξήσει τους δύο υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές ΦΠΑ.

Το σχέδιο είναι εν μέρει εμπνευσμένο από την έκθεση της Gopinath, λέει ο καθηγητής του Χάρβαρντ Philippe Aghion, άτυπος σύμβουλος της εκστρατείας του Hollande, ο οποίος εξελέγη πρόεδρος το Μάιο. Ο Aghion έγραψε ένα άρθρο στην εφημερίδα Le Monde τον περασμένο Οκτώβριο όπου απήυθυνε έκκληση για δημοσιονομική υποτίμηση. Ο Gallois της Airbus πρότεινε τότε τη στρατηγική στον Hollande.

«Συμβάλαμε στην υιοθέτηση της πολιτικής από Hollande, και ο Gallois με κάλεσε να με ευχαριστήσει», λέει ο Aghion.«Υπάρχει ευρύτερο ενδιαφέρον για τη συγκεκριμένη πολιτική. Η Ιταλία, η Ισπανία, η Ελλάδα-θα έπρεπε όλες να ενδιαφέρονται. Είναι μια ιδέα που θα μπορούσε να λειτουργήσει».

Πηγή: Capital.gr

Η απασχόληση στην περιφέρεια

Στο γράφημά του ο Economist ασχολείται με την απασχόληση στην ευρωπαϊκή περιφέρεια (Ελλάδα, Ισπανία, Ιρλανδία, Ιταλία). Ο συντάκτης σχολιάζει οτι για πρώτη φορά μετά το Μάϊο του 2008 η απασχόληση στην Ελλάδα ανέβηκε τον Δεκέμβριο (με το δείκτη της ανεργίας βέβαια στο πολύ ψηλό ποσοστό του 26,4%), αλλά αυτό πιθανώς οφείλεται στις εποχιακές δουλειές της περιόδου των Χριστουγέννων. Αναφέρει επίσης (βασιζόμενος σε στοιχεία της ManpowerGroup) οτι ορισμένα τμήματα της ελληνικής οικονομίας έγιναν πιο ανταγωνιστικά λόγω της πτώσης των αμοιβών κατά περίπου 30%. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Economist και δείτε το συγκριτικό γράφημα στον παρακάτω σύνδεσμο:

Peripheral employment

Βιβλιοπρόταση: Οικονομικές θεωρίες και κρίσεις

Το πιο δύσκολο τεστ για μια οικονομική θεωρία είναι να δει κανείς πώς αντιμετώπισε τις διάφορες κρίσεις και προκλήσεις σε διάφορες ιστορικές φάσεις. Για παράδειγμα, με ποια οικονομική πολιτική η αρχαία Αθήνα απέφυγε τις κρίσεις λιμού και ποια μέτρα εφάρμοσε ο Ιούλιος Καίσαρας για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά όταν έσκασε η "φούσκα" στην αγορά ακινήτων της αρχαίας Ρώμης; πώς προκλήθηκε η κρίση επί Διοκλητιανού και πώς κατάφερε ο Μ. Κωνσταντίνος να την αντιμετωπίσει δημιουργώντας συνθήκες οικονομικής σταθερότητας στο Βυζάντιο κατά πολύ ανώτερες από αυτές που επικράτησαν στην Μεσαιωνική Δύση; Πώς οι επιδημίες και η κλιματική αλλαγή του 14ου αιώνα αφύπνισαν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και οδήγησαν στην ανάπτυξη του εμπορίου, των τραπεζών και του κρατικού χρέους;

Γιατί άραγε η Βιομηχανική Επανάσταση έγινε στην Αγγλία και όχι στην Γαλλία που ήταν πλουσιότερη ή στην Κίνα που την εποχή εκείνη είχε κάνει άφθονες τεχνικές ανακαλύψεις; Γιατί στην καπιταλιστική κρίση του 1930 οι κυβερνήσεις έδειξαν τυφλή εμπιστοσύνη στις αγορές και άργησαν τόσο πολύ να αντιδράσουν σωστά; Γιατί οι οικονομίες του υπαρκτού σοσιαλισμού που κατάργησαν τις αγορές δεν μπόρεσαν να βρουν την ισορροπία παραγωγής και ζήτησης και κατέρρευσαν το 1989; Πώς ο κεϋνσιανισμός αφού κυριάρχησε επί 40 χρόνια, εκτοπίστηκε από τον μονεταρισμό την δεκαετία του 1980 για να επανέλθει σήμερα εμπλουτισμένος στο επίκεντρο των νέων θεωρητικών αναζητήσεων;

Ακόμα πιο σημαντικό, πώς οι περίτεχνες χρηματο-οικονομικές θεωρίες δεν κατάφεραν να αποτρέψουν την πρόσφατη πιστωτική κατάρρευση του 2008 και την κρίση χρέους της Ευρωζώνης; Για τον λόγο αυτό άλλωστε η παγκόσμια κρίση προκάλεσε μεγάλη αμφισβήτηση όχι μόνο στις οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζονται, αλλά και στις οικονομικές θεωρίες που διδάσκονται και σε πολλές χώρες ξεκίνησαν ήδη έντονες συζητήσεις για την επανεξέταση και αναθεώρησή τους.

Ο Νίκος Χριστοδουλάκης κάνει μια κριτική εξιστόρηση των βασικών οικονομικών θεωριών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, αναλύοντας πώς διαμορφώθηκαν, πώς εξελίχθηκαν και πώς ανταποκρίθηκαν στις οικονομικές κρίσεις, πράγμα που είχε ως συνέπεια άλλες να ξεχαστούν και άλλες να κυριαρχήσουν. Στο βιβλίο παρουσιάζεται μια ταξινόμηση των διαφόρων ειδών οικονομικών κρίσεων και περιγράφονται μια σειρά από κριτήρια για την σύγκριση και αξιολόγηση των οικονομικών θεωριών. Με όσο πιο μεγάλη έπαρση ισχυριζόταν μια θεωρία ότι προσφέρει λύσεις σε όλα τα θέματα, τόσο πιο απερίσκεπτη αποδείχτηκε όταν οι συνθήκες άλλαξαν και ανέτρεψαν τα δεδομένα της. Αντίθετα, προσεγγίσεις που δεν είχαν μεσσιανικά χαρακτηριστικά κατάφεραν πιο εύκολα να κατανοήσουν τις αλλαγές και να φανούν χρήσιμες στην αντιμετώπιση των κρίσεων.

Οι νέοι καινοτομούν, σε πείσμα της κρίσης

Άνθρωποι δημιουργικοί, που δεν εφησυχάζουν, αλλά συνεχίζουν να το παλεύουν, να ρισκάρουν, να καινοτομούν... Κάποιοι είναι ακόμη στην αρχή -συμμετέχουν σε συναντήσεις δικτύωσης, ανταλλάσσουν ιδέες, ψάχνουν το καινούριο. Κάποιοι άλλοι δημιουργούν νέες τεχνολογικές εφαρμογές σε πανεπιστημιακά εργαστήρια ή φοιτητικά δωμάτια, μόνοι τους ή στο πλαίσιο μιας ομάδας, συμμετέχουν σε διαγωνισμούς, βρίσκουν «στέγη» για να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα την ιδέα τους. Οι πιο «προχωρημένοι» συστήνουν νεοφυείς επιχειρήσεις, συμμετέχουν σε διεθνείς εκθέσεις, διακρίνονται… Το σίγουρο είναι ότι κάτι κινείται.
«Νέες ιδέες υπάρχουν» διαπίστωσε και ο πρωθυπουργός, κ. Αντώνης Σαμαράς, κατά τη συνάντηση που είχε προχθές Παρασκευή με την Ελληνική Ένωση Νεοφυών Επιχειρήσεων (ΕΕΝΕ) -ωστόσο, και ο ίδιος παραδέχθηκε ότι «δεν πρέπει να βρίσκουν απέναντί τους τοίχο από την πολιτεία». Γιατί, όντως, «η χώρα διαθέτει εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο, ακόμη και σ’ αυτήν τη βαθιά κρίση, καταφέρνει να δημιουργεί και να ξεχωρίζει. Νέα παιδιά με γνώσεις, ταλέντο και διάθεση για δουλειά».
Όπως επεσήμανε χαρακτηριστικά ο κ. Σαμαράς, μόνο μέσω της ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας μπορούν να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και η Ελλάδα να περάσει σε μια νέα εποχή, ενώ δεσμεύτηκε για ένα «νέο κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στους νέους επιχειρηματίες και την πολιτεία».
Από την πλευρά του, ο υπουργός Ανάπτυξης, κ. Κωστής Χατζηδάκης, έκανε λόγο για την «Ελλάδα που ελπίζει, που καινοτομεί, που παλεύει, που νικάει», τονίζοντας ότι «εκείνο το οποίο οφείλει να κάνει το κράτος είναι, πραγματικά, να αφήσει ήσυχους τους νέους επιχειρηματίες και κάθε Έλληνα που έχει μια καινούργια ιδέα να πάνε μπροστά. Το κράτος πρέπει να περιοριστεί σ’ έναν ρυθμιστικό ρόλο και να εγκαταλείψει κάθε αρνητική πρακτική του παρελθόντος, ιδίως σε σχέση με τη γραφειοκρατία».
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης αποφασίστηκε να συγκροτηθεί μια ολιγομελής επιτροπή εκ μέρους των νεοφυών επιχειρήσεων, που θα είναι σε συνεχή επαφή με το υπουργείο Ανάπτυξης, καταθέτοντας ιδέες για τη διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας, αλλά και προτάσεις για τον σχεδιασμό του νέου ΕΣΠΑ. Εκ μέρους της Ελληνικής Ένωσης Νεοφυών Επιχειρήσεων, ο αντιπρόεδρος, κ. Π. Ζαμάνης, σημείωσε ότι «στόχος τής συνάντησης δεν ήταν να παραπονεθούμε. Δεν ήταν μόνο να θίξουμε τα πιθανώς κακώς κείμενα, αλλά να προτείνουμε λύσεις και να δείξουμε στην κυβέρνηση ότι οι επιχειρηματίες είναι στη διάθεσή της -και να βοηθήσουμε να διορθωθούν κάποια πράγματα...».

---

Stage One: Επιταχύνοντας την επιχειρηματικότητα

Ο χρόνος είναι χρήμα -και επειδή το τελευταίο βρίσκεται σε έλλειψη, είναι πολύ χρήσιμο μια επιχειρηματική ιδέα να δοκιμαστεί στην πράξη γρήγορα, ακόμη και αν μέλλεται να αποτύχει.
Γι’ αυτόν τον σκοπό, το Αλεξάνδρειο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με την πρωτοβουλία «Innovation Farm», έχουν δημιουργήσει το «Stage One», έναν «επιταχυντή επιχειρηματικότητας» για επιχειρηματικά σχέδια σε πρώιμο στάδιο (pre-seed startup accelerator, όπως είναι ο όρος που χρησιμοποιείται). Μετά από μια διαδικασία προεπιλογής, περί τις 10 ομάδες νέων ή εν δυνάμει επιχειρηματιών παρακολουθούν ένα εντατικό πρόγραμμα δέκα εβδομάδων. Στόχος είναι, μετά την έξοδο από τον «επιταχυντή», τα επιχειρηματικά τους σχέδια να έχουν φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο ετοιμότητας, ώστε να προσελκύσουν ενδιαφέρον κατά την παρουσίαση σε κάποιο pitching event, να διεκδικήσουν χρηματοδότηση από angel investors, venture capitalists κοκ. και να καταφέρουν να υλοποιήσουν το επιχειρηματική ιδέα.
Τα… υπερεντατικά μαθήματα επιχειρηματικότητας πραγματοποιούνται κάθε Σάββατο, με την υποστήριξη του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης (ΕΒΕΘ), και περιλαμβάνουν διαλέξεις από ειδικούς για θέματα μάρκετινγκ, prototyping, έρευνας αγοράς κοκ. Για περισσότερες πληροφορίες, ανατρέξτε στην ιστοσελίδα http://stageone.innovationfarm.eu.

---

Ευκαιρίες στη Θεσσαλονίκη

01. Οι πλέον ανήσυχοι και δημιουργικοί άνθρωποι της πόλης έχουν «κλεισμένη» στο ημερολόγιό τους την 3η Τρίτη κάθε μήνα, γιατί τότε πραγματοποιείται το Open Coffee Θεσσαλονίκης. Οι μηνιαίες συναντήσεις πραγματοποιούνται από το 2009 -τότε, οι «μυημένοι» ήταν λιγοστοί: σήμερα, οι θέσεις στο φουαγιέ του δημαρχείου Θεσσαλονίκης ποτέ δεν επαρκούν. Γιατί αυτοί που ψάχνουν για καινούριες ιδέες και θέλουν να ακούσουν ιστορίες επιτυχίας (και αποτυχίας…) νέων επιχειρηματιών γίνονται όλο και περισσότεροι.

Οικονομική ευκαιρία για τη Ρώμη η κενή θέση του Πάπα

Το 2005, κατά τη διάρκεια της κηδείας του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’, τα πλακόστρωτα δρομάκια γύρω από τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου είχαν πλημμυρίσει από πιστούς. Είχαν έρθει για να υποβάλουν τα σέβη τους σε ένα χαρισματικό ποντίφικα. Ωστόσο, έπρεπε και κάπου να φάνε.

«Δουλεύαμε 24 ώρες το 24ωρο, φτιάχνοντας πίτσες όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε», θυμάται ο Andrea Marotta, ετών 23, ο οποίος μαζί με τον πατέρα του, πουλάει πίτσες στην τιμή των 5 ευρώ η μία στο Pizza Panini San Pietro, ένα μικρό μαγαζί  κοντά στο Βατικανό .

Σήμερα, η θέση του Πάπα είναι και πάλι κενή. Στο τέλος του Φεβρουαρίου, ο Πάπας Βενέδικτος XVI, ο οποίος την εποχή που ήταν καρδινάλιος επέλεγε πίτσα με παρμεζάνα και Coca-Cola στο κατάστημα του Marotta, παραιτήθηκε, επικαλούμενος λόγους υγείας. Οι 115 καρδινάλιοι που θα επιλέξουν τον επόμενο Πάπα έχουν φτάσει. Αλλά η μεγάλη μάζα όχι ακόμη. Το τελευταίο μεγάλο γεγονός στο Βατικανό, η αγιοποίηση του Ιωάννη Παύλου Β’ το 2011, έφερε έσοδα ύψους περίπου 190 εκατ. ευρώ για τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια της πόλης, άλλα 30 εκατ. ευρώ για τις δημόσιες υπηρεσίες, όπως το λεωφορείο και το μετρό, και 15 εκατ. ευρώ για τα καταστήματα, σύμφωνα με μια μελέτη του εμπορικού επιμελητηρίου της επαρχίας Monza and Brianza.

Φέτος η πόλη της Ρώμης είπε ότι αναμένει από το κονκλάβιο να προσελκύσει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες -έχει αποτιμήσει το κόστος της διαχείρισης του πλήθους στα 4,5 εκατ ευρώ. Η ταξιδιωτική ιστοσελίδα Expedia ανέφερε ότι οι κρατήσεις στην ιταλική της ιστοσελίδα με προορισμό τη Ρώμη διπλασιάστηκαν το πρώτο 24ωρο μετά την ανακοίνωση της παραίτησης του Βενέδικτου. Αλλά μέχρι στιγμής, εκτός από περίπου 5.000 δημοσιογράφους οι οποίοι έχουν ζητήσει διαπίστευση προκειμένου να καλύψουν το γεγονός, καθώς και τις χειμερινές εξορμήσεις ορισμένων τουριστών, το μεγάλο πλήθος δεν έχει κάνει ακόμη την εμφάνισή του. «Θα έπρεπε να έχει έρθει πολύς κόσμος, αλλά που είναι;», αναρρωτιέται ο πατέρας του Marotta, Pasquale, ετών 56. «Δυστυχώς, δεν υπάρχει πολλή δουλειά».

Μέχρι στιγμής οι μόνοι που αισθάνονται την έκρηκτική ατμόσφαιρα του κονκλαβίου είναι τα ξενοδοχεία που βρίσκονται πλησιέστερα στο Βατικανό. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα Casevacanza.it, η ζήτηση για δωμάτια την εβδομάδα της 11ης Μαρτίου έχει αυξηθεί 30%. «Τέτοιο μήνα, είμαστε συνήθως άδειοι»,  λέει ο Viscardo Scialanga, διευθυντής του ξενοδοχείου Sant΄Anna, που βρίσκεται μερικές εκατοντάδες μέτρα από τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου. «Τώρα θα είμαστε τη μια μέρα πλήρεις, την άλλη σχεδόν πλήρεις».

Από την άλλη πλευρά του δρόμου όμως, μέσα σε ένα κατάστημα με σουβενίρ που πουλάει τα πάντα, από μπλουζάκια και κούπες έως και φωτογραφίες από πρώην Πάπες, οι ιδοκτήτες έχουν άπλετο χρόνο για κουβεντούλα. «Φταίει η κρίση», λέει η Angela Bernardini, ετών 47. Η τελευταία καλή περίοδος, θυμάται, ήταν επί Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’. Στα καταστήματα της Ρώμης που πουλάνε σουβενίρ με θέμα τον Πάπα, παραμένουν στην πιο περίοπτη θέση αυτά που απεικονίζουν τον Ιωάννη Παύλο Β’. Η φωτογραφία του Βενέδικτου εμφανίζεται σπάνια.

Ενώ δεν έχει κάνει καμία προετοιμασία για το κονκλάβιο, η Bernardini  λέει πως η αλυσίδα προμηθειών  της είναι έτοιμη να φτιάξει μικρές αφίσες του νέου πάπα μέσα σε περίπου μία ώρα μετά την εκλογή, ενώ θα ακολουθήσουν γρήγορα τα μπρελόκ και οι φωτογραφίες με κορνίζες. «Χρειαζόμαστε ένα καλό πάπα», λέει. «Χρειαζόμαστε κάποιον που μπορεί να μιλήσει στην ψυχή των πιστών. Για εμάς πάλι τους εμπόρους εδώ, τίθεται και οικονομικό ζήτημα. Αν ο επόμενος Πάπας μπορεί να τα συνδυάσει και τα δύο, θα είναι τέλεια».

Πηγή: Capital.gr

Σύγχρονοι σκλάβοι ή σωτήρες της οικονομίας;

Η απασχόληση περιορισμένου χρόνου αυξάνεται όλο και περισσότερο στη Γερμανία. Περίπου το 2% των εργαζομένων «νοικιάζεται» από ιδιωτικές εταιρίες σε βιομηχανίες για να καλύψουν προσωρινές ανάγκες.

Η αρχική ιδέα πίσω από την απασχόληση περιορισμένου χρόνου ή ενοικιαζόμενης εργασίας, όπως ονομάζεται, ήταν απλή και ενδεχομένως καλοπροαίρετη. Η γερμανική οικονομία αποκτούσε τη δυνατότητα να απασχολεί για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα εργαζομένους με στόχο την κάλυψη προσωρινών αναγκών. Από ένα πρακτικό εργαλείο στα χέρια της βιομηχανίας ή μεγάλων επιχειρήσεων δημιουργήθηκε όμως ένα κοινωνικό πρόβλημα. Διότι στην πράξη πολλοί εργοδότες διέκριναν στην ενοικιαζόμενη εργασία μεγάλα ποσοστά κέρδους. Ιδίως εταιρίες στον τομέα της λογιστικής υποστήριξης προσπάθησαν να μειώσουν τους μόνιμους υπαλλήλους και να αυξήσουν τους εργαζόμενους περιορισμένου χρόνου. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της γερμανικής αλυσίδας καταστημάτων καλλυντικών Σλέκερ, η οποία έφθασε στο σημείο να απολύει υπαλλήλους για να τους προσλάβει στη συνέχεια ως εργαζομένους περιορισμένου χρόνου με 30% χαμηλότερο μισθό.

Άθλιες συνθήκες εργασίας

Όσα διηγούνται εκείνοι που εργάζονται υπό αυτές τις άθλιες συνθήκες παραπάμπουν σε μία σύγχρονη μορφή δουλείας. Οι απασχολούμενοι δεν πληρώνονται κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής περιόδου, ούτε τους δίνεται κάποιο συμβόλαιο έως ότου αρχίσουν να εργάζονται κανονικά. Επίσης δεν υπάρχει συγκεκριμένος ωριαίος μισθός. Εκτός αυτού οι εργοδότες θεωρούν δεδομένο ότι οι εργαζόμενοι είναι πρόθυμοι να κάνουν υπερωρίες χωρίς να αποζημιώνονται και φυσικά να εργαστούν τις αργίες και τα Σαββατοκύριακα.

Οι περισσότεροι απασχολούμενοι περιορισμένου χρόνου, τους οποίους ιδιωτικές εταιρίες «νοικιάζουν» στην ουσία σε μεγάλες βιομηχανίες και επιχειρήσεις τηρούν την ανωνυμία τους όταν μιλούν στα μέσα ενημέρωσης διότι φοβούνται μήπως χάσουν τη δουλειά τους. Ένας από αυτούς είναι ο Πέτερ ο οποίος εργάζεται ως βοηθός σε μεγάλους αποθηκευτικούς χώρους. Καμία από τις υπερωρίες που έχει κάνει δεν πληρώνεται. «Αν ζητήσω να αποζημιωθώ για τις υπερωρίες από τους προϊσταμένους μου παίζω κορώνα-γράμματα τη δουλειά μου», λέει. Συνάδελφοί του που προέβαλλαν αντίσταση απολύθηκαν.

Oι ιδιωτικές εταιρίες εργασίες καταβάλλουν προσπάθειες

Πολλές ιδιωτικές εταιρίες εργασίας, προσπαθούν πλέον να βελτιώσουν τη φήμη τους, που έχει πληγεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια στη Γερμανία. Για το λόγο αυτό ο κλάδος τους συνεργάζεται πλέον με δύο συνδέσμους επαγγελματιών. Έτσι σήμερα υπάρχουν αυστηρότεροι νόμοι, ένας κώδικας τιμής, που επέβαλλε στις ιδιωτικές εταιρίες εργασίας ο σύνδεσμός τους, αλλά και αυστηρότεροι έλεγχοι από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εργασίας.
Στους επόμενους στόχος είναι η εξίσωση των απολαβών των υπαλλήλων μιας εταιρίας και των εργαζομένων που προέρχονται από ιδιωτικές εταιρίες εργασίας.
Σημαντική βελτίωση στις συνθήκες εργασίας συνιστά και ο κατώτατος ωριαίος μισθός των 8,19 ευρώ για βοηθητικές εργασίες που υιοθετήθηκε πρόσφατα.

Πηγή: Deutsche Welle

Ο δείκτης της "γυάλινης οροφής"

Αν είσασταν εργαζόμενη γυναίκα, θα κάνατε καλά να μετακομίσετε στη Νέα Ζηλανδία, ή, αν σας πέφτει μακριά, θα μπορούσατε να δοκιμάσετε την τύχη σας σε κάποια από τις Σκανδιναβικές χώρες.

Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, ο Economist δημιούργησε το δικό του δείκτη "glass ceiling index" για να δείξει σε ποια μέρη οι γυναίκες έχουν τις καλύτερες ευκαιρίες για ίση μεταχείριση στην εργασία.

Διαβάστε το άρθρο και δείτε το διάγραμμα με τις 26 χώρες (και η Ελλάδα ανάμεσά τους) και την κατάταξή τους ανάλογα με το πόσο ευνοϊκό εργασιακό περιβάλλον προσφέρουν στις γυναίκες:

The glass - ceiling index

Η ανατολή της «διαστημικής οικονομίας»

"Καθώς η διεθνής οικονομική κρίση άλλαξε τα δεδομένα στην παγκόσμια οικονομία, είναι πολλοί αυτοί που επιζητούν «διεξόδους» πέρα από τα όρια του πλανήτη μας, παρουσιάζοντας και αξιοποιώντας πρωτοποριακές τεχνολογίες.

Η απόσυρση του διαστημικού λεωφορείου άνοιξε το δρόμο για την έξοδο ιδιωτικών εταιρειών στο Διάστημα (κάτι που υπογραμμίστηκε πρόσφατα με την αποστολή του Dragon της SpaceX στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό), ενώ η προοπτική της εξόρυξης πρώτων υλών από αστεροειδείς και πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, κάποτε αποκλειστικό «προϊόν» της επιστημονικής φαντασίας, φαίνεται πως μέσα σε μερικά χρόνια θα αποτελεί πραγματικότητα.

Μέσα σε μερικές δεκαετίες, εταιρείες όπως αυτές ενδεχομένως να καλύπτουν τις ανάγκες του «μητρικού κόσμου» σε πολύτιμες ύλες, όπως η πλατίνα και ο χρυσός, καθώς και οι σπάνιες γαίες, που είναι απαραίτητες για την παραγωγή των σύγχρονων ηλεκτρονικών συσκευών. Οι «μεταλλωρύχοι του Διαστήματος» ωστόσο, δεν θα επιτύχουν «απλά» τον προσωπικό τους πλουτισμό, αλλά, όπως και στην περίπτωση της πάλαι ποτέ «Άγριας Δύσης» θα αποτελέσουν, όπως φαίνεται, τους πρωτοπόρους μίας νέας οικονομίας, που θα στηρίζεται στα υλικά που εξορύσσονται έξω από τη Γη για τις δραστηριότητές της.

Ο «χρυσός» αυτής της νέας οικονομίας θεωρείται πως θα είναι το νερό, καθώς είναι απαραίτητο για την επιβίωση (αλλά και ως καύσιμο, εφόσον διασπαστεί σε οξυγόνο και υδρογόνο) και θα μπορεί να εξορύσσεται από αστεροειδείς, αλλά και τη Σελήνη. Η εξέλιξη της τεχνολογίας των τρισδιάστατων εκτυπωτών ανοίγει με τη σειρά της νέους ορίζοντες, καθώς επιτρέπει αυξημένες κατασκευαστικές δυνατότητες υπό συνθήκες που διαφορετικά θα ήταν πολύ δύσκολες. Τρισδιάστατοι διαστημικοί εκτυπωτές θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν, λ.χ, σεληνιακές πέτρες και εδάφη για να κατασκευάσουν εγκαταστάσεις, χωρίς να απαιτείται μεταφορά υλικών από τη Γη......."

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της Ναυτεμπορικής στον παρακάτω σύνδεσμο:

Η ανατολή της "διαστημικής οικονομίας"

Trade School Athens (TSA)

To Trade School Athens (TSA) είναι ένα διαφορετικό σχολείο όπου οι διδάσκοντες προσφέρουν τη γνώση και τις ικανότητές τους με βάση την ανταλλαγή και όχι το χρήμα. Είναι ανοικτό για όλους, ο καθένας μπορεί να συμμετέχει είτε ως διδασκόμενος είτε ως δάσκαλος.

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση:

Trade School Athens

Διαδραστικό παιχνίδι: υπολογίστε τα κέρδη σας πουλώντας λεμονάδα

Στο συγκεκριμένο σχέδιο μαθήματος οι μαθητές στήνουν μία ψηφιακή επιχείρηση πώλησης λεμονάδας και αποφασίζουν πόσα ποτήρια λεμονάδας θα προετοιμάσουν, πόσα υλικά θα αγοράσουν και πόσο θα πουλήσουν το κάθε ποτήρι. Πρέπει ακόμη να λάβουν υπόψη τους την πρόγνωση του καιρού (ο οποίος ενδεχομένως επηρεάζει τις πωλήσεις), καθώς και τις γνώμες των καταναλωτών για το προϊόν τους. Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες και οδηγίες για τα φύλλα εργασίας στον παρακάτω σύνδεσμο:

Calculating profits by selling virtual lemonade

Το παιχνίδι βρίσκεται στον παρακάτω σύνδεσμο:

Lemonade Stand

Αξιολόγηση των μεγαλύτερων εταιρειών τροφίμων στον κόσμο

Ο διεθνής οργανισμός Oxfam America, δημοσίευσε μια έκθεση στην οποία οι 10 μεγαλύτερες εταιρίες τροφίμων στον κόσμο αξιολογούνται και βαθμολογούνται σύμφωνα με την πολιτική τους σε 7 τομείς. Αυτοί είναι: αγρότες, εργάτες, νερό, γη, κλιματική αλλαγή, δικαιώματα των γυναικών και διαφάνεια. Τα πορίσματα της έκθεσης είναι απογοητευτικά για τις πολυεθνικές. 

Στο διαδραστικό site της Oxfam America, επιλέξτε κάποια από τις γνωστές μάρκες προϊόντων, δείτε σε ποια μεγάλη εταιρεία ανήκει και ποιά είναι η βαθμολογία της εταιρείας στους 7 προαναφερθέντες τομείς:

Oxfam America site

Διαβάστε το άρθρο που δημοσίευσε το TVXS σε σχέση με το παραπάνω θέμα στον σύνδεσμο:

Έκθεση - κόλαφος της Oxfam για τις πολυεθνικές